Pierwszy dom dla nas?

Dokładnie dwa lata temu rozpoczęła się budowa, choć nie byliśmy tego świadomi. Nasz budowlaniec uznał, że to jest ten moment i zapomniał nas o tym  fakcie, mało istotnym dla niego, ale jakże ważnym dla nas, poinformować, więc nie byliśmy świadkami pierwszego wbicia łopaty.

Całe szczęście architekt jakieś dwa tygodnie później poinformował nas o tym, że coś się dzieje na działce i od tego momentu mogliśmy śledzić postępy budowy. A tak naprawdę nie tylko śledzić, ale na każdym kroku czuwać, dosłownie liczyć pustaki, bo co rusz wychodziły jakieś kwiatki. A to ściana za długa/krótka, a to otwór okienny za duży. Takich kwiatków było trochę, ale generalnie obyło się bez większych problemów z ekipą. A z właścicielem firmy nawet się polubiliśmy. To ten typ, na którego człowiek nie potrafi się gniewać. Sama budowa nie była dla nas szczególnie uciążliwa. Każdy dzień przynosił sporo radości. Najtrudniejsze okazały się decyzje związane z całą infrastrukturą okołodomową tj. ogrzewanie, ścieki i woda. To kosztowało nas sporo nerwów i nieprzespanych nocy. Ostatecznie jesteśmy zadowoleni z tego, co jest. Pompa ciepła to najmądrzejsza decyzja. Pamiętam, jak się denerwowaliśmy, że papierologia nam się przedłuża i nie możemy ruszyć z budową. Nic nie dzieje się jednak bez przyczyny. W tym czasie w wyniku rozmów, doświadczeń z piecem w domu, w którym pomieszkiwaliśmy i własnych poszukiwań, trafiliśmy na to rozwiązanie i jesteśmy naprawdę zadowoleni. Rachunki są przyzwoite, nie ma brudu, a jedyny wysiłek, jaki wkłada Taty Tygrysa to poruszanie palcem wskazującym po sterowniku. I co najważniejsze jest ciepło. Nie bez znaczenia jest dobre ocieplenie domu, które było priorytetem w kosztorysie. Trochę przebojów było ze studnią, ale udało nam się doprowadzić wodę do stanu użyteczności, choć przyznaję, że nadal mamy problem z piciem tej naszej wody. Głupie to, bo normalnie przecież w niej gotujemy, zmywamy, ale jednak pod nosem czuć inny zapach. Może z czasem przywykniemy. Podobnie, jak do miękkości. Woda, jest tak miękka, że aż trudno zmyć mydło. I ostatnia kluczowa decyzja. Ścieki. Ostatecznie zdecydowaliśmy się na szambo, bo rozmiar działki nie pozwalał na inne rozwiązania. Przy minimalnych kosztach utrzymania domu (nie licząc kredytów rzecz jasna :), to nie jest jakieś wielkie obciążenie. Najbardziej uciążliwy był brak prądu. Wstrzymał nam na całą zimę wykończeniówkę. Dziury można było wiercić na akumulatorach, ale trudno to robić po ciemku, a wiadomo, że czas na robotę był po pracy zawodowej. Nie mogliśmy też wygrzewać domu. To wszystko spędzało nam sen z powiek, szczególnie Tacie Tygrysa. Prawda jest taka, że gdyby nie szukał/nie drążył tematu/nie czytał/nie poszukiwał rozwiązań, byłoby naprawdę trudno. I jeszcze jedna ważna rzecz - pilnowanie ustawowych odległości i takich tam. Byli tacy, co się z tego podśmiechiwali, a to naprawdę zaprocentowało. Zresztą ci sami, nie zaczęli jeszcze budowy, a mają problemy z sąsiadami z powodu nietrzymania się odległości.

Takie sytuacje, nie ma co się oszukiwać, generują stres. Te dwa lata były naprawdę trudne. W połączeniu z innymi atrakcjami, dały nam nieźle popalić. Ścierały się też nasze charaktery. Wiecznie zamartwiający się Tata Tygrysa i ja - wieczna optymistka z przekonaniem, że wszystko się ułoży. I tak się stało, choć wiem, że zasługa w tym i modlitw i dociekliwości mojej drugiej połowy. Zastanawialiśmy się ostatnio, czy weszlibyśmy w to drugi raz. Bez bagażu doświadczeń, który mamy teraz, pewnie tak. Ale na drugą budowę byśmy się nie porwali. Zresztą planowaliśmy, budowaliśmy i wykończaliśmy z pełnym przekonaniem, że to nasz pierwszy i ostatni dom (choć wiadomo, że życie może napisać inny scenariusz). I z pełnym przekonaniem możemy dziś powiedzieć, że to TEN DOM. Ten pierwszy dla nas. Nasz architekt na koniec współpracy przytoczył znane wszystkim powiedzenie i żartując zaprosił do kolejnej współpracy. Ale nie ma takiej opcji. Domek jest nasz. Taki, jak chcieliśmy. W punkt. Zawsze po budowie padają pytania - co byśmy zmienili. Ja osobiście dodałabym tylko dodatkowy schodowy włącznik w wiatrołapie i z jedno, dwa gniazdka. Wszystko. Naprawdę dom jest taki, jak chcieliśmy. Na nasze potrzeby i możliwości. Nawet najwięksi sceptycy naszego projektu (bo jak to dom bez garderoby, spiżarki, balkonu, prysznica na dole i pieca) teraz mają inne zdanie. Mieliśmy swoje priorytety. Ich się trzymaliśmy i teraz możemy cieszyć się naszym wymarzonym domkiem.

A Tata Tygrysa dalej szuka/czyta/dzwoni, bo jeszcze trochę zostało nam do zrobienia. Pomieszczenie gospodarcze, mimo braku pieca zwane kotłownią, jest nieruszone. Nie mamy podbitki, elewacji, ogrodzenia, wykończonego tarasu. Za to możemy się pochwalić błotoryją na podwórku. A że wszystko robimy sami kilka najbliższych urlopów, mamy zaplanowanych :)

Zapomniałam napisać o najważniejszym. Mieszkamy od 1 grudnia. Pierwsza noc i kolejne będą niezapomniane. Dopadła nas po kolei wirusówka. Dopiero po tygodniu mogliśmy się cieszyć naszymi kątami i je dopieszczać. Ale o tym może już w którymś z kolejnych wpisów.