Ostatnie tygodnie kwarantanny

Od kilku tygodni zabieram się za podsumowanie tego, co u nas. Doba jednak nie chce się rozciągnąć. Domowe obowiązki same się nie zrobią. A wieczór nadchodzi jakoś zbyt szybko. Te cztery tygodnie byly dla nas trudne. Chyba wszyscy czuliśmy, że zbliża się koniec tego czasu, który był nam dany. Trudnego ze względu na to, co się dzieje na świecie, ale jednak podarowanego nam. Sytuacji nie ułatwiała niepewność. Co dalej? Będzie zasiłek czy nie? Mogę zostać w domu czy wracać do pracy? Zasiłek jest, ja już od poniedziałku w pracy. To były ostatnie cztery tygodnie spędzone wspólnie z Tygrysem. I choć wiele trudnych chwil za nami, to jednak te ponad trzy miesiące to dla mnie szczególny czas. Czas, w którym mogłam być ze swoim dzieckiem w codzienności. Żałuję, że nie może tak zostać. Niestety nie możemy sobie na to pozwolić.

Miałam niesamowitą przyjemność z obserwowania Tygrysa podczas zabawy. Jak nabywa nowych umiejętności. Rozwija się. Rośnie. Ma na swoim koncie już trzy przeczytane książki. Seria "Czytam sobie" świetnie się sprawdza.

Synuś ogarnął zegarek. Może jeszcze nieidelanie, ale tak bardzo chciał mieć swój własny czasomierz, że sporo się nauczył. A zegarek, prezent na Dzień Dziecka, oczywiście w  ulubionym kolorze. Zdjęcie samodzielnie zrobione, bo fotografowanie to nowa pasja Tygrysa. Mamy "obcykany" cały dom i podwórko. My też sprawiliśmy sobie prezent, który służy całej rodzinie. Planszówka Carcassone. Mieliśmy grać w nią wieczorami, ale okazło sie, że choć na pudełku ma 7+, Tygrys spokojnie ogarnia zasady i gramy wspólnie. A jak nie możemy razem, Synek po prostu układa sobie miasto z kafelków. Drugi hit, na ten moment ulubiona gra naszego 5,5 latak to Totem. I nas wciągnęła. To idelana gra dla dzieci, które tak jak Tygrys nie lubią przegrywać. Nie może zdradzić swoich emocji podczas rozgrywki, bo od razu wiemy, na czym mu zależy. 

Pomijając chłodny poniedziałek 18 maja, kiedy dogrzewaliśmy się kozą, większość dni przyniosła dobrą pogodę, więc sporo czasu spędzaliśmy na zewnątrz. Odpuściliśmy i Tygrys wreszcie bawi się z sąsiadkami. Przez siatkę dawali radę, ale jednak to nie to samo. Aż wzruszam się, jak przypominam sobie radość dzieciaków w chwili, kiedy dostali zielone światło na wspólną zabawę. 

Nas cieszył każdy listek w donicach i na drzewach. Mamy za sobą zbiory sałaty i rzodkiewki. Teraz czekamy na marchewkę, pietruszkę, pomidory i ogórki. Tata Tygrysa walczy z mszycą, która opanowała większość drzewek. I z trawą, która po deszczach rośnie w oczach. Wypełniliśmy donice na tarasie kwiatami. 

Mi udało się wreszcie wziąć za lekturę i przeczytać kilka książek. Wcześniej jakoś nie miałam nastroju. Skończyłam zazdrostkę do kuchni. Jak cytryna wyjdzie na zewnątrz, wypełnimy okno. Sąsiadka jest dość mocno zainteresowana naszym życie, więc taka osłona wskazana. Przede mną kolejna, ale zanim to, koronka na taras. 

Nowe wdzianko zyskał domek. Spełniliśmy nasze marzenie. Zainstalowaliśmy fotowoltaikę. Od dawna się przymierzaliśmy, ale chyba musieliśmy poczekać na tą konkretną firmę. Polecona przez naszych przyjaciół. Tak solidnie pracującej ekipy jeszcze nie widzieliśmy. Dwa i pół dnia pracy, a efekt (póki co) wizualny, rewelacyjny. Z niecierpliwością czekamy na uruchomienie instalacji. Kwestia zmiany licznika przez elektrownię. Już przeżyliśmy chwile grozy. Kilka godzin po podpisaniu protokołu odbioru rozszalała się burza z gradem i niesamowitym wiatrem. Drżeliśmy, bo z racji tego, że montaż skończył się wieczorem w środę tuż przez Bożym Ciałem, nie mieliśmy możliwości ubezpieczenia instalacji. Było sporo nerwów, ale na szczęście dach nie ucierpiał. U nas na podwórku szkód nie było, poza pomidorami wyrwanymi z korzeniami. Ale wokół się działo. 

Przez krótką chwilę mieliśmy też małego lokatora. Jakoś tak spontanicznie trafił do nas na dni kilka wypożyczyny od kuzynki Tygrysa żółw. Pobyt nie trwał długo, bo Tygrys niekoniecznie miał chęci do opieki nad żółwiem. Poza tym tymczasowy żółwiowi domek z trawą nie sprzyjał Tacie alergikowi.