O zbliżających się świętach, reniferze, który okazał się łosiem i niejadalnych piernikach

Z tego, co podczytuję na Waszych blogach, nie tylko nam czas tak szybko płynie.  Patrzę na schody, na których dopiero co wieszaliśmy paczuszki do kalendarza i nie dowierzam, że zostało już zaledwie kilka, a w związku z tym wspinamy się coraz wyżej.

Plany na grudzień miałam ambitne, ale jak to zwykle bywa na planach się skończyło. Zamierzałam kontynuować zeszłoroczną serię wpisów z ozdobami choinkowymi, ale z braku czasu i sił, nic z tego nie wyszło. Ale jeśli zabieracie się za strojenie drzewek, zapraszam TU, TU i TU. Mam cichą nadzieję, że choć jeden odcinek jeszcze się pojawi, bo bardzo lubię tworzyć ozdoby, ale do wpisu potrzebuję współpracy Tatatu, a nie mam serca prosić go wieczorami o dokumentowanie moich robótek. Zobaczymy…

Planowałam oczywiście świąteczne zabawy plastyczne z Tygrysem i tu się nie popisałam. Czym tu się wytłumaczyć? Nasze Dziecko tak pochłonęły klocki lego, że inne zabawy, nie są w tym momencie atrakcyjne. Na szczęście udało nam się zrobić kilka kartek świątecznych z odciskiem tygrysiej łapki. Bombki wyklejane plasteliną, którą Synek tak bardzo lubi oraz kawałkami przylepnego papieru. I kilka niejadalnych pierników… Te pierniki miały się wpisać w grudniową odsłonę projektu Zwierzaki Cudaki. Bohaterem na ten miesiąc jest renifer. Bardzo się ucieszyłam, bo przypomniałam sobie, że mamy foremkę do ciastek w kształcie rzeczonego, po czym okazało się, że to łoś :) Niby podobny, ale jednak inny. Ale niech będzie, że to łoś imieniem Renifer :)

Oprócz Renifera powstała wiewiórka, ślimak, choinki, bałwanki i dzwonki. Z tym, że jak już wspomniałam niejadalne. Nie raz już pisałam, że kucharka ze mnie marna, choć akurat przygotowywanie słodkości lubię. Tylko, że tym razem to nie wina przepisu, ani nawet umiejętności kucharzy, a raczej zastosowanego składnika. Do stworzenia naszych pierników wykorzystaliśmy glinę. Już się suszą i lada moment trafią do pieca, by tuż przed świętami ozdobić nasze mieszkanko. Pierników zaledwie kilka, bo Tygrys miłością do gliny póki co nie zapałał. Myślałam, że będzie szczęśliwy z możliwości „paćkania się” w tym materiale, ale coś Chłopakowi nie pasowało. Glina brudzi bardziej od plasteliny czy ciastoliny i  to właśnie to coś. A jeszcze jedno… przed rozpoczęciem pracy Tygrys fruwał do sufitu podrzucany przez Tatatu. To dopiero coś. Co tam glina :)