Jak Tygrys kompot uwarzył

W pracy często powtarzam, że dzielimy dzieci na czyste i szczęśliwe. Maluchy często wychodzą od nas upaćkane, ale nie wszystkie szczęśliwe. Bardzo to przykre, ale zdarza się, że dzieci obawiają się swoich rodziców. Nie raz słyszałam, że nie będę malował czy lepił, bo mam się pogniewa. Jakby pralek w domach nie było. Poza tym, jak wysyłasz dziecko na „brudne” zajęcia nie nakładaj mu najlepszych ubrań.

Na szczęście my nie mam problemu z tym, że Tygrys wybrudzi siebie czy ubranie. Jak inaczej ma poznawać świat. Choć on sam ubrudzić się lubi, ale za chwilę domaga się wytarcia rączek. Przyznaję, że trochę drżę nad meblami i ścianami w naszym/nie naszym domu, ale to nie jest powód, żeby pozbawiać Młodego radości z „bebrania” się w farbach. Podkładamy ceratę, nakładamy gorsze ubranie przeznaczone do malowania i chwytamy za pędzel. Kilka dni temu do pracy wykorzystaliśmy jabłka w rozmiarze XS, które posłużyły Tygrysowi jako pieczątki. Kartkę wycięłam w kształt słoika, dodałam ozdobną pokrywkę i w ten sposób Synuś stworzył kompot jabłkowy. W drugim słoiku znalazł się sok. Chłopakowi znudziło się pieczętowanie i jabłuszko posłużyło do rozmazywania farby. 

Żeby nie było – rodzice też nie próżnowali. Mamatu przygotowała kilka słoików domowego kompotu, a Tatatu wczoraj postawił kapustę do ukiszenia. Pierwszy raz. Ciekawa jestem, jak będzie smakowała.

Niesiona tą radosną twórczością Synka ponownie wyciągnęłam farby. Tym razem na kartkę nakleiłam liście (niestety o mało ciekawych kształtach, tylko takie miałam pod ręką). Plan był taki, że Tygrys zamalowuje całość. Miały postać dwie jesienne prace. Pierwsza z zamalowaną kartką i białymi kształtami liści. Druga z ich odbiciami. I nawet doszliśmy do momentu odciskania liści, ale co się działo po drodze... 

Chyba zapomniałam, że to tak nie działa - ja zaplanuję, Młodzieniec wykona. Tym razem Tygrys poszedł na żywioł. Pewnie dla świętego spokoju zrobił to, o co matka go poprosiła, ale nieco dodał od Siebie tj. malowanie po twarzy (na szczęście Swojej), rozcieranie farby po dłoniach, po ceracie i uciekanie z radosnym piskiem do Swojego pokoju, a tam wycieranie rąk o swoją pościel. Poszewki i ubrania już uprane, Tygrys odszorowany, a wspomnienia zostają. Choć dziś nieco poskromiłam małego artystę. Ograniczyłam pole działania do stolika, a efektem prac podzielimy się już niedługo.