Wzruszenia na początek urlopu i upalne dni tylko dla nas

Od kilku tygodni wyczekiwaliśmy urlopu i nareszcie jest. Zostajemy w domu, bo wiadomo, że wszystkie moce, zwłaszcza finansowe przez najbliższe lata,  podporządkowane będą budowie. Ale dalecy jesteśmy od marudzenia. Wyznajemy zasadę, że to, co dzieje się w naszym życiu, jest konsekwencją naszych wyborów. Także nie żalimy się na urlop na miejscu, tylko szukamy sposobów, żeby te wspólne dni były miłe i dla nas i dla Tygrysa.

Odpoczynek rozpoczęliśmy niesamowitym koncertem. Takim, jak lubimy – kameralnym, z dobrą muzyką, ale i tekstem. Za nami dwie i pół godziny wrażeń i różnych emocji. Od łzy spływającej ukradkiem po policzku, do potężnej dawki śmiechu. A wszystko dzięki Robertowi Kasprzyckiemu. Mistrzowi dźwięku, aranżacji, słowa, humoru. Koncert, a może raczej spotkanie, z tych, co na długo zapadają w pamięci. Do dziś nie wychodzi mi z głowy piosenka Trzymaj się wiatru kochana… Zaskoczyła mnie tylko frekwencja na widowni. Spodziewałam się osób w naszym wieku, czyli około rocznika 1980. Tymczasem średnia wieku była wyższa, tak około 50. Także jeszcze wszystko przed nami :) Taki czas, tylko dla nas, bez rozmów o Dziecięciu, bez zamartwiania się o Nie, był nam bardzo potrzebny. Mało tego zostawiliśmy Potomka na całą noc u Dziadków/Rodziców. Pierwszy raz. Nie było łatwo, oczywiście dla mnie, bo Tygrys niespecjalnie się przejął. Zrobił nam pa pa i tyle go widzieliśmy. Wiedzieliśmy, że krzywda Mu się nie dzieje, więc mogliśmy skupić się na sobie. Tak w 100 %. Pierwszy raz od 17 miesięcy. Późna godzina koncertu tylko sprzyjała, bo zadzwonić mogłam dopiero rano. Wrażenia artystyczne poniosły nas na wieczorny spacer ulicami (jeszcze naszego) miasta. A potem wróciliśmy do domu i nuciliśmy Wystarczy tylko zamknąć drzwi, wyrzucić zbędny klucz by wreszcie móc się wyspać :) Oczywiście oko otworzyłam o 6.22, ale z łoża zeszliśmy około 9.00. I powiem szczerze, że tego ranka tęsknota za Tygrysem jakoś mi minęła. Oczywiście na chwilę, bo z radością kilka godzin później odebraliśmy Szkraba od Dziadków.

Niedzielę spędziliśmy z drugimi Dziadkami. I tu szok. Tygrysiątko pierwszy raz od wielu miesięcy nie histeryzowało na widok Dziadka. Do tej pory nie było mowy o przebywaniu w jednym pomieszczeniu, ba.. pod jednym niebem. Co prawda na widok bloku, klatki i mieszkania był ryk, ale chyba Chłopak był bardzo głodny, bo na widok jedzenia się uspokoił. Dziadek pozwolił zjeść Mu zupę w odosobnieniu, ale drugie zdanie jedliśmy spokojnie przy jednym stole. A jak Dziadzia przyniósł borówki, to był już cały Tygrysa. Na spacerze szedł z obojgiem za rękę. Dał buziaka na pożegnanie. Ten stan nie utrzymał się zbyt długo. W tygodniu co prawda nie płakał na dzień dobry przy spotkaniu, spacerował za rękę, ale jak złapał focha, Dziadek musiał się ewakuować.  

Kolejną dawkę wzruszeń przyniosło niedzielne popołudnie i uroczystości diecezjalne ŚDM. Młodzi, radośni, wolni ludzie z różnych, bardzo odległych zakątków świata, których połączył Chrystus. Patrząc na nich przywoływałam wspomnienia sprzed lat i mnie tak samo radosną i wolną. Co prawda nadal taka pozostałam, ale wiadomo, że dorosłe życie niesie ze sobą trochę trosk i zamartwiania o codzienność. Ale nie dajemy się… Nie doczekaliśmy koncertu podsumowującego ten czas w diecezji, w którym miała śpiewać Ciocia/Przyjaciółka, ale obejrzeliśmy prezentację różnych narodów i nawet Tygrysiątku ta radosna atmosfera się udzieliła. Tańczył u Taty na rękach, bił brawo. Przy afrykańskich rytmach trudno było nie popląsać. A teraz wzruszamy się przyjazdem Ojca Świętego. Dziś sporo czasu spędziliśmy przy telewizorze, bo śledziliśmy pierwsze godziny Franciszka w Polsce. Na szczęście Tygrys zbyt mocno nie protestował. Oby przez kolejne dni też trzymał fason.

 

Póki co pogoda nam dopisuje, aż za bardzo :) Szlifujemy kolejowe perony w oczekiwaniu na pociągi. Wymyślamy Tygrysowi atrakcje. Wodne malowanki. Farby. Pieczątki. Wielkie banie (te sprawiają  chyba nam więcej radości).  A i tak największym powodzeniem niezmiennie cieszą się place zabaw (poznajmy coraz to nowe) i zdobywanie kolejnych (najlepiej coraz wyższych) drabinek/zjeżdżalni. I jeszcze piłka. Staramy się, a Chłopak sam wynajduje sobie atrakcyjne zajęcia, np. wczoraj spodobało Mu się zbieranie i zgniatanie mirabelek.