Śmierdzące skarpetki, zgniłe ziemniaki i takie tam. Podsumowanie 39 i 40 (3 + 3 i 4)

Każde kolejne podsumowanie niezmiennie uświadamia mi upływ czasu. Przecież rok się dopiero zaczął, a już za moment koniec marca. Jak to możliwe? A jednak. Blog pokryła spora warstwa kurzu. Mobilizuję się jedynie do comiesięcznych notatek na temat Tygrysa, a i to niezbyt regularnie, bo tym razem (nie po raz pierwszy) notatka z dwóch miesięcy.

Wszystko za sprawą braku czasu i zmęczenia, które w ostatnich tygodniach jakoś szczególnie nam dokucza. Te kilka godzin po powrocie do domu wypełnia nam Synek, a jak już zaśnie pozostaje nam 1,5 do 2 godzin dla siebie. Wtedy najchętniej oddajemy się lekturze, albo zasypiamy z nosem w książkach. Czasem zaglądam przez komórkę do Was, ale śladu zwykle brak, bo ciężko mi się pisze z tego małego urządzenia. Miało być o Tygrysie, choć nasze zmęczenie z nim też jest związane. W końcu rodzeństwa nie ma, więc kto ma się z nim bawić, jak nie my. Bywają jednak trudne chwile, bo Synek najchętniej miałby nas przy sobie (i to oboje) w każdej minucie dnia. Wygląda to mniej więcej tak, że skoro On zjadł obiad, my również powinniśmy odejść od stołu i się bawić. A że tak to nie działa, to dość często podnosi bunt, który musimy spacyfikować. Niestety nasze dziecko nie potrafi zająć się sobą. Nieustannie potrzebuje naszej obecności, co jest dość trudne, bo przecież trzeba coś zjeść albo posprzątać. Także na tym polu mamy jeszcze sporo do zrobienia. Podobnie z emocjami, szczególnie ze złością i biciem. To u nas ostatnio bardzo trudny temat. Może na kiedyś. Podejrzewam, że post pod tytułem: “Moje dziecko mnie bije” poprawiłby dość znacznie statystyki, ale przecież nie o to chodzi. Póki co tłumaczymy/prosimy/punktujemy/jesteśmy konsekwentni… I tak każdego dnia, ale nikt nie obiecywał, że będzie łatwo.

Przejdźmy do przyjemniejszych rzeczy, czyli migawki z życia Tygrysa, miesiąc 39 i 40.

Nadal jedną z ulubionych zabaw Młodego jest bieganie wokół stołu, ale nie tak dla samego biegania. Zwykle wiąże się z odgrywaniem scenek z ulubionych bajek. Zmienia się to niemal co minutę, więc czasem nie ogarniam czy jestem jeszcze pociągiem z “Tomka…”, czy samolotem z “Super Wings”, a może raczej samochodem z “Aut” lub strażakiem. Niestety po wielu takich okrążeniach nie jestem w stanie zapamiętać wszystkich tekstów, ale jeden mi się udało: Twoje minuty są odliczone. I dokładnie tak wtedy się czułam, łapiąc ostatkiem sił powietrze. Że też to bieganie nie poprawia mi kondycji. Oczywiście każda zabawa ma trwać jeszcze minutkę. Tyle, że postrzeganie czasu nasze i Tygrysa (tu w zależności od potrzeb) jest inne. Sam pyta: A minuta to dwie godziny? Taaa..

Szykujemy się do wyjścia do przedszkola, jesteśmy już spóźnieni, tymczasem Młodzieniec oznajmia: Wiecie, przypomniało mi się o takiej sprawie. Jakiej? - pytamy zaniepokojeni poważnym tonem. Siku. Cóż… to rzeczywiście poważna sprawa. Na miarę 3,5 latka.

Tygrys bardzo lubi pluszaki. Pewnego poranka układa je na swoim łóżku. Słyszymy: Miś leży tu, owca tu, Kłapołuchy tu, Tata tu. Pytamy: A Mama gdzie? Mama na tacie. Ta… Nie ma tak dobrze. Mama nawet obok Taty nie ma okazji poleżeć, bo na zmianę dyżurujemy w nocy przy Synku. Z jednej strony nie narzekamy, bo wcześniej nie było mowy o wspólnym spaniu nawet w jednym pokoju, a z drugiej… potrzebujemy siebie, ale jest nadzieja, że tak nie będzie do 18 :) Noce są trudne, rzadko kiedy przespane w całości, a o zajmowaniu przez Młodego większej części kanapy nie wspomnę. Za to poranki, oczywiście te, w które nie trzeba wstawać do przedszkola wyglądają tak: Chłopak się budzi, otwiera oczy siada i w pełni zregenerowany oznajmia: dzień. Nie ważne, że matka z ojcem wyrwani tak brutalnie ze snu, są jeszcze nieprzytomni i potrzebują dwie minuty poleżeć. Oczywiście tu chodzi o 60 sekund, a nie 2 godziny.

Buzia Młodemu się nie zamyka. Najgorzej jest przy wieczornym czytaniu. Co chwilę zadaje pytania, uprzedza fakty. A tekstami rozbraja…

Znacie to ulubione pytanie każdej babci: Kochasz babcię / dziadka /mamę / tatę / ciocię / wujka… Zwykle odpowiedź brzmi tak. Jedynie wujka Tygrys nie kocha. Dlaczego? Bo wujek jest zbuntowany. Sama lepiej bym tego nie ujęła.

Podczas zabawy Tygrys ułożył zamek z klocków i stwierdził: teraz to dopiero magia.

Dziadek komplementuje Młodego po strzyżeniu: Wyglądasz, jak laleczka. Co na to Wnusio? Nie jestem laleczka. Co prawda, to prawda.

I jeszcze tekst, który przypominam sobie, jak Młody  doprowadzi mnie do ostateczności (a muszę przyznać, że ostatnio dość często to się zdarza): Jak będę duży to będę wam smarował i gotował. Nie że chleb masłem, a rany na ciele. A 8 marca po powrocie do domu słyszę: Mamo, czy są jakieś kwiaty dla Ciebie? Bo wszyscy dostali poza Tobą. I jak Go nie kochać?

Nadal z pasją układa puzzle. Nieśmiało bierzemy się za 100. Tata w starciu z Tygrysem jest bez szans, z czego Młodzieniec czerpie satysfakcję: Tata przykro mi, już to jest ułożone albo Nie nadążysz za mną, bo ja szaleję, jak burza. Na szczęście potrafi też pocieszyć: Razem damy radę.

W tym czasie w Tygrysie uzewnętrzniło się jakieś szczególne zainteresowanie fizjonomią. Dupa, siusiak, brzuch, piersi, gacie, kupa… O tym lubi mówić i oczywiście nie tylko w domowym zaciszu, np. chwyta mnie za piersi w przychodni i głośno oznajmia, co mam tam pięknego pod bluzką. W sumie powinnam się cieszyć, że piersi, a nie cycki. Choć i te ostatnie się zdarzają. Synek lubi się bawić w przedszkole, odtwarzać plan dnia, zabawy. A że Tata ma większe predyspozycje aktorskie od mamy, w zależności od potrzeb wchodzi w rolę ulubionego kolegi, koleżanki, albo pani A. Przy ostatniej z ról Młody czasem odpuszcza i Tata może być panią bez cycków. Poza tym słownik Tygrysi zdominowały teksty typu: śmierdzące skarpety, zgniłe ziemniaki, baba z kupą na plecach, śmierdząca kupa, pierdzisko w nochal. Do tego stopnia, że potrafi przez sen się z nich śmiać. Bajki to czy wpływ przedszkola? Skoro jesteśmy przy takich mało pachnących sprawach, mogę odtrąbić sukces... kupa ląduje w nocniku. Kolejny raz przekonałam się, że nie ma co naciskać, tylko cierpliwie czekać. Młodzieniec musiał się sam przełamać.

Zabawne są czasem tygrysie skojarzenia. Np. statua wolności kojarzy Mu się z wolną sobotą/niedzielą. Jakbyście nie orientowali się w kosmosie Tygrys pomoże: rysujemy rakietę i planety: Mars, Ziemia i Europa. A poci się nie Tygrys, tylko jego bluzka.

Ulubiony kolor: pomarańczowy.

Ulubiona zabawka: auta, puzzle i książeczki z naklejkami.

Ulubiona potrawa: chleb z keczupem i zupy.