Oczekujemy...

Kilkanaście dni temu wspominałam o kalendarzu adwentowym, który będzie nam towarzyszył w oczekiwaniu na Święta Bożego Narodzenia. Co prawda forma nie jest najważniejsza, a treści, ale wiadomo, że chciałoby się, żeby kalendarz również pięknie wyglądał.

W sieci można znaleźć mnóstwo ciekawych inspiracji. Marzył mi się kalendarz z upominkami przytwierdzonymi do gałęzi. Po konsultacji z Tatatu, który w parku wypatrywał już odpowiedniego konara, odeszliśmy od tego pomysłu. Dlaczego? Obawiałam się o wytrzymałość gałęzi pod ciężarem licznych upominków i wreszcie odpowiednie wyeksponowanie całości. Byłby z tym kłopot. Nie możemy wiercić dziur w nie swoich ścianach. Poza tym w takiej formie byłby trudno dostępny dla Tygrysa, a to przecież On jest głównym adresatem. Trzeba było znaleźć inne rozwiązanie. Takie, żeby Synek miał dostęp, ale niezbyt łatwy :) Tatatu wpadł na świetny pomysł – wykorzystania drewnianej balustrady przy schodach. Ozdobiliśmy poręcz sznurem lampek, które wreszcie miałam okazję przygotować dla nasi sznurkami różnej długości przywiązaliśmy paczuszki. Dzięki temu Tygrys może sam do nich sięgać, a że sam na schody nie wchodzi, dostęp będzie miał ograniczony. Tylko obawiam się, że po kilku podarunkach może się to zmienić :)

Taka forma kalendarza przywołuje wspomnienie rorat i dekoracji adwentowych z dzieciństwa, które były w mojej rodzinnej parafii. Drabinka z figurką Jezusa wznoszącą się po kolejnych szczeblach z upływem tygodni. My również będziemy się wspinali, a na końcu naszego kalendarza będzie czekał maluśki Jezusek.

Dziś otworzyliśmy pierwszy podarunek. Ależ była radość. Czytaliśmy i bawiliśmy się z książeczką Boże Narodzenie z magnesami (szczegóły wkrótce). A my uraczyliśmy się pierwszym słowem. Komplet możecie pobrać TU, a gotowe numerki TU (mam nadzieję, że Autorka wybaczy nam dorobienie czterech brakujących liczb). 

Oprócz kalendarza przygotowaliśmy również po raz pierwszy wieniec, może bardziej świecznik. Taki prosty. Talerz, mech, dwie bombki i świece. Tatatu chodził i naśmiewał się ze mnie: ale żeby mech kupować. Zmienił zdanie, jak roztoczyłam mu wizję wyprawy do lasu w ten ziąb w poszukiwaniu odpowiedniej wyściółki :)

To wszystko jest co prawda piękne, ale zewnętrzne. Najważniejsze to dobrze przeżywać ten czas. Także radosnego oczekiwania.