Zmiany, zmmiany, zmiany... 45 miesiąc (3 +9)

W poprzednim podsumowaniu wspominałam o zmianach, jakie nastąpiły w życiu Tygrysa i naszym również. To niesamowite, jaką drogę przeszedł ten nasz mały Człowiek. I choć wiele przed nami, cieszymy się z każdego postępu, który dla kogoś z boku może wydawać się śmieszny, a dla nas to krok milowy.

Spore zmiany zaszły na polu integracji sensorycznej. Tygrys wreszcie nie śpi w skarpetkach. Wreszcie nie musimy wkładać nogawek w skarpetki właśnie. Co więcej w połowie lata Chłopak nałożył krótki rękaw, krótkie portki i okazjonalnie sandałki. Wyobraźcie sobie, jak to wcześniej wyglądało. Upał. Matka w krótkim odzieniu, a dziecko ubrane od stóp do głów. Ktoś z boku, nie znając sytuacji, zapewne odpowiednio to skomentował. Ale my wiemy, ile Tygrysa kosztowały takie zmiany. Mycie głowy, prysznic nie są już taką traumą dla nas wszystkich, jak wcześniej. A i nawet plasterek udało nam się nakleić na rączkę. Cieszy to wszystko, a to jeszcze nie koniec. Za nami pierwsza wizyta u fryzjera. Nie obyło się bez płaczu, ale jak na możliwości Synka, nie trwał on długo. Ustąpił radości z nowej fryzury i dumy z pokonania własnej słabości. Udało nam się dotrzeć do kina. Za nami dwa poranki z ulubionymi bajkami. I radość, kiedy Tygrys został wylosowany i zdobył nagrodę, odgadując zagadkę i udzielając odpowiedzi do mikrofonu. Hałas i półmrok w sali, którego tak się obawialiśmy, nie były tak straszne. Chłopak dopomina się o kolejne seanse, a my planujemy teatr. Nadal Tygrys ma problem w kontakcie z dorosłymi, szczególnie takimi, którzy sami go zaczepiają, ale wreszcie widać zmiany w relacjach z dziećmi. Mniej się boi, włącza się w zabawę, co więcej ma zadatki na prowodyra. Którejś sierpniowej niedzieli byliśmy na przyjęciu urodzinowym. Pierwszy raz mogliśmy spokojnie siedzieć przy stole, podczas gdy Młody ganiał się z kuzynami. Choć “spokojnie” to dużo powiedziane. Ja czułam się nieswojo, gdy pierwszy raz nie miałam dziecka w zasięgu wzroku :)

Skoro o zmianach, to wspomnę również o tych w jadłospisie Tygrysa. Od pobytu w szpitalu w grudniu, zgodnie z zaleceniami lekarza, Synek był na diecie bezmlecznej. Trwało to trochę, bo wiadomo jak się przedstawia sytuacja z terminami u specjalistów. Nasze spotkanie z panią alergolog zasługuje na oddzielny wpis pod hasłem: Alergolog niczym psycholog, ale nie zamierzam poświęcać tej osobie zbyt wiele miejsca, żeby się nie denerwować. W każdym razie panel Tygrysa wyszedł czysty. Wiem, że często zdarza się tak, że nietolerancja na nabiał nie wychodzi, ale po tej wizycie, zaczęliśmy włączać do posiłków nabiał i nic się nie dzieje. Ciągłe choroby nie były wynikiem alergii, a przygody z przedszkolem. A odkąd Chłopak dostał z powrotem nabiał, wcina jak się patrzy, choć musimy jeszcze trochę popracować nad posiłkami, bo to, co lubi jest dość monotonne i pozbawione choćby warzyw. A miało być słowo o alergolog. Tygrys za obcymi lekarzami nie przepada, a kobieta była tak odpychająca, że wpadł w potężną złość, połączoną z biciem. Został wyproszony za drzwi, a ja zamiast posłuchać o ewentualnej alergii, zmianach w diecie, miałam dość długą pogadankę na temat zachowania Młodego. I z jakim zaleceniem wyszłam od alergologa? Kto zgadnie? Jestem pewna, że nikt. Dobrze, że nie dostałam tego na piśmie, bo z realizacją takiej recepty nie byłoby łatwo. Mianowicie… rodzeństwo dla Tygrysa. A co z dietą? Skoro specjalista nie miał czasu/ochoty/humoru nam pomóc, zaufaliśmy sobie. Zrezygnowaliśmy też z kolejnego pobytu w szpitalu związanego z refluksem, który według alergologa Tygrys ma. Mam wrażenie, że diagnozą refluksu szafuje się ostatnio na prawo i lewo. Gastrolog nic nie stwierdził, żadnych objawów nie widzimy, więc postanowiliśmy nie fundować Młodemu kolejnych stresów. Co do złości… I bez pani alergolog wiedzieliśmy, że jest z tym problem i od dłuższego czasu nad tym pracujemy. Jest coraz lepiej. Niestety nadal Tygrys nie potrafi dać ujścia złości w inny sposób niż bicie, ale ataki są coraz mniej intensywne i krótsze. Coraz lepiej sobie ze złością radzi. Chcąc odwrócić uwagę od tego, co złe, szukaliśmy sposobu na wzmocnienie pozytywnych zachowań. Coś w rodzaju tablicy motywacyjnej się nie sprawdziło. Za to hitem okazały się puzzle. Tygrys puzzle kocha (podobnie jak auta, maskotki, naklejki i książki). Postanowiliśmy tą miłość wykorzystać. Chodziło o wzmocnienie zachowań/postaw, z którymi Synek ma problem… sprzątanie zabawek, noc bez skarpetek, samodzielna zabawa. Za każdy pozytyw jeden element układanki z ulubionymi bohaterami (kto zgadnie jakimi? :). Był chwilowy opór. Złość. W sumie się nie dziwię, bo zawsze dostawał całe opakowanie, a tu zmiana. Nie dość, że 1-2 puzzle, to jeszcze bez opakowania. Chodziło też o element wyczekiwania, niespodzianki, ćwiczenie się w cierpliwości, bo ta nie jest cnotą naszego Synka. Jak to sam mówi chcę i muszę już. Sposób z puzzlami zadziałał. Synek dał się wkręcić. Dochodziło nawet do takich sytuacji… Wieczór. Mamo, mogę się pobawić? Nie, ponieważ szykujemy się do snu. Ale chcę nabałaganić, żeby posprzątać. Te zmiany z ubiorem, myciem też między innymi dzięki puzzlom. Co więcej… rozwiązał się problem kupy. Synek miał trudności z wypróżnianiem się, wakacyjna pamiątka po przedszkolu. Bał się i potrafił przez kilka dni się wstrzymywać. Teraz kupa - puzzel. Czasami w ciągu dnia aż za dużo tych kup :) Sposób zadziałał. Teraz tylko musimy wymyślić nowy, żeby te pozytywne zmiany utrzymać bez puzzli :)

Na koniec, obowiązkowo, kilka historyjek z Tygrysem w roli głównej...

Kupę ma, mam, mam. Tam, tam, tam lub Goły i wesoły… Takie piosenki u nas rozbrzmiewają, a to oznacza, że temat siusiaków, pup, piersi i tym podobnych, nadal jest nam bliski.

Chyba dwa dni (to i tak niezły wynik) zajęło mi zanim doszłam na czym polega zabawa w wiercipiętę. Ja się chciałam po prostu wiercić, a zabawa polegała na wierceniu, ale palcem w pięcie. Prawda, że proste?

Babcia przed wyjściem na dwór przypomina sobie, że nie przygotowała wody. Co na to Tygrys? Starość nie radość. To akurat zasługa dziadka, który nauczył Młodego tego powiedzonka.

Jesteśmy w Parku Morza (TU), Synek patrzy na figurkę kapitana z fajką i mówi do dziadka: To Twój kolega, bo pali papierosa. To jego tekst, choć przyznaję, że za pomocą Tygrysa próbujemy odciągnąć Dziadka od nałogu.

Wspominałam już nie raz, że Tygrys fascynuje się Egiptem, ze szczególnym uwzględnieniem Sfinksa. Potrafi wypatrzeć go w reklamach, ulotkach, jednym słowem… wszędzie. Pewnego dnia słyszymy: Czy ja się nie mylę? To Sfinks? To naprawdę Sfinks. Tak to był Sfinks :)