Tygrys w zoo

Ze względu na żar lejący się z nieba odkładaliśmy nasz wyjazd do zoo, ale zbyt długo nie mogliśmy zwlekać, bo Tatatu kończył swój urlop. Tak więc w ostatni poniedziałek zrobiliśmy Synkowi niespodziankę i ruszyliśmy na podbój warszawskiego zoo. Nie jest to nasz ulubiony ogród, ale te ciekawsze są jednak nieco oddalone, a wiedzieliśmy, że przejechanie ponad 200 km i tak nie będzie łatwe.

Radość w poniedziałkowy poranek była ogromna. Oczywiście Synek zapewniał nas, że wytrwa podróż, ale my wiedzieliśmy, że łatwo nie będzie. I nie było, szczególnie jak wjechaliśmy w korki przed Warszawą. Wtedy to już była jazda bez trzymanek, choć chcie do zoo słyszeliśmy już od rogatek naszego miasta. Jak już udało się nam dotrzeć w okolice zoo, okazało się, że parkingi są tak zapchane, że nie ma szans na miejscówkę w pobliżu bramy. Naiwnie myślałam, że poniedziałek, to tłumów nie będzie. Poza tym rok temu się udało, to czemu tym razem miało być inaczej. Po długich poszukiwaniach udało się. Ostatnia prosta, a w zasadzie dwie proste, minęły nam we względnym spokoju, mimo pory drzemki. Na szczęście kolejka przy kasie podczas poszukiwania przez nas parkingu zmniejszyła się i blisko 4 h po wyjeździe z domu mogliśmy ruszyć na zwiedzanie zoo. Miałam trochę obaw. Tygrys boi się wszystkiego. W białostockim zoo przy każdym wybiegu musimy tłumaczyć, że zwierzęta są za szybą/ogrodzeniem i nic Mu nie grozi. I tym razem było podobnie, ale na szczęście Tygrys ochoczo maszerował/przemieszczał się w wózku od wybiegu do wybiegu, co rusz sprawdzając na mapce trasę wycieczki. W jednym tylko miejscu musieliśmy pomykać - przy klatkach z papugami ze względu na wydobywające się zeń odgłosy.

Każde z nas chciało zobaczyć konkretne zwierzę. Tatatu hipopotamy. I wiedzieliśmy zadki moczących się wodzie hipciów. Ja człekokształtne, od których w zasadzie mogłabym nie odchodzić. Było mi dane, ale przez chwilkę, bo dotarliśmy do nich pod koniec, a wszyscy byliśmy już zmęczeni. A Tygrys pingwiny. Nie wiedzieć czemu. Akurat taką miał potrzebę, choć nie zrobiły na nim większego wrażenia.

 

Podróż powrotna… Na szczęście już zdążyłam zapomnieć. Poza tym wszelkie niedogodności zrekompensowała mi wizyta w pewnym skandynawskim sklepie i zakup drobiazgów do nowego domu. Poza tym nie ma co się Szkrabowi dziwić - blisko 7 h jazdy to spory wyczyn, jak na takiego Młodzieńca.

Staraliśmy się unikać placu zabaw (żeby nie utknąć). I oczywiście wyszliśmy na sam środek, ale większą atrakcją okazała się kolejka, w której Młodzieniec przejechał się dwa raz. Z mamą i tatą. Najchętniej przejażdżkę powtarzałby jeszcze wielokrotnie (co prawda ma przjeazd gratis, ale rodzice niestety nie), ale tym razem plac zabaw, a konkretnie zjeżdżalnia przyszła z pomocą i udało się odciągnąć Smerfa od ciuchci. W sumie się cieszę, bo zwykle Chłopak unikał wszystkiego, co nowe. A tu miłe zaskoczenie.

Od poniedziałku żyjemy wspomnieniami, które co rusz ożywia Tygrys. Analizuje mapkę. Ogląda zdjęcia. I te nasze (za jakość przepraszamy, robione były komórką, ale postanowiliśmy tym razem nie dźwigać dodatkowych ciężarów) i te na stronie warszawskiego zoo. Zgłębia literaturę. A co zapamiętał najlepiej? Brak miejsca parkingowego i jego poszukiwania. Ciuchcię. A ze zwierząt - papugi. Nie inaczej. Choć podobał Mu się biały miś. A dlaczego? Bo był (tu następuje myślenie yyyy) taki biały. No przecież :) Sporo czasu spędził z gadami. A największą radość objawił przy tukanie. Tygrysa i lwa nie było dane nam zobaczyć. Czego zabrakło? Wiadomo - dinozaurów. Chyba nowa fascynacja nam się szykuje.

A Wy lubicie wizyty w zoo? Jakie najbardziej Wam się spodobało?