Trudna, ale nie nudna 22

22 miesiąc był dość trudny. Zbiegł się z przeprowadzką, organizowaniem życia w nowym miejscu, dłuższym wyjazdem dziadka i intensywnym czasem w pracy, przez co wracaliśmy do domu trochę później.

Tygrys stał się dość marudny, jeszcze bardziej wystraszony. Trudno Mu było rozstać się z nami rano. Miał więcej niż zwykle gorszych momentów w nocy. Budził się wołając mama/tata łapa, co oznaczało, że mamy się położyć obok łóżeczka i podać Mu rękę. Dopiero wtedy się uspokajał. Czując dotyk zasypiał.

Na szczęście udało mi się zapisać postępy Młodzieńca i sytuacje, które chciałabym zachować w pamięci. Na początek nowe słowa w Tygrysim słowniku:

- pamik/kamik: kamyk

- tzi: trzy, trzeci

- kałako: kakao

- pan/pan

- gill: grill

- kuzia: kurz, słowo to słyszałam zwykle rano, jak tylko wsiądę do auta, czyżby od moich kilogramów unosiło się aż tyle kurzu? Pod koniec miesiąca Tygrys chętnie wycierał kuzię u Dziadków. Uff, chyba w domu nie jest źle

- zad: pupa konia, jakby kto pytał.

­ - Kuba: kolega z placu zabaw

- kubek, kupa, kajak: dosłownie

- dzim/dziem: dżem

- cik cik: kic kic/królik

- kocik: kocyk

- kałako: kakao

- gil: grill, że też zapamiętał akurat to słowo, grillowaliśmy zaledwie dwa razy tego lata

- zamek: zaczęło się od jednej z atrakcji na placu zabaw, ale wyjściowy był zamek błyskawiczny.

I nowy zwierzęcy odgłos, tym razem żabkowy: kum kum. Nie odszyfrowaliśmy tylko jednego słowa: makat. Można chyba powiedzieć, że Tygrys odmienia przez przypadki. W zeszłym miesiącu królował  wołacz, w tym dopełniacz i słodko brzmiące w Tygrysich ustach: mami, tati, babi. A słowo ja często zastępowało ci/ti, zasłyszane od nas.

Ulubioną zabawą na początku 22, która wiąże się z rozwojem mowy, były rymowanki. Tygrys rzucał jakiś wyraz, my dodawaliśmy słowo do rymu. Miał przy tym wiele radości. Zabawa ułatwiała nam obcinanie paznokci i czas w samochodzie. A sam upodobał szczególnie: a kuku żuku. Zdania robią się dłuższe, zdarzają się trzywyrazowe np.: Tata pupa tu. Nadal lubi sobie podśpiewywać. Repertuar rozszerzył się o tekst jaka paka.

Synuś zaczął zabierać ze sobą do snu całe mnóstwo maskotek. Nie wystarczają Mu już dwa misie i kot. Pewnego wieczora przed snem wyliczamy: miś, miś, kot, żaba, prosiaczek… Na to Tygrys: ZIOO. Prawie, że.  

Odpukać, Tygrys jest grzeczny w kościele tzn. na placu przykościelnym, wewnątrz nie wytrzyma nawet 5 minut. Oczywiście zdarzają Mu się różne, niekoniecznie pożądane przez rodziców aktywności (np. dotykanie czasem ciepłych zniczy przy krzyż), ale w miarę bezboleśnie udaje Mu się przetrwać godzinkę. Przetrwać, bo wraz z końcem Eucharystii pojawia się szeroki uśmiech na Tygrysiej twarzy. Obowiązkowe jest wrzucenie pieniążka, choć przed Mszą oznajmia nam (trochę słowami, trochę na migi), że nie chce głaskania po główce. I co niedzielę sytuacja się powtarza. Tygrys dostaje bilon (o papierek póki co się obawiam), pokazuje na orzełka i oznajmia: koko. Po czym z niecierpliwością czeka na papę, czyli księdza. W jedną wrześniową niedzielę byliśmy na końcu szlaku duchownego, który w dodatku nas pominął. Ale od czego jest Tatatu, który niezrażony z Synkiem na rękach podążył za księdzem. Złapał go przy drzwiach wejściowych, ale gdyby trzeba było biegłby pod sam ołtarz. Kolejnej niedzieli podczas Komunii, kiedy zobaczył kolejnego duchownego na cały głos skomentował: druga papa.

Tygrys najchętniej spędzałby czas na placu zabaw i nawet spadek temperatury Mu nie przeszkadza (gorzej z Matką). Ma nawet kolegę, którego codziennie spotyka. Zdobywa nowe umiejętności  coraz wyższe poziomy. Ulubioną atrakcją nadal jest zjeżdżalnia. Morze bez końca wdrapywać się i zjeżdżać. Polubił też rurę, która prowadzi do jednej ze ślizgawek. A jak się popisuje przed dziewczynkami… (że to już?). A nas urzekł, bujając się na drążku. Szkoda tylko, że nie my pierwsi to zobaczyliśmy, a Babcia.

Tygrysa ciągnie do dzieci. Na jednej z imprez rodzinnych bawił się z 5 letnim Chłopcem, a w zasadzie cieszył się samą jego obecnością, chichrając, jak tylko tamten się odezwał.

Wielką pasją Młodego (poza autami i zwierzętami) stały się kamienie. Mamy już niezłą kolekcję pod domem. Z naszej drogi dojazdowej najchętniej powybierałby wszystkie, szczególnie te największe. W sumie nie powinnam się martwić, na budowę, jak znalazł. A sprzęt do przewożenia też ma odpowiedni.

Wiadomym jest, że Tygrys nie lubi ludzi, ale jak ma jakąś korzyść, nawet obecność obcych w domu Mu nie przeszkadza np. człowieka od anten. Wiadomo, jest antena jest baja. Budowlańcy, z którymi się spotykamy, też nie wzbudzają lęku. Nawet podaje im cześć.

Nie wiem, jak mają rówieśnicy Synka, ale Tygrys nie lubi być nagi. Nie lubi, jak my nie jesteśmy kompletnie ubrani, a dotyczy to również kapci czy krótkiego rękawa. Często powtarza: goły nie, mama/tata goła/y nie. Jak za długo trwa ubieranie, od razu jest krzyk. Pewnego razu, jak w kościele zobaczył dziewczynkę bez bucików nie mógł tego przeboleć powtarzając: lala buciki i na nic nasze tłumaczenia, że lala nie potrafi chodzić i bucików nie potrzebuje.

Niesamowite są dla nas posiłki w nowym domu. Przy stole, razem i coraz bardziej samodzielny Synek. Całkiem sprawnie radzi sobie z widelcem, kubkiem, gorzej z łyżeczką, zwłaszcza jak musi przenieść do buzi płynny załadunek.

Jak Tygrys upadnie wołamy, że złapał zająca. Któregoś dnia biegnie po salonie, pada, słyszy ów tekst i odpowiada: kotka. I nie minął się z prawdą, bo akurat miał w dłoniach ulubioną maskotkę.

Poza końmi Młodzieniec upodobał sobie dzika i to już dawno. Lubi nazywać dzikiem siebie i wszystkich dookoła. Podczas jednego z wyjazdów, wskazując na każdą napotkaną osobą mówił: dzik, aż mama jednego dziecka stwierdziła: nawet ten chłopiec się na tobie poznał.

Oczywiście nie widzę, żeby Tygrys rósł. Zresztą nasze domowe próby pomiaru niezmiennie pokazują ok. 86 cm, ale przechodzimy na ubranka 92-98.

Aż trudno mi uwierzyć, że jeszcze dwa miesiące i Młodzieniec kończy 2 lata. Chyba czas zacząć myśleć i imprezce :)