Miodobranie 2018

Budowa trwa, a w związku z tym nasze możliwości wyjazdowe są ograniczone. Tata Tygrysa po całym tygodniu jest tak zmęczony, że w niedzielę zwyczajnie nie chce nam się ruszać z domu. Są jednak takie imprezy, na których jesteśmy od kilku już lat i w tym razem nie mogliśmy się nie pojawić. Tygrys miał opory, bo jedyne co zapamiętał z zeszłego roku to baby tj. zespół ludowy składający się z pań w pewnym wieku o wątpliwym talencie wokalnym. A że Synek na pewne dźwięki jest wrażliwy, to skojarzył sobie Tykocin właśnie z owymi paniami i jechać nie chciał. Ale rodzice potrafią zachęcić opornego Szkraba. Zaplanowaliśmy dzień tak, żeby każdy miał jakąś atrakcję. Rano - poranek w kinie ze “Strażakiem Samem” (to już drugie wyjście Tygrysa na seans :), a dla nas XIX Biesiada Miodowa w Tykocinie. I wszystko byłoby fajnie, gdyby nie zmęczenie, które dopadło Młodzieńca. Atrakcje powinny były być jednak w odwrotnej kolejności. Wtedy z pewnością Synek miałby więcej sił. Ale nie było tak źle…

Tykocin jest dla nas miejscem magicznym. Taki podlaski Kazimierz. Może nie jest aż tak malowniczy, nie ma tylu perełek architektonicznych, ale nam bardzo się podoba i chętnie do niego wracamy, a już obowiązkowo na biesiadę. Na niej od kilku lat zaopatrujemy się w miody na całą zimę. Co prawda i w naszej najbliższej okolicy funkcjonują pasieki, ale do Tykocina przyciąga nas różnorodność miodów, których nie znajdziemy na lokalnym ryneczku. Co roku przywozimy słoiki ze znanymi i lubianymi smakami, ale staramy się też znaleźć coś nowego. Co roku pasieki zaskakują nas nowymi kompozycjami.

Tygrys, zanim dopadła Go słabość, wszystkim zmysłami odbierał to, co się działo. Słuch miał wytężony (choć to akurat w normie) i w napięciu nasłuchiwał czy na scenie wybrzmią wspomniane baby, czy nie. Popisów wokalnych zabrakło, za to na scenę wkroczyła orkiestra dęta. Na szczęście już wychodziliśmy z Placu Czarnieckiego, bo tego nadwrażliwy Tygrys też by nie zniósł. Wzrok… Nas miody kusiły różnorodnością barw. Synek wypatrywał ciekawych naklejek i pokrywek. I muszę przyznać, że i o tą otoczkę pszczelarze zadbali. Tygrys ostatnio ma fazę na pszczoły. Chętnie sięga do książek w temacie, więc ucieszył się też na widok ula, plastrów i stroju pszczelarza. I wreszcie najważniejszy zmysł… Smak. Ten uaktywnił się Młodemu (i nam) w okolicach pierwszego namiotu. Dość głośno dopominał się o degustację. Na szczęście taka atrakcja jest wpisana w imprezę, a pszczelarze chętnie częstowali młodego amatora miodów, coraz to nowymi smakami tego daru natury. I my przy okazji skorzystaliśmy, choć z naszej trójki, to najbardziej Tata Tygrysa lubi sobie posmakować. Ale Tygrys też ma swój smak. Raczej dwie kategorie: smakuje i trochę smakuje, trochę nie.

I tak wróciliśmy z sześcioma smakami. W naszym koszyku od lat pojawiają się miody z pasieki Bartnik Mazurski. I tym razem ich nie zabrakło. Jeden z naszych ulubionych - faceliowy, dobrze wpływający na układ pokarmowy. Delikatny w smaku rzepakowy. I coś nowego… miód ze spadzi iglastej, idealny na zbliżające się jesienne przeziębienia. Podobnie, jak miód lipowy, z bliższych nam okolic (gmina Sidra). Z nowości... miód borówkowy, który nie tylko wybornie smakuje, ale korzystnie wpływa na organizm, m. in. na wzrok. I nasz tegoroczny hit: Ziołomiód Sosnowy. Więcej o nim poczytacie TUTAJ.

My zaopatrzyliśmy na zimę naszą domową spiżarnię/apteczkę. A Wy korzystacie z tego naturalnego antybiotyku?