Warsztatowo #2

We wrześniu rozpoczęliśmy naszą przygodę z warsztatami plastycznymi dla najmłodszych w prawdziwej galerii sztuki. Bardzo się cieszyłam, że udało nam się zakwalifikować. Wiem, że się powtarzam, ale naprawdę długo czekałam na taką możliwość.

I dziwię się rodzicom, którzy mają możliwość kreatywnego spędzenia czasu z dziećmi i z niej nie korzystają. Uwierzcie, znam temat od podszewki. Wszystko to kwestia organizacji, a może raczej chęci. My dojeżdżamy na warsztaty kilkadziesiąt kilometrów. I wcale nie żal nam ani pieniędzy, ani czasu, ani urlopu, który musimy na ten dzień poświęcić. I to oboje. Te chwile razem, odkąd pracuję, są naprawdę rzadkie. Do tego tak kreatywne. Pamiętam, jak się zamartwialiśmy w związku z przeprowadzką, że będziemy mieli do wszelkich przybytków daleko. Okazuje się, że dla chcącego, nic trudnego. Mało tego, te nasze wyjazdy są pewnego rodzaju świętem. Korzystamy z warsztatów, wspólnego obiadu poza domem, spacerów.

Tygrysowi tak się podobało poprzednim razem, że jak tylko usłyszał, że jedziemy do tego miejsca z kolorowymi poduszkami i dziećmi, bardzo się ucieszył. I tym razem nie było żadnych problemów, płaczu. Specjalnie zajeżdżamy wcześniej, żeby oswoił się z miejscem, zanim pojawią się inne dzieci. Co prawda z maluchami nie współpracuje (zresztą chyba jeszcze nie czas), ale cieszy się ich obecnością. A to dla nas bardzo ważne, bo na co dzień przebywa raczej z dorosłymi. Całą drogę powtarzał lali lali.

Dla Tygrysa czas w galerii to twórcza zabawa. My poniekąd uczymy się Synka. Doznajemy olśnienia, kiedy okazuje się, że wykorzystuje materiały, o których myśleliśmy, że jeszcze na nie za wcześnie. Tak było też tym razem. Naklejki. Klej, a zwłaszcza jego konsystencja. Hitem okazały się mazaki. Temat dotyczył budowania, a nasze Dziecko pochłonęły flamastry. Tak malował w styropianowych fundamentach budowli, którą razem zbudowaliśmy, że aż powstały w nich dziury. Najbardziej rozbawił nas, jak odważnie podszedł na środek sali i chwycił koszyk z mazakami. I na nic zdały się tłumaczenia, że to dla wszystkich dzieci.

Wartością dodaną było spotkanie z blogowym kolegą i Jego Mamą, których serdecznie z tego miejsca pozdrawiamy. Całą drogę musieliśmy Młodemu powtarzać, że lala nas odwiedzi. Także z niecierpliwością czekamy.