Pierwszy dom dla wroga?

Podobno… Jedna z bliskich nam osób dosłownie potraktowała to powiedzenie i mieszka z rodziną już w trzecim swoim lokum. Tym najbliższym domu idealnego, choć może nie doskonałym, bo buduje czwarty. Z kolei inna, która ma za sobą różne trudności związane z budową, potwierdza to powiedzenie.

Dla nas budowa jest niesamowitą przygodą. Co prawda decyzje z nią związane są dość stresujące, ale jednocześnie ekscytujące. Każdy wybór przynosi radość. Czasami myślę sobie, że może coś bym zmieniła, zwłaszcza jeśli chodzi o samo usytuowanie budynku, bo może widok byłby lepszy, ale za chwilę stwierdzam, że jest dobrze, zwłaszcza że dzięki takiemu położeniu budynku mamy trochę intymności. Decyzje są tak ważkie, bo zakładamy, że to nas pierwszy i ostatni dom. Budujemy go nie dla wroga, a dla siebie.

Budowa odbywa się bez większych problemów. A wszystko za sprawą dobrej pierwszej decyzji - wyboru ekipy. Mieliśmy naprawdę sporo szczęścia. Dobrzy ludzie na budowie to podstawa. Co prawda jeden budowniczy nam zaginął. Jednego dnia był, następnego już go nie było. Nawet sam Wykonawca do dziś nie wie, co się z nim stało. A że czuwał nad planami, to po jego zaginięciu inni  trochę się pogubili. Wpadki dotyczyły usytuowania i długości ścianek działkowych. Co rusz przesuwały się w inne miejsca, oczywiście nie w te, które by nam odpowiadały. Na szczęście Mąż Inwestor czuwał, liczył te pustaki i w porę interweniował, choć zdarzało się, że trzeba było burzyć już kilka rzędów. Nie mieliśmy na budowie pijatyki. Ekipa ogarnia po sobie bałagan i okoliczne działki. Ani przez chwilę nie mieliśmy poczucia, żeby Wykonawca chciał nas naciągnąć, zarobić na nas. Najważniejsze dla niego było to, żeby jego ludzie mieli pracę na czas przestojów. Co więcej w umówionej cenie dostaliśmy więcej niż wynikało to z projektu. Panowie przybili nam płyty na strychu, wstawili okna dachowe, wylali beton pod słupy do wiaty i zalali taras. Z tym tarasem to był wesoła sytuacja. Ekipa przygotowała fundamenty pod taras. Mój Tata stwierdził, że dobrze by było zasypać je i zalać. Pewnego dnia dzwonię do Niego z radosną nowiną, że panowie czytali chyba w Jego myślach i tak właśnie  zrobili . On na to, że któregoś dnia był na budowie i tak mimochodem powiedział im, że można by było tak zrobić. I chłopaki Go posłuchali. Żartowaliśmy sobie, że powinien co rusz zajechać i stwierdzić, że na przykład przydałoby się okna wstawić albo drzwi. Ten taras szczególnie nas cieszy. Wiadomo, że przy ogromie wydatków, był ostatnią rzeczą, o której byśmy pomyśleli. A tak czy wyłożymy go czymś czy nie, już nam będzie służył.

Pierwszy etap budowy zbliża się do końca. Mieliśmy przestój spowodowany brakiem w hurtowniach dachówki w wybranym przez nas kolorze. Martwiła nas cała sytuacja, bo membrana była od dawna zaciągnięta, a wiatry hulały, deszcze siąpiły, jak rzadko kiedy. Na szczęście w czwartek przed długim weekendem na działce pojawiła się dachówka, która zaraz po majówce zaczęła się pojawiać na dachu.

Za nami kolejne decyzje. Okazało się, że wybór takiego, a nie innego sposobu ogrzewania, pociąga za sobą kolejne decyzje i generuje koszta. Tak było z oknami dachowymi. Musieliśmy wybrać takie, przez które ciepło nie będzie nam uciekało. Ostatecznie zrezygnowaliśmy z okna w sypialni, na rzecz lepszego w pokoju Tygrysa. Dwa okienka (jak to Mąż mówi włazy, choć  przeciśnie się przez nie tylko głowa) pojawiły się w pralni i łazience dla ochrony przed wilgocią. Co do okien, to pierwszy nasz zakup budowlany w sieci. Mieliśmy wątpliwości, ale muszę pochwalić firmę FOLNET za szybką i dobrze zabezpieczoną przesyłkę, a przede wszystkim za cierpliwość i wyrozumiałość w odpowiadaniu przez kilka tygodni na nasze pytania i wątpliwości. O korzystnej cenie nie muszę chyba wspominać. Także pierwsze koty za płoty.

Pozostałe okna zamówiliśmy w lokalnej firmie. Wahaliśmy się między dwoma, ostatecznie wybraliśmy panów, którzy potrafili nam wszystko sensownie wytłumaczyć i mieli dobrą opinię w mieście. Pomiar dokonany. Profile i kolory wybrane. Złoty dąb na zewnątrz, białe wewnątrz. Wybór koloru drzwi wejściowych nas samych zaskoczył. Miał być rzecz jasna taki sam, jak na ramach. Ostatecznie postanowiliśmy zaszaleć. Czy zawsze musi być to brąz czy szarość? Tu przypominam sobie paletę barw w drzwiach angielskich domów. A jaki to kolor? Na razie nie zdradzam. Jak się już pojawią, może uda nam się Was zaskoczyć :) Obyśmy sami nie byli zaskoczeni, bo choć się cieszę, ciągle mam obawy czy wszystko będzie ze sobą grało. Ale powiedziało się “A” i co najważniejsze zgodnie :)

Podpisaliśmy umowę na kolejny kredyt. I wiecie co? Pożyczka wywoływała w nas ogromny stres. Wszak to będzie duży wysiłek finansowy przez najbliższe 15-20 lat, a wszystko może się zdarzyć. Ale zdecydowaliśmy się na ubezpieczenie dla obojga. Podnosi to koszta, ale w razie sytuacji, których oczywiście nie zakładamy, zostajemy bez tak poważnego obciążenia. A nie daj Bóg nam obojgu coś się przydarzy, nie zostawiamy z problemem Synka i rodziców. Także śpimy dużo spokojniej. I cieszymy się marzeniami (coraz bardziej realnymi), planami, projektami. A finanse? Zawsze ich mało, choć ja nie zwykłam marudzić, bo wychodzę z założenia, że wszystko to kwestia moich wyborów.

Przejdźmy do przyjemniejszych sytuacji. Zapraszamy do zdjęć. Dawno nic nie publikowaliśmy, więc trochę ich będzie. Stan poprzedni TU.

Pojawiły się ściany zewnętrzne na piętrze.

Wspomniany wcześniej taras.

Z czasem konstrukcja dachu...

i nasz pierwszy zakup - okna dachowe.

Zaczęły powstawać ścianki działowe, z którymi było tyle problemów. Piętro dopiero dziś miałam okazję sama zobaczyć. Do tej pory skutecznie blokowała mnie dziura w stropie tuż przy szczycie drabiny. A wystarczyło ją przesunąć :)

Tu korytarz na piętrze.

Nasza sypialnia

Pokój Tygrysa

Łazienka

I schodzimy na parter

Wreszcie długo wyczekiwana dachówka

Na koniec przypominamy o konkursie - więcej TU.