Muszę się Wam do czegoś przyznać…

jeszcze do niedawna nie lubiłam światełek coraz bogaciej zdobiących nasze miasta, miasteczka i wsie. Może nie lubiłam to zbyt mocno powiedziane. Cieszyłam oko, zwłaszcza jak dekoracja zrobiona była z gustem, ale zawsze z tyłu głowy miałam myśl, że iluż ludziom można by było pomóc za cenę iluminacji. Rozjaśnić ich świąteczny czas.

Tyle, że za sprawą Tygrysa polubiłam te świecidełka. Synek jest oczarowany miejskimi iluminacjami. I ja dałam się ponieść tej miłości. I nawet zgodziłam się na kilka fotek z rzeczonymi w tle. Priorytety przy dziecku nieco się zmieniają. Już dawno tak po prostu nie spacerowałam ulicami miasteczka. Nie powiem, żeby miejskie dekoracje zachwycały (poza bombkami ze zdjęcia), ale odnajduję w sobie wewnętrzne dziecko i ciszę się razem z Dzieciem. Na szczęście nie obowiązuje nas codzienny spacer. Nie to, że mam coś przeciwko, ale zwykle spieszymy do domu, żeby odpalić piec. Chłopakowi zwykle wystarcza oglądanie miga zza okien samochodu w drodze od dziadków. Mam nadzieję, że uda nam się jeszcze dotrzeć do Białegostoku, pospacerować ulicami miasta i podziwiać naprawdę piękne iluminacje.

Póki co cieszymy oczy naszymi domowymi lampkami. Wieczory umilamy sobie serialem. Mamo z DużegoBrązowego Domu dałaś słowo i rzeczywiście The Crown jest dobrym filmem, oczywiście zaraz po Downton Abbey :) A jak nie zaśniemy zaraz po projekcji, umilamy sobie czas lekturą, w tematyce świątecznej. To pierwsze książki, które zapiszą się na tegoroczną listę. Poprzedni rok zakończyłam na 28 lekturach. Zważywszy na okoliczności i średnią krajową nie jest to zły wynik. A jak dodam, że niektóre miały po 600 stron, to jest całkiem przyzwoity. I tego się będę trzymać :)

Jak wiecie na naszym drzewku dominują ozdoby wykonane własnoręcznie. Szklanych bombek jest zaledwie kilka, ale z każdym rokiem będzie ich przebywać. Postanowiliśmy każdego razu obdarowywać Tygrysa bombką. W zeszłym roku było to Dzieciątko, w tym Anioł Stróż.