Żywiołowy gaduła - 32 miesiąc Tygrysa

Tygrys zdetronizował mnie jeśli chodzi o ilość wypowiadanych słów. Buzia Mu się nie zamyka. Mówi dużo i ciągle, a przy tym jest w ciągłym ruchu. Co chwilę ma pomysł na inną aktywność. Nie wiem czemu się dziwię, sama tak mam, mimo swoich 454 miesięcy. Intelektualnie rozwija się pięknie. Gorzej z emocjami, samodzielnością i dużą motoryką. Czekamy też na te kamienie milowe tj. odpieluchowanie i odstawienie smoczka. Wiem, wiem… Nie widziałam nigdy 18-latka w pieluszce, ale w tym momencie mam poczucie, że nasze Dziecko będzie pierwsze :) Choć wierzę, że w kolejnym podsumowaniu podzielę się tą radosną nowiną. Tym razem kilka sytuacji z 32, które udało mi się zapamiętać i utrwalić.

Poranek, dość wczesny poranek… Tygrys woła: Mama chce mleko. Ja na to, że może użyłby innego słowa. I co słyszę? Oczywiście nie “proszę”, a mama chce dużo mleków. I bądź tu mądry.

Inny ranek. Witam się z Młodym i pytam: Dobrze spałeś Tygrysie? Synek odpowiada: Dobzie. I zdziwiony dodaje: A ty mama źle?

Tygrysi repertuar powiększył się o nowe tytuły: Taki mały, taki duży Arki Noego, Wio koniku i Karuzela. Strofka o Bielanach połączona jest często z zabawą tj. kręceniem przez tatę niczym na prawdziwej karuzeli. Z tym, że dzień tygodnia nie ma tu nic do rzeczy, jak mówi sam Tygrysa: co niedziela i wtorek. Nadal wybrzmiewają w naszym domu kolędy, a konkretnie jedna: Chwała na wysokości a kopój [to nie pomyłka :)] na ziemi.

Pewnie pamiętacie, jak w poprzednim miesiącu jakoś tak nam wyszło, że utwierdziliśmy Synka w przekonaniu, że wszystkie dziwolągi (czyt. przebierańcy) wyjechały do Krakowa. I już nam się to odbiło czkawką. Tak się złożyło, że dotychczasowy Proboszcz, który rozpieszczał nam Dziecko robiąc Mu samoloty z papieru czy dając drobne podarki odszedł z parafii i wyjechał do Krakowa. Tłumaczyliśmy Tygrysowi, że tego księdza nie będzie już w kościele, że będzie teraz mieszkał w Krakowie. Młodzieniec szybko sobie połączył fakty i ze zdziwieniem zapytał: To ksiądz był dziwolągiem?

Bawimy się na podwórku i oglądamy księżyc. Tygrysa pyta: mogę polecieć do księżyca? Odpowiadamy, że czemu nie, ale potrzebuje rakiety, co dla nas dorosłych nieco komplikuje sprawy. Ale dla 2,5 latka sytuacja jest prosta. Kręci się koło naszego autka i pyta: Można rozebrać samochód? Zdziwieni pytamy po co. Jak to po co? Zrobimy rakietę odpowiada radośnie Synek.

Nie wiemy skąd się wzięło powiedzenie Tygrysa: Przyjechało duzio tatów. I tak przez cały miesiąc Tata występował w liczbie mnogiej.

Siedzimy sobie w niedzielę tzn. ja w fotelu, a Tygrys leży na wersalce. W pewnym momencie zwraca się do mnie: Mama chodź do mojego biura. A skąd to biuro? Dziadek żartuje sobie i tak nazywa swoje łóżko, co Tygrys przechwycił.  

Bawimy się w pokoiku Chłopaka, który ciągnie kosz z zabawkami. Pytam: Synu co tam ciągniesz? Moje skarby. To jeszcze taki czas, w którym zabawki stanowią ważną część życia.

Nasz mały esteta przed spacerem zwraca się do Babci: Zmień tą zniszczoną bluzkę. Innym razem, jak usłyszał, że wychodzą pod blok, uznał, że babcia nie musi się przebierać, skoro to tylko piaskownica, o czym oczywiście Babcię poinformował.

Ulubione/jedyne warzywo: ogórek kiszony, ewentualnie korniszon

Ulubiony owoc: chyba wszystkie, w zasadzie jedyne co najchętniej Tygrys by jadł, to owoce. Ma na nie chyba jakąś oddzielną, dość pojemną komorę w żołądku.

Ulubiona zabawka: autka/książki/lego

Ulubiona zabawa: gaszenie pożarów (zabawa w Sama) i reperowanie (a tu w Boba).

Ulubiona lektura: Pan Kuleczka

Nowość: pierwsze nieśmiałe próby operowania nożycami.