Palec Prezesa

Za nami 11 miesiąc Tygrysa, co oznacza, że dużymi krokami zbliża się wielka uroczystość – pierwszy rok życia naszego Synka. Zanim wpadnę w szał przygotowań (etap planowania już trwa, motyw przewodni obrany :), kilka słów o poczynaniach Młodego w ostatnim miesiącu.

Jak w tytule – 11 minęła nam pod znakiem palca uniesionego ku górze w geście prezesa nie znoszącego sprzeciwu. Czasem ten palec się wykrzywia i wygląda dość uroczo. Palec przez cały dzień wskazuje też na różne przedmioty, które musimy nazywać. Czasem zamieniamy się rolami (żeby się nie znudzić) i pytamy Młodego, gdzie jest to, a gdzie tamto. Czasem jest śmiesznie, bo palce wskazuje jedno, a wzrok patrzy zupełnie w innym kierunku. A jeszcze ciekawiej jest, jak Synuś wyciąga oba palce wskazujące. Wtedy nie nadążamy.

Tygrys jest wielkim miłośnikiem aut i jedzenia. Te dwa słowa nie schodzą mu z ust. Spacerujemy wzdłuż głównej ulicy. Wiem, że bardziej wskazany jest park, ale dla Młodego to nuda. A na ulicy tyle się dzieje. Co chwilę z wózka słychać brrum i widać wyciągniętą rączkę. Ulubionym miejscem Synka są parkingi w centrach handlowych. Ulubiona zabawka – małe samochodziki, które najczęściej parkują pod szafą, a że mamy narożne, przedłużeniem ręki mamy jest rura od odkurzacza. Autkami Tygrys jeździ nie tylko po podłodze. Ostatnio upodobał sobie ściany i półkę pod telewizorem.

Z amm przechodzi sam siebie. Tygrys kocha jeść. Gdybym na każde amm odpowiadała podsunięciem pod nos jedzenia, Młody toczyłby się, jak piłka. Co nie oznacza, że czasem nie mam wyrzutów sumienia, że Go głodzę. Chociaż pięć posiłków dziennie  plus podjadanie nam z talerzy, to chyba odpowiednia porcja dla 11 – miesięcznego Chłopaka. Czasem sam rozwiązuje za nas kulinarne dylematy. W sobotę przed Chrzcinami robiliśmy babeczki i zastanawialiśmy się czy na przyjęciu damy spróbować Młodemu. Troje dorosłych tak sobie dywagowało, nie widząc, że Synek już dawno pałaszuje muffinę. Najchętniej zjadłby wszystko, byle mama podkładała do buzi. Jeśli za czymś nie przepada to chyba za kisielem i zupami. Mówiąc amm wskazuje na każdą formę pokarmu i wszędzie. W kuchni, sklepie, telewizji, książce. Ammm pada nie tylko na widok jedzenia, ale wystarczy, że ktoś w towarzystwie Tygrysa wypowie słowo związane z konsumpcją  (np. obiad, śniadanie, deser, jeść). Jeszcze na odgłos termometru, którym sprawdzamy wodę na mleko, gotującej się w czajniku wody czy jakiegokolwiek ruchu w kuchni.

Skoro była już mowa o odkurzaczu, to jedyny  głośny sprzęt domowy, którego Młody się nie boi, a który bardzo lubi. Mam podejrzenia, że dla niego to taka większa zabawka – samochód. Przecież ma dwa koła. Oczywiście wie, gdzie ma swoje miejsce i bez problemu otwiera suwane drzwi szafy. Pozytywne jest to, że mogę spokojnie przy nim sprzątać, bo odkurzanie sprawia Mu przyjemność. Przynajmniej w dwóch pomieszczeniach, potem się nudzi. Chociaż po odkurzaniu jest kontrola jakości i każdy, najmniejszy nawet śmieć, który się uchował, przynosi dla nas. Bardzo też lubi zaglądać pod dywan. Ostatnio po kilkunastu dniach poszukiwania podkładki pod kubek znaleźliśmy ją właśnie pod dywanem.

Jedynym zajęciem, które jest w stanie zatrzymać Synka na dłużej jest oglądanie/czytanie książek. Po dniu cała podłoga wyścielona jest lekturami Malucha. Najbardziej lubi, jak opowiadamy, co jest na obrazkach i jak prosimy o wskazanie różnych rzeczy. Są dni, kiedy bezbłędnie wskazuje na zwierzątka (pies, kot, krowa, koń). Innym razem wszystko, o co zapytamy jest krową. Tatatu ma na to swój sposób. Mamy książeczkę, w której na pierwszej stronie jest pokazane gospodarstwo z całym jego dobrodziejstwem, ale na kolejnych rozkładówkach poszczególne zwierzęta. Wtedy otwierając na krowy, pyta gdzie jest krowa, Tygrys (wiadomo) trafia, a ja słyszę „mądry Synek” :). Bezbłędnie zawsze pokazuje pszczółkę, a raczej bzzz, no i oczywiście samochody. Lektura O słoniu Trąbalskim jest ciekawa, bo w dwóch miejscach jest auto. Tylko dlatego tak chętnie do niej sięga. Lubi też rymowane wiersze, a zwłaszcza takie, w których powtarzane są sylaby (prym wiedzie książka „Wierszyki ćwiczące języki”).

Tygrys lubi bić brawo. Ot tak po prostu. Ale często zanim zacznie, ślini wewnętrzną stronę jednej dłoni. Zastanawiamy się dlaczego. Nauka migowego przyniosła efekt. Synek potrafi pokazać dwa słowa. Mleko – wiadomo. I spać. A pomieszczeniem, który najbardziej lubi w mieszkaniu (poza kuchnią oczywiście) jest łazienka. Wystarczy, że zostawimy otwarte drzwi i brak światła Mu nie przeszkadza. A drzwi są też doskonałą zabawką.

Rośnie nam mały kombinator. Jak chce dotrzeć w miejsce, do którego nie może, powoli przesuwa zabawkę w tym kierunku. Przecież nie chodzi o złamanie zakazu, a o odzyskanie własności.

11 miesiąc to czas intensywnego przytulania. Pierwszy był Miś (w dniu Chrztu), który poszedł w odstawkę na rzecz rodziców. Oj… Piękne to chwile, zwłaszcza rano, kiedy tuli się do ledwo przytomnych rodziców. Synek lubi też przytulać się do mięciutkich kocyków. Wręcz rzuca się na nie i ociera policzkiem i rączkami.

Mniej miłe jest ząbkowanie. W 11 miesiącu przybył nam 8 ząbek. Ma czym Chłopak gryźć. Bliskie spotkanie z Jego garniturem bywa bolesne. Tatatu się o tym przekonał. Tygrys gryzie wszystko na potęgę. Musieliśmy zabezpieczyć barierkę w łóżeczku, bo była zgryziona na wiór. Baliśmy się, że Tygrys zacznie zjadać drzazgi. I jeszcze coś, co doprowadza mnie do przysłowiowej białej gorączki – zgrzytanie zębami i to z taką mocą, że martwię się czy nie zrobi Sobie krzywdy.

Powoli możemy zacząć tworzyć słownik Szkraba. Pierwsze świadome słowa:

- brrum: samochód i wszystko, co ma koła np. rower. Pojazdy na gąsienicach nie kwalifikują się.

- amm: wiadomo, jedzonko.

- be to zużyta pieluszka i wszystko inne, czego rodzice nie pozwalają. Chociaż akurat to słowo pada częściej z ust rodziców. Przecież w otoczeniu malucha znajdzie się sporo rzeczy, które nie są dla niego. Czasem czujemy się jak te barany. Wracając do pieluszki – be nie schodzi Tygrysowi z ust, dopóki nie trafi do kosza na śmieci.

- ba ma przynajmniej dwa znaczenia: 1. Spaść, upaść. 2. Chcę na podłogę.

- uuuu to odgłos wydawany przez pieska.

- ko ko to ptak, niekoniecznie kurka.

- zdarza się (choć rzadziej) świadome mama i tata.

Jeszcze dopisek o dzisiejszym popołudniu…

Dziś byliśmy na koncercie w ramach zajęć muzycznych, o których pisałam poprzednio. I jesteśmy zawiedzeni. Utwierdziliśmy się w przekonaniu o prowadzącej nr 2. Niestety. Pani nie potrafi nawiązać kontaktu z dziećmi i chciałaby, żeby chodziły jak trybiki. Przecież tak się nie da. Dzieci to żywioł. Chociaż to niektórych rodziców powinno się dyscyplinować. Ja chyba jestem jakaś niedostosowana społecznie, ale pewne zachowania mnie rażą. Pewna mamusia w krótkiej sukience poruszała się tak, że widzieliśmy więcej niż chcieliśmy. I co się dziwić, że synek owej pani był dzieckiem, które wywoływało u prowadzącej szczękościsk. Tygrysowi też nie bardzo się podobało. Wcale się nie dziwię. Zapomnieliśmy o zmianie czasu i koncert zbiegł się z godziną, w której Młody jest dość marudny. Do tego rodzice wspomnianego chłopca ciągle siedzieli w komórkach. A jak Tygrys zobaczy telefon, to nic innego się nie liczy. I tym sposobem było po koncercie.