Ja jestem na tak – 19 za nami.

Tygrys od dłuższego już czasu niczym mantrę powtarza: mama tata lub mama tata baba dziadzia. Żartujemy sobie, że sprawdza listę obecności. W połowie 19 miesiąca doszło jeszcze jedno słówko JA. Nasz mały chłopczyk odkrył swoją odrębność. Do tego jedną z ulubionych czynności Synka stało się oglądanie lali, czyli siebie na zdjęciach/filmach w telefonie/aparacie oraz fotoksiążki, co nie ukrywam doskonale sprawdza się o 5 rano, kiedy Tygrys zaczyna dzień, a nam oczy się jeszcze kleją.

Jednym z ulubionych słówek stało się nie ma, połączone z uroczym gestem rozłożenia rąk. Z tymi słowami zbudował pierwsze nieśmiałe zdanie: nie ma bu czyt. nie ma krówek. Niesamowite jest to, że prowadzimy pierwsze rozmowy np. wspominamy wyjazd do zoo. Chłopak zapytany, co robiły poszczególne zwierzątka, odpowiada (oczywiście po Swojemu), że lew spał, miś pływał, podobnie hipopotam. Po powrocie z pracy opowiada nam, co robił z dziadkami – tapu tap, bumba, gruu gruu, am, zieka. Czasem zdarza Mu się wymyślać :) Czytamy wspólnie wierszyk z książeczki od blogowej Cioci Agnieszki. O ten:

Jedzie pociąg - fu, fu, fu 

Trąbi trąbka - tru, tu, tu

A bębenek - bum, bum, bum

Na to żabki - kum, kum, kum

Konik człapie - człap, człap, człap

Woda z kranu - kap, kap, kap

Mucha bzyczy - bzy, bzy, bzy

A wąż syczy - ssssss

Baran beczy - be, be, be

A owieczki - me, me, me

Tyle, że w wersji Synka bębenek robi bam bam, a żaba ziaba ziab. Póki co nie potrafi naśladować człapiącego konika i owieczek. 

W Tygrysim słowniku pojawiło się wreszcie tak i kilka innych słów:   
- obok nadużywanego tam, tuta i tu
- mik: miś   
- ziuk: żuk                     
- bluza        
- bzia: buzia
- buda         
- cika cika tzn. podskoki na barana u Babci  
- tik tak okazjonalnie     
- dom
- kukuka: kukułka
- kazia została zieką, czyli rzeką
- dzik 
- tu tu tu: w zależności od okoliczności np. przeglądanej akurat książeczki czy odgłosów za oknem oznacza  trąbkę lub pociąg       
- bam bam: bębenek lub po prostu odgłos uderzania.     

Żartujemy, że słownik Tygrysa wzbogacił się o pierwsze słowa po łacinie.  I wcale nie chodzi o przekleństwa, a o buba buba, czyli bubo bubo - puchacza z Domisiów. 

Mimo, że codzienne rozstania są trudne, zwłaszcza jak Maluch ma gorszy dzień i płacze, to mają w sobie coś wzruszającego. Nie tylko robi nam pa pa, ale również przesyła nam buziaki, czasem nawet na dwie ręce, chyba, że w tle zobaczy ciekawy pojazd np. autobus. Wtedy nie ma ani pa pa, ani buziaka.

W piaskownicy używa już nie tylko rąk, ale również łopatki czy foremek, choć mniej chętnie niż kończyn górnych. Zrobione przez nad babki znikają w ekspresowym tempie, ale to podobno prawidłowy odruch rozwojowy. Chłopak coraz bardziej eksploruje plac zabaw. Nadal rządzi piaskownica, ale Tygrys lubi też zjeżdżalnię i atrakcję z belkami na łańcuchach pomiędzy którymi chodzi, choć za chwilę zacznie pewnie się wspinać na wyższe drabinki. W domu pierwsze wspinaczki ma za sobą. Póki co na łóżeczko od zewnątrz. Wchodzi też na dziecięce krzesełko. Ma z niego radochę, bo przy wstawaniu krzesełko piszczy.

Tatatu dalej jest nr 1. Synuś nie tylko biega za Tatą, domaga się noszenia, ale chwyta za palec i prowadzi tam, czyli tam gdzie akurat go nie ma.  Pod koniec 19 do łask wróciła Mamatu i dostała trochę czułości.

Nadal nie możemy przekonać  Chłopaka do nocnika. Któregoś dnia pytamy do czego służy nocnik. Cali szczęśliwi słyszymy be. Po czym widzimy, jak Tygrys wrzuca niewidzialne śmieci do nocnika. Co rusz zdarzają mu się takie porządki. Nawet w wodzie zbiera śmieciuchy.

Tygrys buduje z klocków, choć chętniej sięga do układanek. Od tych z uchwytami, przeszliśmy do puzzli. Już od dłuższego czasu bawi się dwuelementowymi układankami „Odkrywam kwadrat i trójkąt/koło” z serii Czu-czu, ale nie wzbudzają specjalnego zachwytu. Co prawda wkłada jeden element w drugi, ale nie potrafi dobrać obrazków. Myślę, że dlatego, że są dla Niego odrealnione (robot, wigwam, znaki drogowe, pojazd kosmiczny).Bardziej spodobały Mu się puzzle ze zwierzątkami od Zielonej Sowy. Tych nie potrafi złożyć, ale bez problemu dobiera w pary.  

    

Mamy bardzo pobożne dziecko. Przy kościołach robi znak Krzyża, oczywiście po swojemu. Wystarczy powiedzieć  coś w stylu: pożegnaj się z dziadkami, a dziecko przykłada ręce do piersi.                      

                

Skończyły się czasy, kiedy bez problemu zjadał wszystko. Marudzi przy jedzeniu, ale lubi jabłka, morele, borówki i wodę (o przepraszam kawę), którą od zeszłego miesiąca pije z butelki.  Ale nr 1 to jedzenie/kruszenie buły. Ma swój sposób na jedzenie jabłek. Zostawia każdy kawałek niedojedzony. Co więcej… zdarzało Mu się schować np. w rowerku kawałek na czarną godzinę.               

Nadal nie przepada za ludźmi. Jak zbliża się do Niego ktoś, kto Mu nie pasuje (czyli niemal każdy),  pokazuje tam. Co oznacza poszedł.  Robi pa pa pa wszystkiemu i wszystkim, zwłaszcza jak ma życzenie oddalić się w znanym sobie kierunku, albo odprawić kogoś kto mu nie pasuje.    

Robi żółwika. Udaje, że kładzie się spać i chrapie.  

       

Zdarza się Chłopakowi dyscyplinować dorosłych np. jak tylko Dziadek wyjdzie z toalety, pokazuje Mu na łazienkę, co oznacza, że ma umyć ręce.    

Niezmiennie fascynuje mnie obserwowanie Tygrysa, jak bawi się autkami, a zwłaszcza, jak precyzyjne je ustawia, poprawia.  Jakaś logika w tym jest.  A ostatniego dnia 19  doszło układanie różnych przedmiotów na dachu autek, takich co akurat się nawinęły - kapcie mamy, książka czy uprasowana bluzka.

Waga Chłopakowi nie drgnęła. Zęby ma już prawie w komplecie. Nie pozwala nam sprawdzić i nie wiemy, jak się sprawy mają z 5.