Pudełko wspomnień Mamatu

Niejedna z Was pisała o skarbach Waszych Pociech ukrytych w pudełku wspomnień. My też gromadzimy pamiątki Tygrysa, które za jakiś czas znajdą miejsce w pudełku przygotowywanym przez Ciocię. Tą samą, która wyczarowała piękny tort na pierwsze urodziny. Pudełko wspomnień Tygrysa nie będzie pierwszym w naszym domu. Każde z nas ma takie. Do tego dochodzi drewniany kuferek ze skarbami z naszego wspólnego życia.

Pomyślałam sobie, że dziś uchylę rąbka tajemnicy, co kryje się w pudełku Mamatu. Rąbka, bo nie sposób pokazać wszystkiego. Karton, mimo że nie jest zbyt wielkich rozmiarów, pomieścił w sobie moje pamiętniki, kalendarze z wielu lat, świadectwa szkolne, pamiątki z wakacyjnych wyjazdów, zeszyty szkolne z języka polskiego (w dość ograniczonej liczbie, większości pozbyłam się jakiś czas temu), pocztówki i listy (z czasów, kiedy dość często korzystało się z usług poczty). Wreszcie pierwszy dowód osobisty, indeks, legitymacja studencka. I przedmioty, które mogłabym nazwać osobliwościami (jeden za chwilę pokażę) np. naklejka z wizerunkiem lalki Barbie z pudełka po maśle orzechowym, które wtedy było rarytasem. Sama nie wiem dlaczego znalazły się wśród moich skarbów. Widocznie miały jakąś wartość, a teraz szkoda mi je wyrzucić.

Najstarszymi skarbami w moim pudełku są opaska ze szpitala, nieco sfatygowana książeczka zdrowia oraz pamiątki z Chrztu: koszulka i chrzczonka. Jedyną pamiątką z okresu przedszkolnego jest pierwszy zeszyt do religii, którego prowadzeniem zajmowali się Rodzice. Pewnie sami byliby dziś zaskoczeni swoją kreatywnością. Te szlaczki wokół obrazków… Także ta wielka piątka z uśmiechem należy się właśnie Im. Tak się składa, że zachowały się chyba wszystkie moje zeszyty do religii. Kolejny, z czasów pierwszej Komunii z rysunkiem, który wyszedł spod ręki Dziadka Tygrysa. Zachowały się też pojedyncze pamiątki od bliskich z okazji Komunii, aplikacja z mojej sukienki, różaniec (zwróćcie uwagę na to, że wtedy kolorem dziewczynek był niebieski)  i przypinka z pielgrzymki Jana Pawła II do Lublina, w której miałam okazję wziąć udział. I jeszcze ulubiona książeczka z dzieciństwa „Pan Maluśkiewicz i wieloryb” ze znanej serii „Poczytaj mi mamo”.

W pudełku mam też pamiątki, które kojarzą mi się z bliskimi. Z moim ukochanym Dziadkiem: rozkładany kwiat z bibułki prasowanej i album z naklejkami z batoników Koukou Roukou. Od Babci otrzymałam obrazek MB Częstochowskiej z 1948 r., który towarzyszył mi w dzieciństwie podczas modlitwy oraz piękny modlitewnik z przełomu XIX i XX wieku w skórzanej oprawie. Należał jeszcze do mojej prababci. Z okresu szkolnego zachowały się dwa pamiętniki z wpisami koleżanek, kolegów i nauczycieli. Ten w drewnianej oprawie jest mi szczególnie bliski – to pamiątka z wyjazdu w góry. Przypomniało mi się, że mam gdzieś jeszcze ciupagę do kompletu. Do tego zeszyt ćwiczeń z geografii. Znajdzie się ktoś, kto korzystał z takiego samego? I sama nie wiem dlaczego akurat geografia. Co prawda lubiłam ten przedmiot, ale nie był wiodący. Co poza tym? Tarcza wzorowy uczeń (a co? :); szkolnej ze zrozumiałych względów Wam nie pokażę. Ulubiona gra z dzieciństwa (poza radzieckimi elektronicznymi tzw. jajeczkami). I wreszcie jedno z osobliwości – 100 zł zapakowane przez maszynę do pakowania wędlin – zapowiedź nowego. Do niedawna w pudełku były misie, o których pisałam tutaj. Teraz zagościły w pokoju Tygrysa. I jeszcze kolekcja opakowań po czekoladach, a raczej wyrobach czekoladopodobnych.

Żałuję, że nie przetrwało więcej pamiątek z czasów przedszkolnych i wczesnoszkolnych, na przykład choć jeden rysunek (nieśmiałe pociągnięcia są w zeszycie z przepisami mojej Mamy, może znalazłyby się jeszcze laurki)  czy zeszyt z pierwszymi literkami. Szkoda, że o tym Rodzice nie pomyśleli. Przypominam sobie, że w starszych klasach podstawówki prowadziłam tzw. Złote Myśli i zeszyty z wycinkami z gazet o Dynastii (jest tu jeszcze poza mną ktoś, kto oglądał ten serial czy średnia wieku jest sporo niższa :) i moich ulubionych zespołach/wokalistach. Nie wiem, co się z nimi stało. Chętnie bym do nich zajrzała. Choć z drugiej strony, liczba kartonów albo ich objętość pewnie znacznie by wzrosła :)

Prawdziwe skarby są też w pudełku Tatau. Może kiedyś zdecyduje się je pokazać.