O śpiewankach po raz drugi

Książki czytamy, oglądamy, lubimy się nimi otaczać. Książki rozeszły nam się po całym domu. Dorosłe w większości są w pudłach na piętrze. Czekają na nowe miejsce przeznaczenia. Za to Tygrysa, w ciągu dnia są wszędzie. Pewnego razu postanowiłam przejrzeć księgozbiór Synka i podzielić się niektórymi tytułami z maluchami, które pojawiły się w naszym otoczeniu. Okazało się, że mogliśmy się podzielić zaledwie kilkoma tytułami np. z kontrastowymi obrazkami dla najmłodszych. Pozostałe są mniej lub bardziej eksploatowane przez naszego małego czytelnika.

Od dawna, a w zasadzie od początku, Tygrys chętnie sięga do serii, którą nazywamy śpiewankami (TU). Te niewielkiego rozmiaru książeczki, ale z piękną szatą graficzną pozwoliły mi przełamać się i zacząć śpiewać Synkowi. Powtarzane wciąż na nowo i na nowo sprawiły, że w tej chwili Synek sam wyśpiewuje Jadą jadą misie, Stary niedźwiedź czy Jedzie pociąg z daleka. A jedną z naszych ulubionych piosenek, która wywołuje uśmiech na twarzach i do której wymyślamy nowe zwrotki jest Gdzieżeś ty bywał czarny baranie? Przygoda z tą piosenką rozpoczęła się właśnie od książeczki od Wydawnictwa Muchomor. Żałowaliśmy, że nie udało nam się dostać wcześniej wydanych tytułów: Przybieżeli do Betlejem czy Ptaszek z Łobzowa. Tym większa była nasza radość, jak na majowym Festiwalu Książki Artystycznej dla Dzieci zauważyliśmy kolejną książeczkę z serii i to z ulubioną piosenką Tatatu z dzieciństwa. Piosenką, która i Wam nie jest obca. I za chwilę pewnie mi się oberwie, bo jak hopsa sa wejdzie Wam w głowę to nie przestaniecie śpiewać do końca tygodnia. Jak się domyślacie naszą kolekcję uzupełniliśmy o tytuł My jesteśmy krasnoludki.

Słowa tej dziecięcej piosenki nie są nam obce, ale w takim wydaniu chętnie się nimi posiłkujemy. Krasnoludki w wydaniu Agnieszki Żelewskiej sprawiają, że chce się do nich sięgać ciągle na nowo. Tym razem artystka zaskoczyła nas inną techniką. Z kart spoglądają na nas urocze wycinankowe krasnale w krasnych, wielgaśny czapach. Nie ma opcji, żeby buzia małego czy dużego się nie uśmiechnęła na ten widok i nie otworzyła do śpiewania. A dynamiczny tekst tylko do tego zachęca.

Na koniec przyznam się Wam do czegoś. Ze śpiewankami i tak trudno byłoby nam się rozstać. Bo to nie tylko książeczka. To małe dzieło sztuki. Do czytania/śpiewania/oglądania.

ilustracje: Agnieszka Żelewska

format: 150 x 150 mm

stron: 10

Wydawnictwo Muchomor

2017 r.