Świąteczny czas

Koniec roku to zawsze trudny czas. Jesteśmy zmęczeni po zmaganiu się z różnymi zawirowaniami w życiu osobistym i zawodowym (a takowych nie brakowało w ciągu ostatnich 12 miesięcy na obu polach), stąd jedyne o czym marzymy to spokój. Ale nie ma tak dobrze. W Święta kolędujemy od domu jednych rodziców do drugich. A w tym roku wypadła nam jeszcze rodzinna uroczystość. Na szczęście wieczory należały do nas. Mogliśmy się w Trójkę cieszyć sobą, choinką i prezentami. Tygrysa oczywiście. Spokojem? Przy żywiołowym trzylatku raczej nie. Ale to nic. Święta z nim nabrały zupełnie innej jakości.

Niesamowite jest obserwowanie, jak z każdym rokiem Synek coraz bardziej świadomie przeżywa ten szczególny czas. Coraz więcej rozumie. W tym roku Święta to już nie tylko choinka i prezenty. To również Jezus, Maryja i Józef. Oczekiwanie na szopkę w kościele. Wieczerzę u babci.

Niezapomniane będzie dla mnie tegoroczne ubieranie drzewka. Tygrys czekał na to wydarzenie z niecierpliwością. I rzeczywiście nam pomógł. Przez chwilę myślałam, że wszystkie ozdoby znajdą się na dolnych gałązkach. Na szczęście podnoszenie przez Tatę sprawiło Mu sporo przyjemności i dekoracje pojawiły się również wyżej. Dobrze, że mamy bezpieczne ozdoby, bo te szklane nie miałyby szans w starciu z Trzylatkiem. O mały włos marnie nie skończyła bombka, którą Tygrys dostał w tym roku. Mamy taki zwyczaj, że co roku obdarowujemy Synka szklaną bombką kształtką. Było już Dzieciątko. Był anioł. W tym roku na drzewku zawisła lokomotywa. Na szczęście cała, bo jakoś nie mogliśmy wytłumaczyć Chłopakowi, że to nie zabawka, tylko delikatna rzecz. Zanim pojawiła się na choince przeszła próbę czasu jeżdżąc po dywanie. Za rok stawiamy na ptaszka, a najlepiej muchomorka.

Wraz z choinką pojawiło się oczekiwanie na Wigilię i Mikołaja. Już w drodze do Dziadków Tygrys wypatrywał gwiazdki i sań na niebie. To jest jednak magia Świąt, którą sama pamiętam z dzieciństwa. Ten moment, kiedy biegliśmy do okna w kuchni w drewnianym domu babci, a w tym momencie niezauważony pojawiał się Mikołaj, który zostawiał pod choinką prezenty. Ale zanim to, Chłopak wciągnął spore ilości opłatka, moją porcję  barszczu, placuszki i dopominał się o to, co innym babcia dała, a jemu nie. Ale co? Czyste i ze skórką. Nagle olśnienie. Chleb :)

I wreszcie prezenty. Te wyczekane i niespodzianki. Tak, przybyło nam sporo plastiku w domu, ale wiem, że akurat tymi podarunkami Synek będzie się długo bawił. Tak naprawdę poza samochodami, puzzlami, maskotkami i książkami Tygrys nie ma za dużo zabawek. Poza tym był fajny, bo nie zareagował żalem na pomyłkę Mikołaja. Miała być inna figurka z serii, przyszła inna i tą również się cieszył. Radości było jeszcze więcej, bo pod domową choinką czekały kolejne niespodzianki, u drugiej babci i cioci też. Cóż, jak się jest jedyny dzieckiem w rodzinie, to się ma. A te wszystkie podarunki, poza Wigilią, niespodziewane. I tak czytamy sobie nową książkę, gramy w Figuraki, lepimy z ciastoliny, gonimy nowe auto i gotujemy posiłki, by nie opaść sił przy zabawie. Kuchnia co prawda miała być drewniana, ale Mikołaj (czyt. Dziadek) nie zdążył na czas. A serwowane przez Tygrysa dania i tak są wyborne. Nawet papierowe udko z kurczaka :)

A my trwamy w świątecznym czasie. Zaczęliśmy późno, ale dzięki temu będziemy cieszyć się tymi chwilami dłużej. Pewnie do początku lutego. Jutro ostatni w tym roku dzień w pracy i wizyta u Chrześniaczki Tatatu. Mam nadzieję, że Mikołaj (czyt. Mamatu) się spisał i będzie zadowolona  z prezentu.