Twórczego działania ciąg dalszy

W nową przestrzeń, jaką jest plastyka, weszliśmy na całego.  Nie tylko rysujemy, malujemy, tworzymy w zabawie Zwierzaki Cudaki, ale wzięliśmy także udział w warsztatach dla najmłodszych w prawdziwej galerii sztuki. Okazało się, że te kilkadziesiąt kilometrów nie stanowi problem. Dla chcącego, nic trudnego.  Jak tylko dostałam na newsletter informację o warsztatach, nie wahałam się, bo wiedziałam, że cieszą się sporym zainteresowaniem. Na szczęście udało nam się zakwalifikować (i dostać urlop), choć jechaliśmy z drżeniem serca. Dlaczego?

Tygrys, jak powszechnie wiadomo, nie lubi ludzi. Denerwuje się, jak tylko ktoś obcy (i niekoniecznie) pojawi się w pobliżu. Mieliśmy też w pamięci warsztaty muzyczne (TU jeszcze optymistyczny wpis), które mimo wykupionego abonamentu, zostawiliśmy. Szkoda było nam Młodego, który w pewnym momencie zaczął reagować histerycznie. Obawialiśmy się, jak tym razem zareaguje. Czy nie będziemy uciekać z galerii, zanim na dobre do niej wejdziemy? Okazało się, że nasze obawy były niepotrzebne.  Sztuka podziałała na nasze Dziecko oczyszczająco, a my patrzyliśmy i nie wierzyliśmy własnym oczom. Byliśmy szczęśliwi i dumni. Synek w ogóle nie płakał. Słuchał prowadzącej. Świetnie się bawił/tworzył. Od farbek i wody musieliśmy Go odciągać do następnego zadania. W przeciwnym razie opóźniałby zajęcia. Na szczęście piasek w „domowej” przestrzeni też Mu podpasował. Tak, jak zabawa z latarkami (wcale się nie dziwię). Nie siedział uwieszony na rękach. Odchodził od nas. Sam brał różne materiały. Nawet trochę łobuzował. Serca nam rosły. Cieszyliśmy się ze wspólnych chwil i twórczego działania.

Długo czekaliśmy na takie chwile. Na moment, w którym będziemy korzystać z oferty galerii i innych przybytków sztuki. Na szczęście coraz częściej takie instytucje wychodzą z ofertą dla takich maluchów, jak Tygrys.  Przyczepiłabym się tylko do tego, że stół był nieco za wysoki, ale Synuś świetnie dawał sobie radę na blacie. To pewnie była dodatkowa atrakcja. Z niecierpliwością czekam na kolejne warsztaty. 

Tak wyglądał proces twórczy…

a takie oto dzieło cieszy nasze oczy…

Po warsztatach, mimo niesprzyjającej aury, obowiązkowo  zaliczyliśmy ZOO i podglądaliśmy wiewiórki w parku. Każdy z nas wypatrzył po jednej, ale nazbieranych kasztanów i żołędzi nie chciały spróbować.