Wielkanocne migawki

Święta Wielkanocne są dla nas czasem szczególnym, choć od trzech lat przeżywanym nieco inaczej. A wszystko za sprawą pewnego małego Ktosia. Wiele razy w te dni powracaliśmy myślami do świąt sprzed kilku lat, nie mogąc uwierzyć, że to już trzecie nasze wspólne. Trzy lata temu trzymaliśmy na rękach kruszynkę. Tym razem siedzieliśmy przy stole z wesołym, wygadanym prawie 2,5 - latkiem, który na miarę swoich możliwości włączał się w świąteczne przygotowania.

Nie było łatwo, bo dni poprzedzające Wielkanoc mieliśmy tak intensywne w pracy, że ze zmęczenia na nic nie mieliśmy ochoty. Ale przy dziecku tak to nie działa. W miarę naszych sił przygotowaliśmy nasze otoczenie i serca na te największe Święta.

Rozpoczęliśmy od zasiania rzeżuchy i owsa. Ileż było radości z grzebania w ziemi na legalu, siania nasionek, podlewania konewką i obserwowania, jak rośliny wzrastają. Jako, że do działania przystąpiliśmy w ostatnim momencie, przykryliśmy pojemniczki folią spożywczą i w tak dobrym mikroklimacie rzeżucha wyrosła nam na Święta.

Nie mogło zabraknąć dekoracji w wielkanocnym klimacie. Na ścianach w kilku miejscach pojawiły się kolorowe zajączki, nad kominkiem wielkanocny wieniec przygotowany wspólnie z Tygrysem (inspirację znaleźliśmy TU) i wesołe osłonki na nasze plony.

Za nami kolejny pierwszy raz - malowanie jajek. Niestety nie zdołaliśmy tego uwiecznić. Tatatu pilnował domowego ogniska, a ja pilnowałam, żeby Młody nie miał bliskiego spotkania z wrzątkiem i nie myślałam o fotografowaniu. Ale efekt naszej pracy uwieczniliśmy.

Frajdę miał Tygrys z przygotowywania koszyczka. Pilnował, żeby w święconce znalazły się wszystkie pokarmy, szczególnie cukrowy baranek. W kościele, jak tylko się oddalał musieliśmy Mu patrzeć na ręce, żeby nie zwinął koszyczka ze stolika jeszcze przed poświęceniem.

A potem świąteczne śniadanie w gronie najbliższych. Wspólne dzielenie się święconym. Tygrysowi najbardziej smakował cukrowy baranek. Czemu mnie to nie dziwi? I jeszcze świąteczne msze. Nasz baranek, jakby złagodniał i pozwolił przeżyć je rodzicom bez niepotrzebnego stresu, choć pierwszego dnia uskuteczniał bieganie wokół po zakrystii (na szczęście w miarę ciche) tak go niosły słodkie kalorie :)

I na koniec dobra nowina. Tygrys od września będzie przedszkolakiem. To już pewne, bo w Wielki Piątek pojawiły się listy.