Królewski wieczór

Ducite solicitae quam iucunda oblivia vitae...

Takie słowa powitały nas zaraz na początku zwiedzania ogrodów przy Pałacu w Wilanowie, które o tej porze roku prezentują się niezwykle. A wszystko dzięki iluminacjom. I muszę przyznać, że ta myśl Horacego na jednej z dekoracji ma sens. Otoczenie pałacu rozświetlone milionami lampek, sprzyja zapomnieniu o codziennych troskach. 

Mimo, że zaglądamy do ogrodów chyba co roku, to niezmiennie nas zachwycają i za każdym razem stwierdzamy, że w tym roku robią największe wrażenie. Podejrzewam, że takie same odczucia będziemy mieli w przyszłym roku, jeśli podtrzymamy naszą feryjną tradycję. Tak się złożyło, że od kilku lat w okresie ferii na dzień lub dwa wyjeżdżamy do Warszawy. Tegoroczny pobyt był dość krótki, ale potrzebowaliśmy choć pół dnia odskoczni od codzienności. Ruszyliśmy popołudniu po mojej pracy tak, aby wieczorem podziwiać "światełka" w ogrodach Pałacu w Wilanowie. Co prawda dokuczało nam zimo, ale wrażenia wizualne zrekompensowały nam niekorzystną aurę. Chyba najbardziej lubię te dekoracje, które nawiązują do historii miejsca, a w tym roku ich nie brakowało. Niektóre dekoracje znaliśmy z poprzednich lat, jak chociażby tunel z rozbrzmiewająca muzyką klasyczną czy instalacje na tarasie dolnym. Największe wrażenie zrobiły na nas tegoroczne nowości. Obok Oranżerii pojawił się labirynt pełen mitologicznych postaci, w tym najważniejszych bogów. Wszystkie oczywiście ze światełek, a do tego z elementami angażującymi najmłodszych gości królewskich ogrodów. Poruszanie miechem rozpalało do czerwoności młot i kowało Hefajstosa. Uderzanie w interaktywne panele rozświetlało piorun w dłoniach najważniejszego z bogów Zeusa czy fale wokół Posejdona. Dla Tygrysa - miłośnika mitologii - idealna atrakcja nawiązująca do rzeźb w przypałacowych ogrodach i pasji Jana II Sobieskiego. Podobnie, jak obserwatoria - luneta rzucająca obraz z karty z atlasu nieba na elewację pałacu i druga, przez którą można popatrzeć na zodiakalne konstelacje. Na koniec trochę koloru - świetlisty barwny ogród.

Kolejnego dnia powróciliśmy do Pałacu, by zwiedzić wnętrza w świetle dnia. Podobno, kiedyś z Mężem mieliśmy już okazję, nie pamiętam. Z Tatą Tygrysa moglibyśmy kontemlować każdy obiekt, każde wnętrze. Niestety Tygrys nie jest miłośnikiem wnętrz pałacowych, więc nasze zwiedzanie nie trwało długo. Jakoś specjalnie nie interesowały Go obrazy czy inne obiekty, ale zaciekawił rozkład pomieszczeń. Dopytywał/zgadywał, w któej części pałącu akurat jesteśmy. Do tego Chłopak nie przepada za trofeami myśliwskimi i mimo, iż wiedział, że w pokojach myśliwskich takowych nie będzie, był wystraszony, co nie pomagało. Mnie mocno zabolała klatka schodowa z pustymi ramami, symbolizująca dzieła utracone. W kontekście tego, co dzieje się za naszą wschodnią granicą, takie rzeczy przemawiają jakoś mocniej. 

Za to kolejna atrakcja była typowo pod Młodego. Zwiedzanie Muzeum Legii przy stadionie. Wreszcie udało się nam dotrzeć. Zwykle byliśmy w weekend, kiedy muzeum jest zamknięte. Tym razem wybraliśmy termin wyjazdu tak, żeby Chłopak mógł to miejsce zobaczyć. Fajnie pomyślana i zagospodarowana przestrzeń. Liczne i ciekawe pamiątki. Chłopak miał okazję przysiąść na dawnych drewnianych ławkach, któe udało się zachować. Miejsce idealne dla małego miłosnika Legii. Oczywiście nie mogliśmy ominąć sklepu kibica. Tygrys wrócił z poduszką i flagą. Niedługo Jego pokój będzie wyglądał jak żyleta.

Szybko minęło nam te pół dnia. Zmęczenie codziennością zrobiło swoje i po obiedzie ruszyliśmy do domu. Ominęliśmy nawet sklep skandynawski. Poza tym w domu czekał Pusielec.

Uff... Udało się, a jeszcze dwa zaległe wyjazdy czekają na podsumowanie. Obawiam się, że zanim się obejrzę będziemy w drodze na kolejny urlop.