Wracamy i do rowerów się przymierzamy

Poświąteczne dni były dla nas dość trudne, stąd cisza na blogu. Kosztowały naszą trójkę wiele emocji i nerwów. Podjęliśmy nowe decyzje. Najbliższe dni pokażą czy słuszne. 

Na szczęście, stres nieco złagodził piękny słoneczny weekend. Spacerowaliśmy, spędzaliśmy czas na bumbie, którą Tygrys bardzo polubił. A bumba to oczywiście huśtawka :) Młodzieniec najchętniej z niej by nie schodził, chociaż sympatię zyskuje powoli zjeżdżalnia. Namiastkę huśtawki mamy również w mieszkaniu w postaci fotelika rowerowego zamontowanego na nowym rowerze Tatatu. Mieliśmy zakupić fotelik, a wróciliśmy ze sprzętem dla obu mężczyzn. Poprzedni rower osiągnął już pełnoletność, a bezpieczeństwo Tygrysa jest najważniejsze. A że Chłopak wszelkich nowości się boi, zanim dosiądziemy naszych rumaków oswajamy Go ze sprzętem, który zajął sporą część pokoju. Póki co metoda działa. Wczoraj próba posadzenia Tygrysa w foteliku skończyła się histerią. Dziś  było lepiej, a jak załapał, że na siedzisku można się bujać tzn. bumbać najchętniej by z niego nie schodził. Przed nami próba przekonania Chłopaka do kasku (swoją drogą dość urokliwego – z małpką na żółtym tle). Dziś przez 2 sekundy znalazł się na głowie Tygrysa. Być może zostałby dłużej, gdyby nie podniecony tym faktem Tatatu, który koniecznie chciał uwiecznić tę chwilę dla potomnych, co skończyło się oczywiście  płaczem. Nie poddajemy się. Pewnie przez najbliższe dni będziemy „paradować” po domu w naszych kaskach. Liczymy na to, że w weekend uda się przewieźć Tygrysa wokół bloku. Mam nadzieję, że podołamy, bo zimowe zasiedzenie w fotelu odbiło się na naszej formie i kilogramach, a wiosna stwarza kolejne okazje do łasuchowania. Ale jak się oprzeć tortowi tiramisu w wykonaniu naszej Przyjaciółki, który dziś zaserwowała z okazji kolejnych Urodzin Tatatu. A jeszcze został kawałek na jutro :)  

Kochani, emocje chyba opadły. Mam nadzieję, że jutrzejszy dzień nie przyniesie kolejnych, negatywnych i będę mogła napisać, co się zadziało. Ale pierwszeństwo przed wpisem o problemach, będzie miał ten o wspomnieniach Tatatu z tacierzyńskiego, który już jutro. Przepraszam, że mało udzielałam się na Waszych blogach. Czytałam, ale nie zostawiałam śladu. Nie miałam siły. Postaram się nadrobić, albo przynajmniej być na bieżąco.