Tworzy Tygrys, tworzę ja

Jak wiecie bardzo lubię rękodzieło.  Dzięki mojej pracy próbowałam wielu technik, ale tak naprawdę w żadnej nie czuję się zbyt mocna. Niestety nie mam czasu skupić się na jednej i w niej się rozwijać, ale w wolnych chwilach z przyjemnością lubię sobie podłubać.

W czasach przed Tygrysem nawet siedząc przed tv, musiałam mieś zajęte ręce. Najczęściej szydełkowałam, choć z czasem szydełko ustąpiło miejsca filcowej książce (to była moja terapia na czas oczekiwania na telefon z OA). Teraz czasu mam mniej, a jak już znajdę chwilę, to najczęściej odpływam, ale w nowym domu nabrałam energii do działania. A większy metraż sprzyja twórczej aktywności. Obiecałam sobie, że jak na czas budowy zamieszkamy w domu, zrobię cotton balls. Wiem, temat już dość przebrzmiały. W internecie można znaleźć sporo zdjęć, instrukcji, a nawet kupić gotowe lampki, ale do tej pory ze względu na ograniczoną przestrzeń i Tygrysa, którego interesuje wszystko, trudno było mi je wykonać. Dom otworzył przed nami nowe możliwości i z przyjemnością je wykorzystujemy. Poza tym o wiele większą radość daje samodzielne wykonanie czegoś, niż gotowy zakup, mimo że koszta są chyba podobne, przynajmniej lampek dostępnych w marketach. Nas cotton balls kosztowały około 45 zł: lampki – 8 zł, balony 1,50 zł, klej – 5 zł, kordonek - 30 zł).

Na blogach znalazłam sporą garść informacji i przystąpiłam do działania. Pomocny okazał się Tatatu, który lepiej ode mnie poradził sobie z dmuchaniem balonów. Mąż dzielnie mnie wspierał, hamując perfekcjonizm, z anielską wręcz cierpliwością powtarzając, że kulki wcale nie muszą być równe co do milimetra i idealnie oplecione. A oplatałam balony kordonkiem. Z jednego motka (Karat 8 - 76 tex x 2, 10 g) zrobiłam dwie kule, zamaczając go w kleju rozcieńczonym wodą (proporcja 2:1). Kule na 24 godziny trafiły na suszarkę do bielizny. I tu moja rada. Nie zostawiajcie suszarki w pomieszczeniu, w którym śpicie. W nocy obudziły nas trzaski. Oczywiście spanikowałam, bo pomyślałam, że ktoś kręci się wokół domu (to taka fobia człowieka, który większość swego życia mieszkał w bloku). Okazało się, że to sznurek pod wpływem pękającego kleju, wydaje dźwięki. Kolejna partia powędrowała już na piętro, co nie spodobało się Tygrysowi, który świetnie się bawił uderzając w kule łapką na muchy. Trochę problemów sprawiło mi wyciąganie balonów, ale z pomocą pensety dałam radę. A luźne lampki w kulach po prostu przywiązałam nitką.

Pierwsze lampki, choć na prezent, okazały się poligonem doświadczalnym. Wykorzystałam kordonek, który miałam w domu. Na szczęście dostępne kolory zagrały. Już wiem, że wolę nieco mniejsze kule i gęściej oplecione. Przede mną kolejne lampki. Dwa sznury na prezent i jeden dla nas. A że zabraknie mi kordonku będę mogła sobie poszaleć kolorystycznie. Dla przyjaciółki na pewno będzie w odcieniach błękitu. Dla nas pewnie z zielenią.

Cotton balls to jeden z projektów zaplanowanych na jesienne wieczory. Kolejny już w realizacji. Ja kręcę kulki, a Tatatu  obok w warsztacie działa intensywnie ze szlifierką (chętnie bym się czasem wymieniła, ale nie jest mi dane :). Potrzymamy Was jeszcze w niepewności. Jak projekt będzie posuwał się do przodu, ujawnimy się :) A ostatni bliżej Bożego Narodzenia.