Papierowe Święta. Część 2

Tegoroczny Adwent jest dla mnie wyjątkowy. Pewnie za sprawą Tygrysa, który pojawił się w naszym życiu. W zeszłym roku też jakoś szczególnie przeżywaliśmy ten czas. Na codziennych wspólnych rekolekcjach. Czekaliśmy na przyjście Jezusa, ale również na nasze Dzieciątko. Nie wiedzieliśmy, że już jest na świecie, parę dzielnic dalej. Towarzyszył nam zaduma. W tym roku przepełnia nas również radość. Nawet rekolekcje o. Szustaka, jakby pod nas :)

Ten Adwent przywołuje we mnie wspomnienia z dzieciństwa. Dziś szczególnie, bo byliśmy na Eucharystii w mojej rodzinnej parafii. Kościół wewnątrz bardzo się zmienił, ale wspomnienia pozostały. Przywołują przygotowywanie lampionu. Roraty jakże inne od nabożeństw w ciągu roku. Figurkę Dzieciątka wędrującą ku górze albo na dół w zależności od dekoracji. Za 2-3 lata będę przeżywać to znowu z naszym Synkiem, ale i teraz szykujemy się do Świąt. Decyzja zapadła. Choinka będzie żywa, ale w znacznie mniejszym rozmiarze, żeby mogła zmieścić się na komodzie z dala od małych rączek.

A dziś kolejna odsłona naszego cyklu: Papierowe Święta. Część 1 znajdziecie TU.

Na początek słoneczko/kwiatek, które może być samodzielną ozdobą, albo posłużyć do stworzenia łańcucha. Ozdobę bez problemu wykonają maluchy. Wystarczy przygotować elementy. Na pojedynczą ozdobę potrzebujemy dwa koła z kolorowego papieru ksero o średnicy 6 cm i paski (w jednym lub kilku kolorach) szer. 1,5 cm, a długości chyba 15 cm. Po prostu  składamy kartkę A4, a najlepiej do razu kilka na pół (wkładając jedną w drugą). Tniemy paski wzdłuż krótszego boku. Przecinamy na pół i mamy długość potrzebną do ozdoby. I niepotrzebne są do tego linijki. Tniemy na tzw. oko. Gotowe paski sklejamy w łezkę.

Smarujemy jedną stronę koła klejem i wokół brzegów naklejamy nasze łezki.

Następnie smarujemy klejem drugie koło i naklejamy na pierwsze. Słoneczko/kwiatek gotowe.

Jeśli chcemy wykonać łańcuch potrzebujemy więcej kółek i pasków. Szykujemy dwa pojedyncze słoneczka. Jedno tak, jak w instrukcji powyżej, ale przy  drugim nie wklejmy ostatniej łezki. Do połączenia słoneczek potrzebujemy niesklejonego w łezkę paska. Pasek przekładamy przez łezkę pełnego elementu i dopiero wtedy sklejamy w łezkę i naklejamy na kółko, zalepiając drugim.

Jest jeszcze drugi sposób łączenia słoneczek. Chyba prostszy. Tyle, że łańcuch jest w tym przypadku bardziej płaski. Wykonujemy pojedyncze słoneczka, a łączymy je za pomocą paska, tak jak w najprostszych łańcuchach, które pamiętacie z dzieciństwa.

Z pasków można wykonać  proste, ale piękne ozdoby. Potrzebujemy pasków (najlepiej z brystolu, wtedy ozdoby będą trwalsze) szer. 1,5 cm. Na kwiatek i wachlarz dł. 15 cm. O serduszku za chwilę.

Na kwiatek szykujemy 10 łezek. Kolorystyka dowolna. Łezki sklejamy ze sobą pośrodku boków. Robię to klejem magic, bo w sztyfcie jest za słaby. Miejsca sklejenia spinam klamerkami do bielizny, żeby mieć pewność, że po drodze ozdoba się nie rozpadnie. Pośrodku, w miejscu złączenia łezek z obu stron ozdoby naklejam kółka o średnicy 3 cm.

Wachlarz zrobimy z 9 łezek. 8 łączymy ze sobą w dolnej części. Z drugiej strony wkładamy 9 na zawieszkę. Ja całość łączę zszywaczem. Dodaję tylko opaskę z węższego paska, żeby nie było widać zszywki.

Na serce potrzebujemy paski tej samej szerokości, ale innej długości. Po dwa 18, 15 i 12 cm. Sklejamy w łezkę najkrótszy pasek. Doklejamy dwa kolejne i mamy połówkę serca. Powtarzamy tą czynność z trzema pozostałymi paskami. Powstałe w ten sposób elementy sklejamy ze sobą w serce nie zapominając o dodaniu zawieszki.

Mam nadzieję, że instrukcje są w miarę przejrzyste. W następnym wpisie czas na gwiazdę, chyba, że coś innego przyjdzie mi do głowy.

Zapowiada się dobry dzień. Szkoda tylko, że Mąż w pracy. Mnie w tym roku ominęła ta „przyjemność”. Rano, jak dawniej obudziła nas Mama (jesteśmy przez weekend u rodziców) z drobiazgami z okazji świętego Mikołaja. A na rękach miała nie taki już drobiazg – naszego Synka, ale najwspanialszy prezent. Tygrys też dostał kilka upominków. Większe prezenty znajdzie pod choinką już za 18 dni. Niesamowite. Za niecałe 3 tygodnie zasiądziemy do stołu z naszym największym szczęściem. Naszym Dzieckiem. Wreszcie przy naszym wigilijnym stole pojawi się dziecko. To radość dla wszystkich. 

Niedługo idziemy na festyn mikołajkowy. Przy okazji odwiedzimy Tatatu w pracy, żeby nie było Mu smutno.

Przepraszam za jakość zdjęć, ale nie mam serca Męża prosić o fotografie, bo ma maraton w pracy. Zapodziały się tu dwie wykonane Jego ręką. Od razu widać które :)