16 za nami

Za nami 16 miesiąc. Wyjątkowy, bo pełen tak ważnych rocznic. Jednocześnie smutny, bo związany z moim powrotem do pracy. Mimo to przyniósł wiele nowości w rozwoju Synusia.   

Jak wiecie Tygrys lubi jeść, więc Jego słownik wzbogacił się o wyrażenia z tym związane. Obok am, które dość często głośno niesie się po domu, pojawiło się niam niam. Bułki i ciasta w zasięgu wzroku to buła. A co Tygrys pije? Kawę rzecz jasna. Chłopak jest przekorny (skumulowała się w Nim chyba ta cecha od obojga rodziców) i jak próbujemy Go nauczyć jakiegoś słowa, bardziej niż pewne jest to, że nie trafi do Jego słownika. Ale jak Mu się któreś spodoba... Tak było z kawą. A najlepsze jest to, że u nas w domu kawy się nie pije. Przynajmniej w ciągu dnia. Tatatu lubi wieczorem wypić kawę, a raczej mleko z kawą. Któregoś dnia  odwiedzili nas Dziadkowie. Spytałam, co wypiją. Kawę odpowiedzieli i tak kawa weszła na stałe do tygrysiego słownika. Przynajmniej jasno komunikuje, że chce pić.

Nowym i dość częstym  słowem jest gam (gram). Zasłyszane przy zabawie z piłką z czasem nabrało nowych znaczeń. Na początku  pojawiało się przy rzucaniu za głowę piłki, klocków czy figurek. Później przy rozrzucaniu ich po pokoju i wrzucaniu pod meble. Wreszcie weszło do rytuału zasypiania, kiedy to Chłopak zaczął wyrzucać z łóżeczka na podłogę dindę i pieluszkę, oczywiście z gam na ustach. Jednego wieczoru z takim impetem, że aż mnie zabolało, jak oberwałam w czoło. I tak gram od zabawy przeszło do łobuzowania. A Szkrab podszedł nas psychologicznie. Przecież gra, więc nie ma powodu się na Niego złościć :)

Dodatkowego znaczenia nabrało też słowo lala. Nadal to człowiek, ale do pewnego wieku, nastolatki jeszcze się łapią. Lala to również muzyka, taniec i radio. Z kolei da to nie tylko daj, ale również proszę, jak Tygrys nam coś daje. Nowe słowo to także  gua, czyli góra. A skąd się wzięło? Z mycia ząbków. Najczęściej Kawaler protestuje, a nieugięty Tatatu powtarza jeszcze góra. I tak ta góra się spodobała, że weszła na stałe do tygrysiego repertuaru.  Podobnie jak tapu tap, które robimy na spacerach, oczywiście bez trzymania rodziców za rękę.

Wspominałam wcześniej, że w nocy w chorobie Tygrys powtarzał moje imię, ale chyba aż tak Mu się nie spodobało. bo po dniu czy dwóch przestał mówić, ale zapytany, gdzie jest X wskazuje na mnie.

Przedostatniego dnia 16 miesiąca ćwiczył z Dziadkiem słowo gol, a ostatniego Tatatu załapał, że pumpa to puma z zabawkowej arki Noego. Z nazw zwierząt powtarza jeszcze lama, puga (papuga) i kozia, choć nie chodzi o tą z podwórka :) A Mi Mi  to Domisie, które Synek bardzo lubi. Jedyny program, który ogląda w telewizji, choć i tak zainteresowanie wykazuje przez klika, góra kilkanaście minut.

        

Nowe odgłosy zwierząt: gę gę (gąska), bzi bzi (pszczoła, ale również miód, za którym Tygrys przepada), pi pi (myszka) i krzyk aaa (paw).

        

W poprzednim miesiącu pisałam, że Tygrys sam wynosi pieluchy do kosza. Robi to dalej, ale urozmaica sobie ten domowy obowiązek – wraca ze starą pieluchą, albo innym skarbem wyciągniętym z kubła. Na szczęście nie zdarza się to regularnie.

        

Jak już Chłopak opanował nazwy członków rodziny, to urozmaiciło się zasypianie. Jak nie chce spać woła na ratunek tatę (albo mamę, w zależności od tego, kto czuwa przy łóżeczku), a jak to nie pomoże to próbuje z babcią i dziadkiem. Zapytany, gdzie jest babcia czy dziadek uroczo się zawstydza.

Próbuje czynić Znak Krzyża. Oczywiście jeszcze dość nieporadnie, ale nie gorzej niż wielu ludzi w kościele. A zapytany, co Mama/Tata robią u Bozi żegna się.

Robi się z Niego mały złośnik. Jak czegoś nie dostanie, jak Mu coś nie pasuje, pada na podłogę (oczywiście tak, żeby nie zrobić sobie krzywdy) i się wije, na szczęście póki co nie wyje.

Mamy mały postęp w kąpieli. Z pozycji stojącej przeszedł Chłopak do kucania, ale jedną ręką trzyma się burty, drugą przegania wodę. Jak już jesteśmy przy łazience – potrafi pokazać, jak Tatatu się goli i ma z tego niezłą radość.

Ulubioną zabawką w dalszym ciągu są samochody i  zwierzaki z arki Noego. Chętnie sięga też po puszkę sorter z patyczkami, piłeczkę, układankę z kołeczkami, grające zabawki i klocki. Tu mamy postęp. Zdarza się Tygrysowi złożyć 2-3 klocki, a nie tylko rozkładać to, co zbudujemy czy rzucać.  Udało Mu się też parę razy włożyć krążki na wieżę.

Tygrys wykazał wreszcie zainteresowanie zawartością kuchennych szafek i szuflad. W pierwszych zainteresowały Go szczególnie metalowe pokrywki. A z szuflady wyciąga wszystkie przydasie: łyżki, łopatki, czerpaki itp. Musiałam trochę sprzętów upchnąć głębiej, po tym, jak pewnego dnia zobaczyłam Młodego z tasakiem w ręku. Straciłam czujność, bo Chłopca do tej pory szuflady nie interesowały. Na szczęście  w porę zauważyłam małego rzeźnika :)  

Nadal miłością darzy książki i to one pochłaniają większą część dnia. Od dłuższego czasu wręcz przepada za książkami obrazkowymi. Z pewną nieśmiałością wyjęłam wiele tygodni temu Mamoko i Ulicę Czereśniową. Ta druga okazała się hitem. Tytuł w wersji tygrysiej to Kot, a to za sprawą żółto-pomarańczowego sierściucha, który pojawia się na kolejnych stronach. Przy tej lekturze potrafi Tygrys spędzić nawet pół godziny. Pokazuje różne przedmioty, postaci, zwierzęta - my nazywamy. Sam pokazuje i nazywa. Opowiadamy historie skupiając się na jednej postaci. Czasem nas zaskakuje Swoją spostrzegawczością. To Tygrys odnalazł kota na ostatniej stronie, którego my nie wypatrzyliśmy. Jak to mówią: swój swojego zawsze odnajdzie :) Nowe słowa w słowniku Synka pojawiają się za sprawą Czereśniowej.

Drugą ulubioną lekturą Młodego jest Be i wcale nie chodzi o książkę o owcach, a Opowiem ci mamo, co robią auta. A skąd to be? Chłopak przejął się samochodem, który miał wypadek i ten fragment ilustracji zdominował książkę.

Za nami pierwsze: 

- postrzyżyny,      
- kroczki na podwórku,  
- bujanie na huśtawce,   
- zbieranie siusiańca na badania.

Ząbki: dwa na plusie – dolne czwóreczki. Razem: 10. Widać czubeczek prawej dolnej 3 i to pewnie nie koniec, bo ślinianki dość intensywnie pracują.

Chyba po raz pierwszy post podsumowujący kolejny miesiąc Tygrysa pojawił się o czasie. Od razu uprzedzam - nie jestem supermenką. Powrót do pracy nie wpłynął na lepszą organizację życia. Po prostu mam dużo czasu dojeżdżając do pracy.  Obawiam się, że to ostatni taki obszerny post o kolejnym miesiącu Tygrysa. Nie będę miała już tylu okazji do obserwacji Malucha. Chyba, że Babcia będzie zdawać obszerne relacje.