Styczeń za nami

Kochani... Jesteśmy w Nowym 2023 Roku. Dla naszej rodziny, 1 stycznia przyniósł rzeczywiście dużo nowego. Nowa praca i zmiany, które wniosła w nasze życie. Zanim o tym, przyjmijcie proszę życzenia. Niech ten 2023 rok wniesie w Wasze życie wiele dobra, a jeśli pojawią się trudniejsze momenty, da siłę do ich pokonywania. Zdrowia i Bożego błogosławieństwa. 

Zacznę od nowej pracy, bo to ona miała największy wpływ na zmiany w  naszej codzienności. Po kilkunastu latach wspólnej pracy, musieliśmy się nauczyć funkcjonować osobno i tak zorganizować życie, żeby każdemu z nas było dobrze. Co prawda mieliśmy ponad miesiąc, żeby się przyzwyczaić, ale w grudniu byłam w domu, a teraz wchodziliśmy w inny rytm. Zdecydowaliśmy się zmienić godziny pracy. Zaczynamy oboje o 8, co jest jednak fajne - pół godziny więcej na ogarnięcie się czy chwilę snu. Poza tym trzy razy w tygodniu wieziemy Tygrysa prosto do szkoły. Ja co prawda mam dwa razy w tygodniu na 10.00. W te dni albo jedziemy do dziadków, albo jeśli Młody ma na popołudnie, zabiera nas dziadek. Synek musiał się przyzwyczaić do tego, że w niektóre dni kończę dopiero o 18 i pracuję w co drugą sobotę, co przy studiach oznacza brak wolnych sobót do końca czerwca. Przyznaję, że trudno to zniósł. Doszły do tego inne niełatwe dla Tygrysa sytuacje, więc ten styczeń dla naszej rodziny był dość stresujący. 

Musieliśmy też zmienić przyzwyczajenia, jak chociażby zabieranie ze sobą kompletu kluczy każdy. Do tej pory wystarczał nam jeden. Tata Tygrysa po raz pierwszy ma swój własny planner, żeby ogarniać rzeczywistość. Myślę, że dajemy radę, choć Mąż ma dodatkowy etat taksówkarza, ale za to spokojniejszą połowę, czyli mnie. Wejście w nową pracę przyszło mi łatwo. Znałam miejsce, znałam osoby. Co prawda przez kilka dni byłam lekko zagubiona. Przyzwyczajałam się. Wiadomo, nowe zasady, wymagania, ale w stosunku do poprzedniego miejsca, na plus. Życzliwość, szacunek i zaufanie. Nie muszę mieć zgody na wszystko i ze wszystkiego się tłumaczyć. Mam zakres obowiązków, a przełożeni wiedzą, że zrobię to dobrze i nie kontrolują mnie na każdym kroku. Jestem w swoim żywiole. Pełna zapału i nowej energii. Uczę się, by tę wiedzę przekazywać dalej.

Gorzej ma Tata Tygrysa. Spore zmiany. Nowi ludzie. Wszyscy z nadania politycznego (= brak kompetencji), więc nie bardzo jest z kim nawiązywać relacje. Do tego jako jedyny ma pojęcie o funkcjonowaniu instytucji. Rozgląda się za pracą i póki co nie daje się złamać, choć sporo stresu taka sytuacja generuje. 

A Tygrys... Ma za sobą trudny czas. Zmiana codzienności. Zazdrość o młodszego kuzyna, która sprawia, że trudno Mu funkcjonować u Dziadków. Ogromny stres związany z choinką szkolną i uroczystością. Do tego wyjazd na trzy noce do białostockich Dziadków podczas ferii. To dla Chłopaka dużo. Do tego spotkał go zawód ze strony kolegi, z którym ostatnio był bliżej. Chłopcy umówili się do kina, a po seansie mieliśmy wszyscy iść do "maka". Niestety F. spotkał innego kolegę, który zaprosił go do siebie i skrzętnie skorzystał z tego zaproszenia, oznajmiając, że do "maka" nie idzie. Ależ Tygrysowi było przykro. To chyba pierwszy taki zawód, ale niestety życie przyniesie ich sporo. Przekonał się, że ludzie są różni, każdy ma swoje wady i zalety. Nie można nikogo idealizować.  Bolesna lekcja i niestety nie ostatnia.

Piłkarska pasja nie mija. Zgodnie z powiedzeniem, jaki Nowy Rok, taki cały rok, Tygrys będzie pewnie ciągle grał w piłkę. 1 stycznia była tak piękna pogoda, że pobiegaliśmy po boisku, choć mamy problem z treningami. Przed każdym wyjściem jest problem, ból głowy. Wrzeszczący trener nie ułatwia sytuacji. Jak sam mówi, odbiera Mu radość z gry. Zobaczymy, jak to się dalej potoczy. 

Dzień Dziadka i Babci znamy tylko ze zdjęć, filmów i oczywiście wrażeń zainteresowanych. Wychowawczyni Tygrysa i wszystkie dzieci naprawdę się postarały. To była piękna i wzruszająca opowieść. Tygrys miał krótki epizod, ale w kaszkiecie i muszce prezentował się pięknie. Kosztowało Go to dużo stresu, był bardzo spięty. I musiał odreagować. Wyjazd do Dziadków dał nam chwilę oddechu, ale i zgromadzone przez te cztery dni emocje, również musiały znaleźć ujście. Mam nadzieję, że  teraz będzie lepiej. Pierwszy raz Chłopak był poza domem aż trzy noce. Nie chciał być z Dziadkami na miejscu, pewnie z racji na Swojego kuzyna, którego mają pod opieką. A druga Babcia ma Swoje dziwne zasady. Poświęca czas Wnukowi, ale panuje tam rygor trochę wojskowy. Najlepiej zna to Tata Tygrysa, więc spodziewaliśmy się, że po powrocie czekają nas trudne chwile. Choć od dłuższego czasu nie pomagały też Chłopakowi dwie gry komputerowe. Ostatecznie podjęliśmy decyzję, że usuwamy je. Tygrys dość mocno oprotestował sytuację, ale jeszcze musi dojrzeć do tego rodzaju gierek. Drugi tydzień ferii Synek spędzi z Tatą. Ja na razie nie za bardzo mogę sobie pozwolić na wolne, ale jedne dzień feryjny będziemy razem, ale to już w podsumowaniu lutego. 

Zimowe weekendowe wieczory umilamy sobie seansami. Kolejna wersja Pinokio i Stuart Malutki z Tygrysem, a sami skończyliśmy kolejny sezon The Crown. Obejrzeliśmy też świetnie zrobiony serial "Wielka woda", który był dla nas mocno poruszający. Co prawda mieszkamy w innym zakątku Polski, ale w tym czasie Tata Tygrysa przeżywał tragiczne chwile związane z wypadkiem Taty na południu Polski i ewakuację szpitala, w którym leżał. Inne serial "Brokat" okazał się totalnym niewypałem.

Pusia szaleje. Wydawało nam się, że już pewnych rzeczy ją nauczyliśmy i jak tylko pochwaliliśmy zwierzaka, wszedł na wyższy poziom. Gryzie na potęgę. Musieliśmy odkupić książkę do biblioteki, bo egzemplarz biblioteczny zostawiony nieopatrznie na kanapie, po spotkaniu z Królikiem nie wygląda dobrze. Zresztą trudno przy nim czytać, bo jak tylko poczuje zapach papieru jest obok i trzeba uważać. Zresztą jabłko też trudno zjeść, bo gotowa z buzi nam podjadać. Z herbatą na kanapie też nie jest łatwo. Skąpała mi się już w gorącym napoju. No i schody... Tak, ją chwaliliśmy, że nie wchodzi na górę. A teraz co chwilę się wspina. W sumie to nie byłby problem, ale nasze schody są otwarte i zwyczajnie martwimy się o Puśkę. Nie mieliśmy bramki przy Tygrysie, bo nigdy nie ciągnęło go do schodów. Teraz by się przydała, tylko nie na długo, bo pewnie poszłaby w drzazgi. Póki co budujemy barykady z poduszek. 

Tata Tygrysa udoskonala swoje umiejętności w wypiekaniu pizzy, a my skrzętnie korzystamy.

Jeszcze pochwalę się pięknym rękodziełem, który za sprawą Violetki trafił do nas. Tylko ostrzegam, jak wejdziecie na stronę sklepu, przepadniecie. Ja weszłam po kalendarz i jak się domyślacie wyszłam nie tylko z nim. Od kilku lat towarzyszył nam Pan Kuleczka i jego przyjaciele. W tym roku z racji na ceny papieru wydawnictwo nie wypuściło kalendarza. Co prawda Tata Tygrysa przyniósł jakiś z pracy, ale to nie było to. Nie pasował do nas. Ja wiem. To tylko kalendarz, ale jednak towarzyszy nam cały rok, bez niego ani rusz, więc chcieliśmy, żeby był estetyczny i w naszym guście. Znaleźliśmy idealny i piękny. A do tego te kafelki... Do nas trafiła Święta Rodzina, szukamy najlepszego miejsca w domu. I coś czuję, że na jednym się nie skończy.

Jakże się cieszę, że zmobilizowałam się i udało się w miarę na bieżąco spisać styczniowe wrażenia. Za kilka godzin, po pracy, ruszamy na coroczne zdobywanie stolicy. Na krótko, zaledwie na jedną nockę i dzień, ale zawsze to jakaś odmiana od codzienności, której chyba wszyscy potrzebujemy. 

Pozdrawiam serdecznie