Dziennik budowy

Od kilku dni dopraszam się u architekta o dziennik budowy, a sama jestem jeszcze lepsza. Ostatni wpis w tej kategorii pojawił się blisko rok temu. Czas nadrobić zaległości… A na placu budowy wydarzyło się naprawdę sporo.

Jesień minęła nam na ociepleniu budynku. Dwóm osobom, pracującym po godzinach i w wolne soboty, zajęło to sporo czasu, ale dziś cieszymy się, że mamy to za sobą, bo w tym roku mogliśmy się skupić na wnętrzach. Przed zimą pojawiły się pierwsze płyty k-g i rozprowadzenie prądu. Na kilka miesięcy musieliśmy przerwać prace ze względu na brak prądu. W ciemnościach i zimnie ciężko byłoby wykończać wnętrza. Nasi Bobowie (jak mawia Tygrys) na plac budowy wrócili w kwietniu i przez te ostatnich pięć miesięcy pracują naprawdę ciężko. Widzę, jak obaj są zmęczeni. A w domu zmieniło się naprawdę wiele. Każdy dzień/tydzień przynosił coś nowego. Strop na strychu. Płyty k-g na ścianach i sufitach, pod nimi elektryka, na nich szpachla. Wreszcie doszliśmy do momentu, w którym mury zaczęły wyglądać jak dom… glazury, terakoty, panele, pierwsze elementy schodów, sanitariaty, drzwi.

Tata Tygrysa w dzień pracuje na etacie, popołudnie spędza na budowie, a wieczory do niedawna spędzał ze mną przy komputerze podejmując decyzje co do wzorów, kolorów, faktur. Sama nie wiem, co gorsze - fizyczna praca, czy znoszenie ciągłych zmian fundowanych przeze mnie :) Choć wydaje mi się, że nie było tak źle i tylko niektóre elementy wykończenia wnętrz, wykończały i nas. Mieliśmy wizję tego naszego domu, parter nawet zaprojektowany wspólnie z architektem, ale po drodze pojawiały się nowe pomysły, rozwiązania, a każde wiązało się z decyzją. Wiadomo, że dom ma służyć na na lata i chciałoby się, żeby jakoś wyglądał i żebyśmy wszyscy czuli się w nim dobrze. Na ten moment jestem zadowolona z naszych wyborów. Mieliśmy tylko jedną wpadkę z mozaiką na wannie. Na niektóre rozwiązania nie mieliśmy wpływu. Nasz główny wykonawca - Dziadek Tygrysa - jest dość szybki i czasami zanim zdążyliśmy podjąć decyzję, on podejmował ją za nas i to raczej nieodwołalnie. Na szczęście nie były na tyle ważne, żeby generować za dużo stresu. Poza tym wspomniany wykonawca pracuje za friko, a jeszcze dokłada do tego interesu. W takich sytuacjach się nie dyskutuje. Ale spokojnie… wszystko na czym nam zależało mamy w takiej formie, jak chcieliśmy. Piękne schody (tu było ostro, ale mamy takie jak chcieliśmy). Cudowną cegłę na kilku ścianach położoną przez Tatę Tygrysa. Ładne listwy przypodłogowe. Męską łazienkę na dole i delikatniejszą na piętrze. Drewniane drzwi, które ciągle stawiają nam pytanie - zrobić je na szaro czy nie? I jeszcze trochę by się znalazło. Wszystko pięknie, ale staramy się pamiętać, że to wszystko rzeczy. Najważniejsze, żebyśmy byli zdrowi i mogli tam zamieszkać. Bo wiadomo, że taka budowa niesie ze sobą sporą dawkę zmęczenia, ale także kryzysów związanych z ciągłymi decyzjami, pytaniami, finansami, które się właśnie skończyły.

Obecnie przeżywamy taki dołek. Jesteśmy w trudnym momencie - niby tak blisko, a jeszcze tyle do zrobienia. Ostatnio w lokalnym sklepie, w którym zaopatrujemy się w materiały budowlane, sprzedawczyni skomentowała nasze zakupy - o… to już końcówka. Ale my wiemy, że jeszcze jest sporo do zrobienia. Poza tym, z końcem sierpnia czeka nas przeprowadzka. Wraca właściciel domu i czeka nas powrót do rodziców. Na jak długo? Tego nie wiemy. Co prawda prąd mamy (od końca maja, rok nam zeszło), ale pozostaje kwestia wody i jej odprowadzenia, a potem odbiór budynku. Mam swoje marzenia, ale nie będę zapeszać, bo czekamy na decyzję z powiatu. Jeszcze ma kilkanaście dni na oprotestowanie naszych pomysłów. Oby nie, a wtedy pozostanie jeszcze kwestia doboru sprzętów i ekipy,  która je zamontuje. Chciałabym, żeby było to już za nami, bo sporo stresu kosztuje ta część budowy naszego inwestora (czyt. Tatę Tygrysa). Mnie z kolei przeraża myśl o przeprowadzce i najbliższych miesiącach. Cztery pokolenia na jednym metrażu, to jednak trochę za dużo. Ale już bliżej niż dalej.

A tak to wszystko wyglądało…

Niektórzy mówią, że jak w szpitalu. Pewnie ze względu na tą biel. Do tego klamek w drzwiach brak :) A nam i tak się podoba.