Śpiewamy z książeczkami

Jakiś czas temu pisałam o tym, że mimo w miarę przyzwoitych możliwości wokalnych, miałam problem ze śpiewaniem Tygrysowi. Fałszowałam, jak mało kiedy. Chyba za bardzo się starałam :) Z pomocą przyszły mi książeczki dla dzieci, które sprawiły, że się przełamałam i muzykowanie z Synkiem stało się przyjemnością.

Tyle dobrego, a książki naprawdę niepozorne. Zaledwie kilkustronicowe, niewielkiego formatu. Za to ze świetną zawartością. Wydawnictwo Muchomor miało doskonały pomysł wypuszczając książeczki nie tylko do czytania i oglądania, ale również do śpiewania. Któż z nas nie pamięta z dzieciństwa takich piosenek, jak Stary niedźwiedź mocno śpi, Jedzie pociąg z daleka czy Jadą, jadą misie. Właśnie te tytuły znalazły się w serii wydanej przez Muchomora i w tygrysiej biblioteczce.  Oprócz nich mamy dwie książeczki z piosenkami tradycyjnymi: Gdzieżeś ty bywał czarny baranie i Krakowiaczek jeden.

Atutem całej serii są świetne obrazki polskich ilustratorów. Wesołe, sprawiające wrażenie narysowanych dziecięcą ręką. Wystarczy spojrzeć na choinki w Misiach czy Baranie. Ale to tylko złudzenie. Ilustracje są naprawdę wypracowane i genialne w swojej prostocie. Ich autorka Agnieszka Żelewska sprawiła, że buzia Tygrysa, ale również moja na ich widok sama się uśmiecha. Do tego krótki, znany każdemu tekst umieszczony dość swobodnie, nadający obrazkom dynamizmu, wręcz zachęcający do łobuzowania z misiami czy uciekania od niedźwiedzia.

 

Wśród tych pięciu książeczek wyróżnia się Pociąg z ilustracjami Ewy Kozyry – Pawlak, znanej z gałgankowych szytych obrazków. W naszej biblioteczce mamy już inną pozycję tej ilustratorki Zagadki od Sasa do Lasa. Bardzo podobają mi się prace Pani Ewy. Pewnie dlatego, że są inne. 

Zastanawiam się, którą książeczkę lubi najbardziej Tygrys. Za każdym razem inną. Co chwilę podsuwa mi inny tytuł. Dobrze, że znam teksty na pamięć, bo częstotliwość zmiany jest tak szybka, że bez znajomości tekstu nie zdążyłabym przeczytać słów :) Tygrys uśmiecha się do misiów, nawet do niedźwiedzia, który jest nieco przerażający, za to ma uroczą kołderkę w pszczoły. Synuś bardzo lubi tekst Trzecia godzina – niedźwiedź łapie!, bo po nim zwykle następują łaskotki. Upodobał sobie konduktora z Pociągu. Chyba dlatego, że tak jak Mamatu ma okulary. Pokazuje też pieska. Jeszcze nie łapie, że zwierzak siusia pod semaforem  :)

Bardzo żałuję, że nie udało nam się zgromadzić wszystkich tytułów z tej serii. Są, a raczej były jeszcze cztery: Miała baba koguta, Przybieżeli do Betlejem, Ptaszek z Łobzowa, Tańcowały dwa Michały. Przekopałam internet, ale są nie do dostania. Szkoda, że nie ma wznowienia. Żałuję szczególnie koguta, bo Tatatu bardzo lubi. A i kolęda byłaby jak znalazł za chwilę.