Majowe opowieści #1

Nie jestem chyba odosobniona w swojej sympatii do miesiąca, który się właśnie zaczął. Co prawda pogoda w pierwszych dniach nie była wymarzona (ulewy i wichury). Mimo to szczególny czas w roku przed nami. Przyroda budzi się do życia (choć w tym roku nieco później), a numerem jeden w tym miesiącu jest Maryja. Bardzo lubię nabożeństwa maryjne. Przez długi czas w swoim życiu nie opuszczałam majowego i różańcowego. Teraz trudniej mi być w kościele, ale dzięki internetowi mogę też uczestniczyć w tym pięknym nabożeństwie. Wchodzę na kanał Mocnych w Duchu i modlę się litanią w przepięknej aranżacji. Polecam.

1 maja uczciliśmy pracą. Chłopaki montowali balustradę. Mieszkamy w domu już 2,5 roku, więc najwyższy czas. Ale cierpliwie czekaliśmy na tą chwilę, bo Dziadek Tygrysa jest już naprawdę bardzo zmęczony. Popołudniu Mąż ogarniał podwórko m.in. robił opaskę wokół garażu, w czym dzielnie wspierał Go Tygrys. Ja mimo bólu ręki po szczepieniu opieliłam szklarnię, a wspólnie posadziliśmy kwiaty na jednej z zaplanowanych na ten rok rabatek. Dozujemy sobie przyjemności, bo na kwiaty można przepuścić majątek. Zobaczymy co nam wyjdzie, bo nie mamy ani pomysłu, ani wiedzy, jak pielęgnować rośliny. Ale powoli będziemy się uczyć. 

Miło było się obudzić w niedzielę bez bólu ręki. Za to Tata Tygrysa miał poszczepienną słabość, na szczęście szybko się skończyła. Pierwszy raz od dawna uczestniczyliśmy w niedzielnej Mszy w naszej parafii (dotąd albo staliśmy na podwórku, albo korzystaliśmy z sobotniej Eucharystii, a w niedzielę modliliśmy się z Mocnymi w Duchu). Wybraliśmy naszym zdaniem mniej obleganą godzinę, do tego wiało i lało, więc ludzi było mało i czuliśmy się bezpiecznie. O dziwo, bo w naszej parafii (zresztą w sąsiednich podobnie) nikt nie przejmuje się sytuacją na świecie. Niedzielę zakończyliśmy rodzinnym seansem i goframi. Tym razem na ekran wjechała animacja "Ups! Arka odpłynęła", a słodkości z niezawodnego przepisu Kamili (Home Fragrance). Bajka trafiła w gusta Przedszkolaka. Momentami była zbyt dynamiczna, ale Chłopiec dał radę. Musimy starannie dobierać bajki dla Tygrysa. Wiemy czego się obawia, co źle na Niego wpływa. Dzielimy też dłuższe bajki na przynajmniej dwie części. Chłopak sam już dostrzega jak pewne rzeczy wpływają na Jego mózg i rozumie, że ograniczenia, które są nie są naszą złośliwością. Przekonał się grając w grę na komputerze. Długo się broniliśmy, ale wszyscy wokół grają (do dawna, choć to nie jest dla nas argument), nic dziwnego że Młody również chciał.  Ale musieliśmy dojść do tego momentu. Znaleźć w miarę spokojną grę, wyłączyć dźwięk i ustalić czas (po ok. 20 minut w sobotę i niedzielę). Teraz Tygrys zasuwa autem po wirtualnym mieście i oczywiście wyczekuje kolejnego weekendu. Na szczęście nie traci przy tym zamiłowania do książek. 

Niestety niedziela przyniosła ze sobą choróbsko Tygrysa (zanosiło się już od piątku), do tego nocne wichury i brak prądu. Spaliśmy, albo raczej czuwaliśmy ze dwie godziny, także poniedziałek nie był łatwy i dla nas i dla Tygrysa, bo samodzielne zagospodarowanie czasu przychodzi Mu z trudem. Do tego jeszcze musieliśmy zaanagażować Dziadków do opieki nad Wnukiem, żeby spełnić swój patriotyczny (i służbowy obowiązek) składając kwiaty pod pomnikiem. A że wiatr wysmagał dom dogrzewaliśmy się kominkiem. A na obiad raczyliśmy się specjałami z zajazdu, który mamy nieopodal. Dawno nie jedliśmy czegoś tak wybornego. Nasze lokalne specjały: kartacze, babka, pierogi z nowoczesną nutką. Pycha. Oj, chyba co rusz w niedzielę nie będzie mi się chciało gotować :) 

A we wtorek ruszyliśmy do babci. Do przedszkola Chłopak się nie nadawał. Normalnie nie zawracałabym głowy i poszła na zwolnienie, ale choroba zawsze wybiera sobie najmniej odpowiedni moment. Głupio mi prosić Mamę o pomoc, ale nie specjalnie mieliśmy wyjście. A  że choróbsko nie mijało i szkoda mi Tygrysa w chorobie zrywać rano z łóżka, na koniec tygodnia wzięłam jednak chorobowe. 

W sobotę, korzystając z w miarę dobrej pogody dosadziliśmy kwiaty o wdzięcznej nazwie bobiki do cienistej rabatki i bratki do skrzynek na parapety. W szklarni wreszcie pojawiły się sadzonki, a posadzona wcześniej sałata zaczyna wychylać się nieśmiało na zewnątrz. Tata Tygrysa ogarnia belki na taras. Oby była pogoda to prace wreszcie pójdą do przodu. Synka nie kręcą prace ogrodowe, ale przechwycił wkrętarkę Taty i udawał, że majsterkuje. Trzeba Chłopaka zaopatrzyć w drewienka i wkręty, żeby mógł naprawdę coś tam skręcać. Sobotę zakończyliśmy rodzinnym seansem i lodami. Na ekran wjechały "Nowe przygody Dzieci z Bullerbyn". Coś pięknego... Takie życie we wspólnocie zgodnie ze zmieniającym się cyklem pór roku, wypełnione pracą. I najpiękniejsze dzieciństwo. Ach...

Wciągnęłam się w roślinki ku uciesze Taty Tygrysa, który mógłby przepuścić na rośliny tyle, co ja na książki. Tylko jak pogodzić zakupy roślinkowe i książkowe? Na szczęście jeszcze pod koniec kwietnia złożyłam spore zamówienie na nowe lektury. Te najbardziej pożądane, a których brakuje w naszej bibliotece (nie licząc Machiny, bo ta musiała być na domowej półce). Z niecierpliwością na nie czekałam. Ciekawe czy trafiłam w gusta Tygrysa, bo w sumie za nimi podążam wybierając lektury do domowej biblioteczki. Tym razem historia (starożytna i najnowsza), religia (bo takiej tematyki w bibliotece nie ma), Max Lucado (chyba na ten moment bardziej dla mnie, ale w przyszłości i Synek się zachwyci) i cała seria "Nawet nie wiesz..." dla Tygrysa. Dla Mamy Ryś i  "W ogrodzie Maryi",  dla Taty gitara. Już nie mogę się doczekać lektury. I tej dziecięcej i dorosłej, choć w tej drugiej  mam spore zaległości. W tym tygodniu miałam zniżkę i na książki i na szydełko. Po wyjściu od Tygrysa padałam. Taki moment.

W naszych zakupach znalazło się sporo tytułów z Muzeum Początków Państwa Polskiego. Świetne wydawnictwa o najdawniejszej historii Polski. Tygrys już niektóre przetestował. Poleca, zwłaszcza, że trwa faza na historię, a zwłaszcza rycerzy. Warto zaglądać do muzealnych sklepików (tych wirtualnych i za chwilę mam nadzieję na żywo), bo można trafić tam na prawdziwe perełki. Świetne pod względem merytorycznym i pięknie wydane. Z kolei Basia  z Zacisza domowego w którymś z komentarzy wspomniała o ofercie IPN dla dzieci. Zajrzałam i przepadłam. Tyle dobra, które z pewnością zainteresuje Tygrysa. Zaczynam odkładać monety. Szkoda, że tak dobrych książek nie ma w bibliotece. 

Mimo aury cieszy mnie ten maj i kolejne miesiące. Szczepionka daje nadzieję na tak wyczekiwane przeze mnie spotkania z przyjaciółmi. Wreszcie poznam pewną Kruszynkę, która pojawiła się na świecie w listopadzie. W czerwcu chrzest kolejnego Maluszka, którego będę miała przyjemność być mamą chrzestną. Chwilę wcześniej roczek mojego zeszłorocznego chrześniaka. A po drodze mam nadzieję na małe i duże podróże. Wymarzony Kraków staje się coraz bardziej realny.

A jak Wam minęły pierwsze dni maja?