Sztuka pięknego życia

Nikogo chyba nie trzeba przekonywać, jak ważne są zasady dobrego wychowania. A zgodnie z przysłowiem czym skorupka za młodu nasiąknie… warto już od najmłodszych lat uczyć dzieci savoir-vivre'u. I wcale nie chodzi to, żebyśmy potem jedynie pękali z dumy widząc, jak ułożone mamy dziecko (choć to też miłe uczucie), a raczej, żebyśmy cieszyli się z tego, że nasza pociecha potrafi pięknie żyć. Poza tym jestem przekonana, że osoba, która jest obyta i potrafi zachować się w różnych sytuacjach, łatwiej poradzi sobie w życiu.

My powoli zaczynamy naukę bon tonu. Do tygrysiego słownika wchodzą pierwsze zwroty grzecznościowe. Prosie. Dień dobi zwykle występujące z ceś. Coś, co brzmi jak dziękuje. I na dobranoc: pij dobzie. Z czasem będziemy poznawać kolejne zasady dobrego wychowania i mam nadzieję, że będzie to dla Tygrysa wspaniała przygoda, a nie konieczność i sztywne trzymanie się reguł.

Świetną pomocą mogą okazać się poradniki savoir-vivre'u, których na rynku nie brakuje. Dziś dzielimy się jednym z nich Wydawnictwa Sióstr Loretanek autorstwa ks. Janusza Stańczuka Savoir – vivre dla dzieci. Poradnik o dobrym wychowaniu, który sama z wielką przyjemnością podczytuję. 

Książka jest dość pokaźnych rozmiarów. Na 228 stronach znajdziemy ponad 100 porad odnoszących się do różnych obszarów życia. Do kultury osobistej, kultury wypowiedzi, spożywania posiłków, zachowania w różnych miejscach, higieny osobistej oraz naszego otoczenia. Każda porada zaczyna się zabawnym rymowanym tytułem, który od razu zapada w pamięć. Ile razy szukaliście w zakamarkach pamięci, jak wręczać kwiaty: płatkami do góry czy do dołu? W poradniku dostajemy odpowiedź, którą z pewnością zapamiętamy: Każdy kwiatek, tak jak człowiek, rzadko lubi stać na głowie. A ileż razy denerwowaliście się odgłosami komórek podczas seansu w kinie czy ważnego spotkania. Może wystarczyłaby tabliczka z tytułem kolejnego rozdziału: Gdy spotkanie się odbywa, niech komórka odpoczywa, żeby niektórym wreszcie zapadło w pamięć, że telefon czasem należy wyciszyć. W zasadzie takie zabawne tytuły (Złoty medal będziesz nosił, gdy zaliczysz milion „koszy”!; Gdy wychodzisz, nie mów, gdzie. Każdy przecież dobrze wie!; Staraj się nigdy nie trzaskać drzwiami, a będziesz zawsze chętnie witany) mówią same za siebie, ale pod każdym znajdziemy krótkie rozwinięcie.

Autor nie ogranicza się jedynie do „umoralniania”. Każda porada jest przyczynkiem do przekazania solidnej porcji wiedzy w formie ciekawostek z różnych dziedzin nauki. I tak np. przy wskazówce o zachowaniu się na klatce schodowej (Klatka schodowa działa jak trąba, gdy hałasujesz – wybuchnie bomba) dowiemy się, że windy znane były już w starożytnym Rzymie. W rozdziale Kiedy ktoś mówi, słuchaj cierpliwie, potem odpowiedz w miarę życzliwie łykniemy garść informacji o budowie ludzkiego ucha i jego higienie. Natomiast porada pod hasłem Kiedy się gryziesz, nie gryź ołówka – brzydko wygląda taka końcówka dowiemy się od czego pochodzi nazwa „ołówek”.

A to jeszcze nie koniec. Na każdej rozkładówce znajdziemy złote myśli wielkich tego świata – pisarzy, poetów, naukowców, świętych, filozofów – oraz przysłowia.

Treści w książce jest sporo, mimo to nie sprawia wrażenia przeładowanej. Barwna szata graficzna przyciągnęła samego Tygrysa. Dostrzegł książkę na maminym stosiku i chętnie oddał się oglądaniu ilustracji. Tym bardziej, że nie brakuje na nich dzieci, do których Synek, przebywający na co dzień wśród dorosłych, lgnie. Ja własnymi słowami opowiadałam o sytuacjach na rysunkach, przemycając niektóre zasady dobrego wychowania, które dwulatek może już przyswoić.

Tego typu poradnik warto mieć w dziecięcej biblioteczce, ale pamiętajmy, że na nic zdadzą się książki, jeśli sami będziemy zapominać o dobrych manierach. Poza tym Savoir – vivre dla dzieci. Poradnik o dobrym wychowaniu nieustannie podkreśla, jak waży jest szacunek dla drugiego człowieka. Bo choćbyśmy mieli opanowane zasady savoir-vivre'u do perfekcji, na nic to, jeśli będziemy traktowali inne osoby przedmiotowo.

Savoir – vivre dla dzieci. Poradnik o dobrym wychowaniu

autor: ks. Janusz Stańczuk

ilustracje: Aneta Fontner – Dorożyńska

format: 210 x 210 mm

stron: 228

Wydawnictwo Sióstr Loretanek