Jak powrócić do blogowania?

Witajcie Kochani. Dawno nas nie było. Coraz trudniej wrócić do blogowania. Przerzuciłam się chyba na dobre na IG. O ile FB nie znoszę, o tyle IG wciągnął mnie na dobre. Nie ma co się oszukiwać jest o wiele prostszy w obsłudze niż blog.  Wystarczy zdjęcie, krótka notatka i gotowe. Choć z drugiej strony pochłania sporo czasu. Przyłapuję się na tym, że jednak za dużo. Ale ja po prostu lubię IG.

Znajduję tam sporo inspiracji. Chętnie obserwuję konta osób, które mają podobne pasje, zbliżone poczucie estetyki, żyją tymi samymi wartościami, co my. Podglądam pomysły na zabawy, na urządzenie wnętrz czy na diy. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że w szybki sposób mogę wrócić do migawek z naszego życia sprzed roku czy nawet już dwóch. Na początku IG miał być naszym dziennikiem budowy. Z czasem, a szczególnie teraz, kiedy domek jest już gotowy, dzielimy się skrawkiem naszej codzienności. Moglibyśmy pewnie pokazać więcej. I czasem aż się chce, bo myślę, że sporo ciekawych rzeczy robimy w życiu, ale tak, jak w przypadku bloga, tak na IG chronimy swoją prywatność ze względu na Tygrysa. I całkiem niechcący wyszła mi reklama IG. Nie każdy lubi się z tym portalem (czy może jakoś inaczej powinnam to nazwać). Nam akurat po drodze, ale nie zmienia to faktu, że naprawdę żałuję, że zaniedbałam blog (swój i Wasze też). Tym bardziej, że miał być pamiątką dla Tygrysa. Taką kroniką naszego wspólnego życia. Tyle rzeczy nam po drodze umyka. Tyle przeżyliśmy, zobaczyliśmy, przeczytaliśmy. Żałuję, że tego nie utrwaliłam, zwłaszcza, że mam słabą pamięć. A fajnie byłoby wrócić po czasie do czegoś więcej niż krótka migawka. Do emocji, przeżyć. Nawet recenzje naszych lektur czy opisy zabaw, sprawiały mi przyjemność, bo książki i zabawki rozejdą się po znajomych, a na blogu wspomnienie o nich pozostanie. Sama wiem, ile radości sprawia mi odnajdywanie na blogach czy na wspomnianym IG, książek czy zabawek z dzieciństwa. Czasem przekrzykujemy się z Tatą Tygrysa wyszukując takie perełki: miałem/miałam to, a ja to. Bardzo chciałam zostawić Tygrysowi taki zapis naszej codzienności. Od dłuższego czasu mi nie wychodzi. A z drugiej strony ważna jest ta codzienność w realu. Mamy w ciągu tygodnia tak mało czasu dla siebie. Po powrocie z pracy i ogarnięciu obiadu, mamy raptem 2, w porywach trzy godziny. Latem tego wspólnego czasu było jeszcze mniej, bo nasz Młodzieniec częściej wybierał towarzystwo sąsiadek od naszego. Także zdecydowanie wolę poświęcić czas Tygrysowi niż komputerowi. I takie ciągłe rozdarcie. A wieczorem… Chwila dla siebie i ze sobą, książka, serial, szydełko i tak zastaje nas noc.

Trochę sobie pomarudziłam. Doby jednak nie rozciągnę. A może długie jesienne wieczory będą sprzyjały blogowaniu? Mam wrażenie, że już pisałam to samo przed rokiem. I nic się nie zmieniło :)

Macie jakieś sposoby na ogarnięcie bloga? Kiedy znajdujecie czas? Trwacie dalej (bo wstyd przyznać, ale dawno nie zaglądałam)? Czy podobnie jak, ja przerzuciliście się na IG?