Papierowe Święta. Część 1

Wczoraj rozpoczął się Adwent. Dla chrześcijan to wyjątkowy czas oczekiwania na przyjście na świat Jezusa. Czas postanowień, zatrzymania się nad sobą, duchowego wzrostu, dobrych uczynków. Ten aspekt jest najważniejszy, ale zewnętrzne przygotowania sprawiają, że czas oczekiwania jest jeszcze radośniejszy  i przybliża klimat Świąt Bożego Narodzenia.

Tegoroczne będą wyjątkowe, bo pierwsze  z naszym długo wyczekiwanym dzieckiem. Z naszym Synkiem. Niestety poprzednie święta (o czym wtedy nie wiedzieliśmy) spędziliśmy oddzielnie. Bardzo mi smutno, jak o tym pomyślę, ale staram się skupić na tym, co tu i teraz. Na to, co było nie miałam i nie mam wpływu i muszę się z tym pogodzić. W tym roku nasze świąteczne przygotowania będą skromniejsze. Ale za rok, jak już Tygrys będzie „rozumniejszy” zaszalejemy. Będzie wieniec, kalendarz. Oby tylko czas, siły i zdrowie dopisało. W tym roku zastanawiamy się, gdzie postawimy choinkę w naszym M2. Zwykle mieliśmy ogromną choinkę i usilnie przekonuję Tatatu, że w tym roku musi być znacznie skromniejsza. Coś czuję, że Tygrys lada chwila ruszy z kopyta i nawet nie chcę myśleć, co by się działo z choinką. Szkoda, ale bezpieczeństwo Młodego jest najważniejsze. Kiedyś sobie odbijemy. A może trzeba wrócić do tradycji i powiesić drzewko na suficie wierzchołkiem do dołu? :)

Nasza choinka, mimo że miejska, jest ludowa. Dominują na niej dekoracje wykonane przez nas, przeważnie z papieru lub na szydełku. Wyjątek stanowią kupne ozdoby z drewna i słomy i lampki oczywiście. Nie miałabym odwagi zamontować prawdziwych świeczek, choć pewnie wyglądałyby pięknie. Ale wspomnienia mojego Taty o palących się drzewkach skutecznie mnie do tego zniechęcają. Wystarczy, że stresuję się czy odłączyłam światełka z prądu.

 Skąd pomysł na taką choinkę? Jak przeprowadziliśmy się na swoje nie mieliśmy funduszy na ubranie drzewka i postanowiliśmy sami zrobić zabawki. Poza tym tradycja i klimaty etno są bliskie nam obojgu. Choinka kojarzy nam się z kolorem, pstrokacizną. I takie właśnie jest nasze drzewko. Im więcej barw i kształtów, tym lepiej. Szklane bombki też mi się podobają, ale raczej takie trącące myszką, rodem z PRL-u, a najbardziej te, które pamiętam z babcinych choinek.

Pomyśleliśmy, że podzielimy się z Wami  inspiracjami i na świąteczne ozdoby. Podejrzewam, że większość potraficie zrobić, ale może znajdzie się ktoś kto skorzysta. Ozdoby można wykonać z dziećmi, ale raczej z takimi, które posługują się już nożyczkami. Chociaż maluchy pewnie też z chęcią pomogą. Ruszamy z serią Papierowe Święta. 

Dziś koszyczek w dwóch odsłonach i pawie oczko.

Do wykonania podstawowej wersji koszyczka potrzebujemy prostokątny pasek kolorowego papieru (najlepiej ksero, bo wycinanka ma kolor z jednej strony). Mój jest o wymiarach 18 x 12 cm. Co dalej?

1 Prostokąt składamy na pół (wzdłuż) i jeszcze raz na pół. Uzyskamy wąski pasek.

2 Rozkładamy pasek do pierwszego zagięcia i chwytamy w palce tak, żeby trzymać za grzbiet. Nacinamy papier od grzbietu do linii pierwszego zgięcia. Szerokość pasków dowolna.

3 Rozkładamy papier. Smarujemy klejem brzeg i sklejamy w rulon, tak żeby dziobek od zgięcia był na zewnątrz. Dzieciom zdarza skleić się odwrotnie, ale ozdoba prezentuje się równie efektownie.

4 Pozostaje jeszcze dokleić pasek do zawieszania ozdoby w tym samym lub innym kolorze. Ja estetka wklejam pasek do środka. I ozdoba gotowa. Można ją oczywiście dodatkowo ozdobić np. śnieżynkami z dziurkacza.

W drugiej wersji potrzebujemy dodatkowego prostokąta (najlepiej w kontrastowym kolorze) o nieco mniejszych wymiarach: 18 x 10 cm. Sklejamy go w rulon. Powtarzamy kroki 1 -3 z tym, że smarujemy klejem poziome brzegi koszyczka i naklejamy na rulon. Następnie sklejamy ze sobą pionowe krawędzie. Gotowe.

Pawie oczko to chyba najbardziej znana ozdoba. Nie może jej zabraknąć na naszym drzewku. Można ją wykonać z kół o różnej średnicy, ale my robimy oczka w kształcie jaja. Wycinamy z kolorowego kartonu elemety w trzech rozmiarach. U nas o wysokości: 10, 8 i 6 cm. Największe jedno, mniejsze po dwa. Smarujemy klejem mniejsze jaja i naklejamy na większe przy krawędzi. Robimy tak z obu stron. I jeszcze zawieszka. Możemy być w formie nitki, jak u nas albo wklejona między elementy. Wtedy pawie oczko będzie wisiało na drzewku odwrócone o 180° w stosunku do naszego. Pięknie prezentuje się pawie oczko z naklejonym na najmniejszy element piórkiem w kontrastowym kolorze.

Jak Wam się podobają takie tradycyjne ozdoby?