Tygrysia rodzina urlopuje

W ostatnich dniach słoneczko nas rozpieszczało, aż za bardzo. Od wczoraj temperatury zrobiły się nieco znośniejsze. Dziś w nocy przy otwartym oknie nawet zmarzłam, ale dzięki temu jutrzejsza wycieczka do stolicy będzie przyjemniejsza.

Ciiii… Tygrys jeszcze o niczym nie wie. Dowie się pewnie 20 minut przed wyjazdem, w przeciwnym razie nie zdołamy nawet się ubrać, bo On już będzie gotowy do drogi. Dopytuje się o wyjazd od kilku dni, a konkretnie o zoo. Spakowałam całą torbę książkę, żeby zająć Go czymś w drodze. Mam nadzieję, że podoła i jakoś przetrwa te 2,5 godziny. Chcemy zrobić Chłopakowi przyjemność, sobie zresztą też. Nie planowaliśmy dłuższego wyjazdu, bo wszystkie siły i środki, skierowane są na dom. Absolutnie nie narzekamy. Wiedzieliśmy w co się pakujemy, ale postanowiliśmy zrobić sobie choć jednodniową wycieczkę.

Powoli kończymy tegoroczny urlop, tzn. Tatatu kończy w środę, ja dopiero po niedzieli. Inny to urlop od poprzednich. Dla Męża bardzo pracowity. Większość czasu spędził na budowie, co w tych upałach nie było łatwe, zwłaszcza że pracowali z moim Tatą na poddaszu i na strychu, a tam wiadomo,  skwar do tego stopnia, że klej nie chciał kleić. A po powrocie do domu nie ma mowy o odpoczynku, bo Tygrys stęskniony i oczekuje zabawy. Ja miałam łatwiej, choć przyznaję, że początek tygodnia był trudny. Odczuwałam pół roku intensywnej pracy. Dopiero koło środy byłam cała dla Tygrysa, a On zadbał o to, żebym się nie nudziła. Przez większość czasu gasimy pożary. Do niedawna byliśmy najbardziej kolizyjną okolicą w Polsce, a teraz płoniemy w każdej sekundzie. Na szczęście drużyna dzielnych strażaków (imienników postaci ze znanej kreskówki, najczęściej bywam Peny) zawsze przybywa na czas.

Dzielny strażak w akcji

Przy tym gaszeniu to jest cała procedura. Najpierw biegniemy do centrum dowodzenia, gdzie się przebieramy. A niech to tylko Tygrys dojrzy, że nie nałożyłam maski czy spodni strażackich. Albo nie zabrałam tlenu… Dostaję burę. Potem gasimy krzaki/ściany/trawy/plastikowego konia i siebie nawzajem, co w tych upałach jest najprzyjemniejsze. Czasem przy pomocy liny ściągamy z drzewa/balkonu jakąś panią labo kota. Dbamy o to, żeby pożar się nie rozprzestrzeniał. Reperujemy wenus albo jupitera. Oj, ma Chłopak wyobraźnię.  I często towarzyszy nam hasło z innej animacji: Damy radę. Na co bez wahania odpowiadamy: Tak damy radę. I dajemy, co w domu (co prawda jeszcze nie swoim, a jednak) z ogrodem nie jest aż takie trudne. Z tych emocji to zasypiając opowiada jeszcze historie strażackie. Dziś było o tym, jak to Peny bez pytania innych o zgodę pojechała sobie jupiterem albo tym drugim, nie ogarniam :) A jak już nie gasimy pożarów to układamy puzzle. To chwila wytchnienia po ciężkim strażackim dyżurze. Młody zasuwa z puzzlami od pobudki (która ku naszej radości na urlopie następuje po 6 z minutami, nawet o 6.30) do wieczora. Z układankami zaczynamy dzień i kończymy.

I stało się coś ważnego. Nie dalej jak kilka dni temu pisałam, że nie widzę szans na odpieluchowanie Młodego. Tymczasem w ciągu dwóch - trzech dni poczyniliśmy nieśmiałe próby. Dziś np. zaliczyliśmy chyba z 5 sikańców na trawkę, 2 do nocnika, 3 czy 4 w majty. Całkiem przyzwoity wynik. Trudny to czas dla Tygrysa. Nie ogarnia czy ma na sobie pieluszkę czy majtki. Nie prosi o nocnik, ale jak już upewnia się czy ma pieluchę to wiemy, że potrzeba jest. Nie może przekonać się do nocnika. Zachodzę w głowę dlaczego. Podejrzewam, że przysłużył nam się Dziadek, który od dawna wywierał presję na Młodego. Ale dziś przekonaliśmy się, że zdecydowanie bardziej Chłopak woli siusianie w plenerze, bez nocnika. Swoją osobistą sikawką. I to jest dobry trop. Wymyślimy jakąś strażacką zabawę z nocnikiem. Mam jeszcze ponad tydzień. Także trzymajcie kciuki za powodzenie akcji pod kryptonimem nocnik.