Poświątecznie

Chciałoby się napisać święta święta i po świętach. To prawda, świąteczne dni minęły dość szybko, ale świąteczna atmosfera trwa, wszak przeżywamy oktawę Bożego Narodzenia.

Święta minęły nam dość spokojnie. I bardzo dobrze, zwłaszcza że przed, było dość impulsywnie, dopóki nie ustaliliśmy świątecznego harmonogramu. Ale to już chyba taka świąteczna tradycja – kiedy przy jakim stole. Jakieś rozgrywki. Niepotrzebne nerwy. Tym razem ułatwiłam innym zadaniem. Podjęłam pierwsza decyzję. I choć może nie była to moja wymarzona Wigilia, było dobrze. Najważniejsze, że spokojnie. I nawet Tygrys, który od kilku dni protestował, że do babci i dziadka nie jedzie i zostaje siam w domu, odnalazł się w sytuacji. Nie marudził, wcinał rybkę, popijał kompot z suszu i nawet spacerował po domu z dziadkiem, na widok którego jeszcze kilka miesięcy wcześniej wpadał w histerię. A jak już dostał od Mikołaja ukochane io io sztuk dwie (karetka i straż pożarna) przepadł zupełnie. Choć równym powodzeniem cieszyła się piłka gimnastyczna babci.

Kolejne dwa dni nieco głośniejsze, bo z temperamentną rodziną z mojej strony. Radość za każdym razem, kiedy pod choinką Tygrys znajdował jakąś paczuszkę. I zdziwienie po świętach, że ani przy schodach, ani pod domowym drzewkiem już nic nie ma. Na szczęście obyło się bez płaczu. A pod naszą choinką powstało prawdziwe miasteczko. Do urodzinowych zestawów lego dołączyły trzy kolejne. Jesteśmy zabezpieczeni na wszelkie możliwe sposoby. Dbają o nas dwie jednostki straży pożarnej, lekarz zaopatrzony w karetkę i zastęp policyjny, który o dziwo nie wozi na pace nu nu czyt. złodzieja, a bankomat na dachu. A jak chcemy się rozerwać nieopodal rozbiło się zoo, w którym zamieszkały nie tylko figurki lego, ale również kolekcjonowane przez nas zwierzaki z Animal Planet. I jeszcze ciuchcia na torach, na szczęście w mniejszej wersji. Zważywszy na to, że lego potrafią zaangażować Młodzieńca na 10 minut samodzielnej zabawy, aż tak nam te zabawki nie przeszkadzają :)

W Święta podjęliśmy kolejną próbę wyjścia z Młodzieńcem do kościoła. Mało tego usadowiliśmy się w drugim rzędzie, licząc na to, że szopka zainteresuje Chłopaka i przetrwa tą godzinę. Pierwszego dnia nawet się udało. Bezcenny był widok Tygrysa unoszącego głowę coraz wyżej, żeby dojrzeć czubek wielkiej choinki. Do tego dzidzia przyjmująca Chrzest,  chłopak za nami. Nie było źle, choć ksiądz skrócił ogłoszenia. Zgadnijcie dlaczego? Po mszy Tygrys nie odchodziłby od szopki. I nawet nie zbankrutowaliśmy przy aniołku :) Synek był pierwszy w kolejce, a odszedł ostatni. Za to drugi dzień świąt… To zupełnie inna historia. Do tego celebrans z mniejszą wyrozumiałością do dzieci. Cóż… Po kazaniu (choć i tak uważam, że to dobry wynik) domarzaliśmy w przedsionku. 

Teraz urlopujemy. Jeśli jest to tylko możliwe, staramy się ogarnąć z zawodowymi obowiązkami przed świętami, żeby w przerwie do Sylwestra mieć wolne dni. Cieszymy się świątecznymi dekoracjami. Sprawiają mi ogromną radość. Choinka, światełka w różnych miejscach domu, świąteczne ozdoby. Tygrysie oczy też cieszą. Wielką przyjemność miał z dekorowania drzewka. Kilka ozdób powiesił z naszą pomocą. Większość podawał. Choć przeżyliśmy trochę stresu, bo zaginął nasz piękny stojak do drzewka. Przy przeprowadzce gdzieś się zawieruszył. Przepadł, jak kamień w wodę, choć trudno w to uwierzyć, bo gabaryty miał pokaźne. Podejrzewam, że stoi gdzieś i się z nas śmieje. Wracając do choinki. Obowiązkowo musi być włączone miga czyt. światełka. Zasób słownictwa przy okazji Świąt Tygrysowi się poszerzył o kinkę, pieniki, bomki i miga właśnie. Tylko opłatek, który w zeszłym roku pałaszował, tym razem nie przypadł Mu do gustu.

Najbardziej w tych wolnych dniach lubię wspólne śniadania. Cieszy mnie, jak możemy usiąść razem do stołu i spokojnie celebrować posiłek. Tylko Tatatu mimo urlopu jest bardzo zmęczony. Nie dość, że co dzień walczy z piecem (przy tym, którego używamy to jest naprawdę niezły plac boju), to spadło na Niego conocne czuwanie nad Tygrysem, który przeżywa jakieś trudniejsze chwile i nie daje spać, jak dziś od 1.30 do 5. Ja mam wolne, bo dopadł mnie tak paskudny wirus, że dom trzęsie się w posadach od mojego kaszlu. I o ile wcześniej potrafiłam znaleźć zrozumienie dla rodziców, którzy posyłają chore dzieci do przedszkola, o tyle od tygodnia, w tym świątecznym czasie muszę się mocno pilnować, żeby nie wieszać przysłowiowych psów na rodzicach chłopka, z którym miałam kontakt i który podzielił się ze mną chorobą. Także kolęd sobie w tym roku nie pośpiewałam, ale mam nadzieję to nadrobić. Póki co Tygrys woła: mama lala nie.

Bierzemy udział w Projekcie Choinka 2016