Majowe opowieści #2

Drugi tydzień maja rozpoczął się piękną pogodą. Co prawda wiatr nie odpuszczał, ale wystarczyło, że pojawiło się słońce i od razu jakby przyjemniej. Nic tylko wykorzystywać tak piękną aurę. Najbardziej cieszą posiłki na powietrzu. Co prawda Tygrysa męczy ostre światło, ale mam nadzieję szybko temu zaradzimy. Msza Święta również na powietrzu. Wizyta u dziadków. Spacer. Taka spokojna niedziela za nami.

Z kolei tydzień dość intensywny. Tygrys tradycyjnie przeżywał powrót do przedszkola. Tydzień przerwy zrobił swoje. Łatwiej Mu było o tyle, że poprosiłam Panie, żeby nie leżakował po chorobie. Wściekam się na to polegiwanie na dywanie, ale wytrzymam już te kilka tygodni. Nie chcę się kłócić na koniec przedszkola. W pracy zasuw. Taki czas, a zmieniające się wytyczne sanitarne nie ułatwiają życia. Zmęczenie niesamowite, a po obiedzie jeszcze obowiązkowe zabawy w wojsko i rycerzy. Wieczorem dziecięca lektura, a po niej brak sił na cokolwiek (choć znalazłam już chyba przyczynę takiego samopoczucia, spadek magnezu). Zaledwie kilka rządków na szydełku i kilkadziesiąt stronic książki, którą udało się skończyć. Ciekawa, choć wymagająca lektura. 

Skoro wiosna, to zmiany wokół domu. Ku uciesze Przedszkolaka udało się rozstawić trampolinę. Tata Tygrysa podłączył zbiorniki na deszczówkę i mieliśmy radość z pierwszych piątkowych "zbiorów". Trawnik miał pozimowe strzyżenie, a przed wejściem pojawiły się nowe roślinki. Wciąga to. Następnym razem pochwalę się dopieszczoną  rabatkę. Równoległa aż prosi się o zrobienie. Nie wiem tylko czy nasz budżet to wytrzyma. Ale dziwnie to wygląda, więc pewnie nie wytrzymamy i obsadzimy i ten kawałek. Na drzewkach pojawiają się pierwsze kwiaty, a świat wokół nie wiadomo kiedy się zazielenił. Niestety kilka sadzonek w folii przeżyło za duży szok i musieliśmy wymienić je na nowe. Ale zaczynamy dopiero przygodę z tunelem, więc wszystkiego się uczymy na własnych błędach. Na szczęście pracujemy z byłym badylarzem, więc jakby co zielone pogotowie mamy obok. 

Sobota przyniosła sporo pracy, ale też kolejne zmiany. Tata i Dziadek Tygrysa postawili konstrukcję pod zadaszenie tarasu. Jeszcze dzień/dwa pracy i będziemy cieszyć się relaksem na podwórku. Choć i bez zadaszenia korzystamy z każdej chwili dobrej pogody spożywając posiłki na tarasie czy czytając. W sobotni wieczór udało się nawet chwilę dłużej posiedzieć, bo Tygrys miał nocowanko u dziadków. A my wolny wieczór. Spacer, wino i dobry film. "Stowarzyszenie miłośników literatury i placka z kartoflanych obierek", strzał w ciemno. Rzadko kiedy oglądamy filmy, bo szukanie na netflixie zajmuje więcej czasu niż oglądanie. Swoją drogą może coś polecicie. Cieszyliśmy się z tego czasu dla nas, bo zdarza się bardzo rzadko. Raz, dwa razy w roku. Zdecydowanie za rzadko, ale dziadkowie tyle nam pomagają na co dzień, że nie mamy serca prosić o więcej, a Tygrys też niespecjalnie się wyrywa. Tzn. chce do momentu pakowania się. Miałam tak samo, więc rozumiem. 

Pozdrawiamy i życzymy pięknej aury, na przekór prognozom