Raport ze strażackiej akcji pod krypt. "nocnik"

Okolice naszego domu to najbardziej niebezpieczny punkt w mieście. Co chwilę wybuchają pożary, ale dzielna drużyna strażaka Sama, dba o to, żeby się nie rozprzestrzeniały. Ratujemy (z różnym skutkiem) też psy, koty i innych bohaterów animacji, którzy utknęli na drzewie albo na dachu. Tygrys zadziwia/zachwyca mnie Swoją wyobraźnią. NIesamowite jest, jak kieruje akcją. Rozsyła nas strażaków (rodziców i wszystkich, którzy znajdą się w Jego otoczeniu) do gaszenia pożarów w różnych miejscach podwórka, podłącza sikawki pod hydrant, odłącza zasilanie. Prawdziwa akcja. Tą strażacką pasję wykorzystaliśmy do odpieluchowania Młodzieńca. Urlop i aura za oknem sprzyjały i co najważniejsze mały strażak i jego sikawka współpracowały w akcji “nocnik”.

Pierwsze, nieśmiałe próby odpieluchowania Tygrysa  podjęliśmy dwa tygodnie temu. Z fajerwerkami czekaliśmy do minionej środy. Chcieliśmy się przekonać czy Chłopak podoła wyzwaniu po powrocie pod skrzydła Babci. I co? Udało się. Wreszcie nasz Synek chodzi bez pieluchy. Zakładamy ją jedynie na drzemkę (i to coraz rzadziej, sam nie chce) i sen. Co prawda męczy się jeszcze z grubszymi sprawami, ale wierzę, że w głowie coś zaskoczy i zawartość brzuszka będzie również lądowała w nocniku.

Początki nie były łatwe, zwłaszcza dla Tygrysa. Czuł się zagubiony. Nie wiedział czy ma na sobie pieluchę czy nie. Odreagowywał w nocy. Ale każdy kolejny dzień przynosił małe postępy. W pierwszych dniach siusiał gdzie popadnie. Nie robiliśmy problemów, najważniejsze było, żeby siusiał, a nie powstrzymywał się. Po 2-3 dniach zaczęliśmy gasić pożary sikawką. Ta forma podlewania trawki najbardziej przypadła Synkowi do gustu, choć i do nocnika się przekonał. A tyle razy wpadał w histerię na sam jego widok, że miałam wrażenie, że nigdy z niego nie skorzysta. O nakładce wcale nie było/nie ma mowy. Na szczęście się udało i możemy odtrąbić sukces. Co prawda Chłopak nie zawsze zgłasza potrzebę, ale i my i babcia rozpoznajemy sytuację i jak dotąd obyło się bez wpadek. Fajnie, że udało się teraz. Łatwiej będzie Chłopakowi w przedszkolu, choć zdaję sobie sprawę, że w tej nowej sytuacji może być różnie, ale wierzę, że razem podołamy. Poza tym samodzielność Tygrysa przy korzystaniu pozostawia wiele do życzenia, ale będziemy cię uczyć.

Cieszę się, że zaufaliśmy Synkowi, że nie naciskaliśmy na niego i daliśmy Mu czas, choć wiadomo, że gdzieś tam w środku martwiliśmy się, jak długo jeszcze będzie biegał z pieluchą. A Tygrys już nie raz pokazał nam, że na wszystko przychodzi pora. Żałuję tylko, że może nie dość stopowałam Dziadka, który raz na jakiś czas urządzał Młodemu sesje nocnikowe. W sumie Tygrys wykorzystał tę sytuację dla siebie. Dziadek obiecywał Mu samochód, więc kilka razy zrobił siusiu i samochody dostał.

Poza tym mam wrażenie, że cała ta sytuacja więcej kosztowała nas niż Synka. W pewnym momencie zorientowałam się, że nie ruszam się z Chłopakiem z domu. Dlaczego? Bo jak mi posiusia np. w bibliotece - to co? Dobrze, że to do mnie dotarło. Posiusia, to wytrę. A krzaczków w mieście nie brakuje :)

Dziękuję Wam wszystkim za słowa wsparcia pod postem urlopowym. I za kciuki. Udało się :)