Nieoczekiwana zmiana sytuacji

Ostatni weekend przed powrotem do pracy. Miałam przeżywać rozstanie z Tygrysem. I faktycznie łzy się polały. Myślałam, że mam wszystko poukładane, ale to tak nie działa. Rozum swoje, serce swoje. Pewne jest to, że muszę wrócić do pracy. Niestety. Choć z drugiej strony dobrze, że mogę wrócić do tego, co lubię. Jutro miałam usiąść przy swoim biurku i zacząć wcielać w życie pomysły, które zrodziły się w głowie. Od wczoraj trochę się zmieniło.

Co się stało? I do nas dotarły wirusy. Przez ostatnie dwa tygodnie skutecznie się z Tygrysem opieraliśmy chorobie, którą przytargał do domu Tatatu. Swoją drogą niezłe te wirusy, bo w takim stanie Męża jeszcze nie widziałam. A wczoraj poległ Tygrys. Przez cały dzień nie mogliśmy zbić gorączki, dobijała do 40°. Dopiero koło 18 ustąpiła i Młody padł w naszym łóżku. Pełen nowych sił i energii obudził się i nas o 1 nad ranem gotów zacząć nowy dzień. Na szczęście udało nam się ponownie zasnąć, choć o śnie z maluchem śpiącym między nami w poprzek trudno mówić. A dziś z naszej trójki to Tygrys był najbardziej wypoczęty i pełen energii, mimo gorączki. Co prawda wrócił apetyt, ale doszły dolegliwości żołądkowe. Osłuchowo jest w porządku, ale jutro robimy badanie moczu i posiew. Zobaczymy co wyjdzie. Mam nadzieję, że będzie dobrze. Także zamiast siedzieć przy biurku będę łapała z Tatatu sikańca Młodego. Kolejny debiut przed nami. Teoretycznie jesteśmy przygotowani. A jak z praktyką? Jutro się okaże. Ale najważniejsze zdrowie Tygrysa.

I tak Tatatu zaczyna urlop tacierzyński. Z choróbskiem, choć ciągle wierzę, że Młody szybko dojdzie do siebie, a badania nie przyniosą nic niepokojącego i Chłopaki będą mogli cieszyć się sobą przez najbliższe dwa tygodnie. Mieliśmy połączyć tacierzyński i mój wypoczynkowy w późniejszym czasie, ale doszliśmy do wniosku, że to jest czas dla Tygrysa i Tatatu. Ich dwa tygodnie. Zdecydowaliśmy, że ja wracam do pracy, a Mąż zostaje. A później Młody trafia pod skrzydła Babci i muszę przyznać, że ta świadomość sprawia, że łatwiej mi wrócić do pracy. Ale to dopiero/już we wtorek.

Martwię się. Ta sytuacja coś mi przypomina. Rok temu mieliśmy urlopy, skrzętnie chomikowane, żeby jak najwięcej pierwszych dni spędzić razem, a wylądowaliśmy w szpitalu. I jeszcze to pobieranie moczu. Może macie jakieś doświadczenia, które ułatwią sprawę? Wszelkie podpowiedzi mile widziane.