Nasz mały wrażlwiec. 31 miesiąc

Zbliżamy się do 3 latek. I to dość szybko. Każdy kolejny miesiąc (i ten kalendarzowy i ten w życiu Tygrysa) mija niepostrzeżenie. 31 przyniosła różne zawirowania, decyzje, zajęcia i z tego powodu nie zdołałam zbyt wiele utrwalić. Zdecydowanie za szybko minął nam przełom maja i czerwca, ale pokuszę się choć o krótkie podsumowanie.

To, że Tygrys jest wrażliwcem - wiadomo od dawna. Wiąże się to też ze sporą dawką strachu przed tym, co nowe, nieznane. I pewnie dlatego tak przeraża mnie wizja przedszkola. Z jednej strony czuję, że kontakt z dziećmi jest Młodemu potrzebny. Z drugiej… wiadomo. Póki co Synek cieszy się na przedszkole, bo nie bardzo rozumie o co w tym wszystkim chodzi. Tłumaczymy, czytamy, ale nie do końca ogarnia, że nie będziemy tam razem. Okazje do rozmów są codziennie, bo publiczny plac zabaw sąsiaduje przez płot z placówką. Synek ma możliwość obserwacji tego, co się w przedszkolu dzieje, choć nie wszystko Mu się podoba. Któregoś dnia na podwórku odbywała się plenerowa impreza z udziałem przedszkolaków i ich rodziców. Wszystkie dzieci z placu zabaw “wisiały” na płocie, bo były tam przebierańce. Nasze chwyciło Babcię za rękę i gotowe uciekać do domu, bo te jak sam mówi dziwolągi nie spodobały Mu się. Kolejne spotkanie z rzeczonymi mieliśmy na miejskim dniu dziecka w parku, z którego musieliśmy dosłownie uciekać. Póki co wersja jest taka, że dziwolągi wyjechały pociągiem do Krakowa. Potwierdziła to jeszcze telewizyjna reklama widowiska Disney On Ice. Jak Tygrys zobaczył przebierańców i usłyszał o Krakowie, tylko utwierdził się w przekonaniu, że jest bezpieczny, bo wszystkie dziwolągi wyjechały na południe. Mam tylko nadzieję, że kiedyś o tym zapomni i nie będziemy mieli problemu ze zwiedzaniem pierwszej stolicy Polski :) A wszystkich zaglądających tu Krakowian z góry przepraszam.

Niedawno, przy okazji recenzji pewnej książki (TU) pytałam, czy Wasze dzieci zaskoczyły Was kiedyś pytaniami o Boga i wiarę. Nie sądziłam, że tak szybko przyjdzie nam zmierzyć się z podobnymi. Dwa, które padły w ostatnim czasie: Czy Pan Kuleczka chodzi do Bozi? Czy Bozia śpi? Z pierwszym powinnam uderzyć do Pana Widłaka, z drugim uporaliśmy się sami.

Tygrys ma już całkiem spory repertuar piosenek. Ostatnio śpiewa ogórka i czołówkę z Misia Uszatka. Najchętniej, jak ma publikę np. w kolejce w sklepie. Słowa obu piosenek tradycyjnie lubi sobie przetwarzać. Z kolei modlitwa, którą wspólnie odmawiamy z Nim od początku, jakoś w ucho wpaść Mu nie chce. Tu działa przekora. Modlitwa to nie jest ulubiona czynność Synka. Ale wiemy dlaczego. Sam nam dał odpowiedź. Modlitwa kojarzy Mu się z kościołem, a tam nie lubi chodzić, bo u Bozi jest dużo obcych. Zdecydowanie lepiej czuje się w plenerze niż w kościelnych murach, jak ostatnio podczas mszy polowej w czasie Bożego Ciała. Oczywiście osobom stojącym obok uśmiech nie schodził z twarzy przez pełną godzinę. Tak się złożyło, że ludzie ustawili się obok nas (obok, bo byliśmy pierwsi) rzędem. W tym miejscu był cień, więc to nie dziwi. W pewnym momencie Tygrys odszedł od nas z Dziadkiem. Po chwili słyszymy, że wraca bo musi stanąć w kolejce do Bozi. W innej chwili staje przodem do wszystkich i głośno się zastanawia: kogoś brakuje. I wylicza na palcach: cioci B, ujka W i babci K. Co prawda, to prawda. Gorzej było podczas samej procesji. Od dwóch już miesięcy Chłopak jest dość wrażliwy na hałas. I głośne dźwięki z głośników Mu przeszkadzały. Podobnie, jak podczas spacerów motocykle i ciężarówki.

Obawialiśmy się lata, bo Tygrys nie lubi być, jak sami mówi goły. Na szczęście, nie wiemy nawet kiedy, odeszło to w niepamięć. Najpierw Synek przekonał się do krótkiego rękawka, potem do skarpetek i spodni, a od kilku dni nosi krótkie spodenki. Co więcej, udało się zdjąć spod koszulki body, a to już nie lada postęp.

Nadal wielką sympatią Tygrysa cieszą się wszelkiego rodzaju pojazdy, niezmiennie przoduje straż pożarna i pociąg, choć zainteresował się samolotami. W tym miesiącu zaczął się fajnie bawić lego. Składa wymyślne, wielopiętrowe pojazdy i odgrywa scenki z figurkami. Znaczną część podłogi w naszym pokoju zajmuje miasteczko lego. Ale nie przeszkadza nam to, bo zanim się obejrzymy Chłopak dorośnie i zatęsknimy za tymi klockami pod nogami.

Idole się nie zmienili: strażak Sam i Bob Budowniczy. Mniejszą sympatią cieszy się Tomek, a to za sprawą pojawiających się wątków z duchami. Do grona bajkowych ulubieńców doszedł króliczek Bing.

Z perełek słownych to odmiana 1 osoby liczby mnogiej, która w wykonaniu Synka brzmi: kupiliś, byliś, zrobiliś :)

Tygrys jest niezłym bystrzachą. Tak się złożyło, że tydzień spędziłam z Nim w domu. Codziennie, jak jedziemy do Babci szykuję Mu na kanapie w salonie wierzchnie ubrania. I tak zrobiłam jednego dnia w środku tego tygodnia. Mieliśmy iść do lekarza, o czym nie mówiłam (wiem, wiem… trzeba dziecku tłumaczyć, ale nasze na słowo lekarz wpada w histerię, więc wolimy ją trochę skrócić i mówimy przed samą wizytą). Tygrys pyta: Mama jedziemy dziś do Babci? Nie - odpowiadam. Na to słyszę: To po co to przygotowałaś? Właśnie - po co?

I na koniec mój ulubiony tekst z tego miesiąca, zasłyszany podczas zabawy:

Będziemy się bawić długo i szczęśliwo

czego Wam i Nam życzę :)

PS. Co prawda zaczyna się lato, wakacje, urlopy, ale dla nas najbliższy miesiąc to czas wypełniony licznymi obowiązkami. Coroczny projekt w pracy, który wyłącza nas z życia na długo. Budowa, która akurat w tym samym momencie wejdzie w szczytową fazę. I mój prywatny projekt, o którym napiszę, jeśli uda mi się go zrealizować (nie chcę zapeszać). W związku z tym z góry przepraszam, ale moja aktywność na Waszych blogach będzie pewnie dość mocno ograniczona. Będę starała się czytać na bieżąco, ale gorzej z pozostawieniem śladu. Chyba, że okaże się, że mam tego czasu znacznie więcej (podobno tak się zdarza). U nas wpisy od czasu do czasu się pojawią dla higieny osobistej. Kciuki, modlitwy i inne wsparcia bardzo mi się przydadzą. Także proszę o nie. A jak tylko zrealizuję, co zamierzałam, dam znak.