Badania i rozstania

Dziękuję za wszystkie rady pod poprzednim wpisem. Teoretycznie do zadania byliśmy przygotowani, ale życie życiem, a raczej Tygrys Tygrysem jest.  Na nic zdały się masaże, polewania, stawianie na chłodniejszej podłodze, odkręcanie wody, tv i wiele innych atrakcji. Będziemy chyba rekordzistami w sieci. 2,5 godziny i nic.

Być może przegięliśmy, ale mieliśmy tylko ten poranek (we wtorek musiałam stawić się w pracy). Chłopiec się zaciął i nic. I złość i śmiech, ale nic nie poradzisz.  Taki charakterek. Oczywiście jak odpuściliśmy, tak pożądany przez nas sikaniec znalazł się w pieluszce. Ostatecznie po konsultacji z Doktorem zdecydowaliśmy, że we wtorek zakładamy woreczek, żeby mieć cokolwiek. Tatatu miał niezły stres, ale udało się zebrać choć minimalną ilość bursztynowego płynu. Co więcej. Młodzieniec, jak napełnił woreczek sam zakomunikował be. Da się? Da, ale na warunkach małoletniego. Najważniejsze, że wynik badania ogólnego jest dobry. Czekamy na posiew.

Tygrys miewa się dobrze. Jeszcze w poniedziałek miał stan podgorączkowy, ale wczoraj temperatura była w normie. Być może spanikowaliśmy, ale wokół ludziska tak chorują, że woleliśmy skonsultować to z lekarzem. Pan doktor ma wiedzę (a do tego miłą dla oka i ucha fizjonomię :). Jest świetnym specjalistą. Ale tym razem chyba powinniśmy byli zaufać sobie. Obstawiamy ząbki, ale Doktor twierdzi, że przy tak wysokiej gorączce to nie zęby. Mogą być obok, ale nie są przyczyną temperatury. Tylko od kilku dni Tygrys potwornie się ślinił. Gryzł nawet książki, czego normalnie nie robi. A wczoraj zauważyliśmy czubeczek prawej dolnej trójeczki. Ząbek się przebija , a Chłopak spokojnie przespał dwie noce pod rząd, co nie zdarzyło się od dawna. Nie wiem, co o tym myśleć. 

W chorobie Chłopiec się rozgadał. Krytycznej nocy obudziło mnie moje imię. Myślałam, że to Tatatu. A to Tygrys je powtarzał z drobną wymianą s na z. Myślałam, że tak coś Mu się spodobało, ale rano spytany gdzie jest XYXY pokazywał na mnie :)

A co u mnie? Nie wiem czy gdyby nie to całe zamieszanie powrót do pracy przeżywałabym mniej? Nie mogłam udźwignąć tego, że Tygrys chory, że trzeba zrobić badanie, a ja muszę do pracy. Przepłakałam dwa dni. Wyzwierzałam się na Tatatu, ale na nic to. We wtorek musiałam zmierzyć się z sytuacją. Tygrys przespał całą noc, więc i ja wypoczęłam. I muszę przyznać, że po roku dość wczesnych pobudek, ta 6 nie była taka straszna. Żegnając się  z Chłopakami myślałam, że serce rozsypie mi się na milion kawałków. W autobusie czekałam tylko na wiadomość, co z siusiańcem. Na szczęście potem czas popłynął, jak nigdy. Chyba tęsknota mnie tak niosła. A w pracy, miałam wrażenie, że dopiero co wczoraj odeszłam od biurka. Nie mogę ogarnąć, że minął rok. Przerwa była potrzebna, bo z nową energią weszłam w obowiązki. Byłam sama, więc mogłam na spokojnie wdrożyć się we wszystko. Dziś się nie wyspałam, bo dopadła mnie świadomość, że już nigdy nie będziemy mieli dla siebie z Synkiem tyle czasu, co przez te ostatnie miesiące, bo czym jest te 1,5 godziny, jak wracam. I smutno mi bardzo. Jak byliśmy w domu z Tygrysem i wracał Tatatu, to Chłopak cały się rozpromienia na Jego widok. Czekałam na to samo. A Młody nie specjalnie przejmuje się moim powrotem. Mamatu czeka na buziaki, przytulańce, zabawę z tak samo stęsknionym dzieckiem. A tu nic :) Jakby Chłopiec miał mi za złe, że nie ma mnie przy Nim, jak dotąd. Może wymyślam, ale ta mała Istotka czuje tak samo, jak my. Rozpadam się na kawałki. Żałuję każdej chwili, kiedy "uciekałam" z domu, żeby chwilę odpocząć, złapać dystans. Kiedy się irytowałam, gdy Młody nie chciał  spać. Teraz wiele bym dała za te momenty. Tłumaczę sobie, że nie tylko my jesteśmy w takiej sytuacji. Że i tak mamy dobrze, bo powierzymy dziecko Babci. Ale jakoś mnie to nie pociesza. Co więcej potęguje zazdrość, że to Babcia będzie większość dnia z Tygrysem. Cholernie mi źle.