Marcowe opowieści #1

Kolejna kartka w kalendarzu przełożona. Kolejne tygodnie Wielkiego Postu za nami. Czas do Wielkanocy odmierza nam Tygrys doklejając każdego dnia elementy do plakatu, który coraz bardziej się wypełnia. Kawał drogi za nami, następne etapy przed nami. Trudny to czas. Mam poczucie, że gdzieś umyka, a we mnie nic się nie zmienia. Choć z drugiej strony przynosi niełatwe sytuacje, z którymi musimy się zmierzyć. Które prowadzą nasze myśli i serca ku górze. Przypominają, że sami nic nie możemy. Wystarczy zaufać. W sumie czasem nie trzeba nie wiadomo ile godzin rekolekcji, książek, rozważań.  Codzienność to czasem też niezłe rekolekcje.

Pierwsze dni marca przyniosły mi jakąś słabość. Od środy do poniedziałku zostałam w domu na zwolnieniu. Trudno mój stan nazwać chorobą. Miałam takie objawy przeziębienia: ból głowy, gardła, piekące oczy (to od jakiegoś czasu u mnie symptom choroby) stan podgorączkowy, ale bardziej dokuczała mi taka... niemoc. W środę jeszcze odkurzyłam dół (nie umiem odpoczywać w bałaganie) i poprasowałam, a potem poległam. Taka bylejakość to była. Co prawda nadrobiłam trochę lektury (trzy książki w dwa tygodnie to niezły wyczyn, choć za chwilę się przekonacie, że zyskałam na nie więcej czasu w ciągu dnia), nadgoniłam zazdrostkę, ale najchętniej gapiłam się na seriale  (to wymagało najmniej wysiłku) i rozpalałam kozę (to mnie relaksuje). 

A skoro o książkach... dziękuję Kasi za to, że dzieli się tym, co akurat czyta. Zawsze znajduję coś dla siebie.

Sobota przyniosła sushi, choć omal nie obeszło się smakiem, bo okazało się, że nie sprawdziliśmy zapasów i Tata Tygrysa ruszył po raz drugi po zakupy. Zachwycony nie był, ale na szczęście wrócił z nori i mogliśmy cieszyć kubki smakowe. A do tego kwiaty z okazji wiadomej.

W poniedziałek Tygrys został ze mną w domu. Przygotowaliśmy laurki dla kobietek z grupy Synka. Jako, że jest ich sporo (14), do tego panie, babcie i nauczycielki, musieliśmy znaleźć sposób na "szybkie" kartki. Koniec końców i przy nich trzeba się było napracować, ale nie tak, jak przy rysowaniu takiej liczby. Wystarczy, że Młody ponad 20 razy musiał napisać życzenia. Cały proces pokażę w oddzielnym wpisie, dziś mała zapowiedź. 

Dotarły do nas kolejne puzzle naszej ulubionej angielskiej marki. Nasz pierwszy 1000. Co prawda bez jednego elementu, ale warto było. Jakoś przeżyliśmy tą dziurę. Ten 1000 nie sprawił nam większego problemu. Dwa wieczory i gotowe. Tu jest tyle koloru i różnorodnych elementów na obrazku, że układanie to sama przyjemność. A nie jeden odcień niebieskiego na niebo, kolejny na wodę i trochę koloru pośrodku. Żałuję tylko, że dostęp do tych puzzli jest w Polsce tak ograniczony i są drogie. Pozostaje polować na używane, co też robię. Niestety nie tylko ja, wszelkie licytacje przegrywam.

W poniedziałek Tata Tygrysa wrócił z pracy z wielką paczką. Raz na jakiś czas składam większe zamówienie na gry i książki. Zwykle zaopatrujemy się w bibliotece, ale są tytuły, które warto mieć na półce. Poza tym mamy taką szafeczkę, z której czerpiemy jak ze skarbca, jak idziemy gdzieś w odwiedziny czy jak jest jakaś okazja i takie zamówienia zawsze wzbogacamy o kilka sprawdzonych dodatkowych książek czy gier. Nie musimy się kłopotać prezentem, bo w naszym miasteczku trudno o zakup czegoś ciekawego. Co do zawartości... Nie wszystkie gry się sprawdziły. Bingo za nudne, muszę poszukać jakiś sposobów na urozmaicenie zabawy. Eurobiznes zbyt długi, trzeba wprowadzić własne zasady. Za to Paluszek... rewelacja. Podpatrzyłam tą grę/układankę na blogu BB, która pokazuje sporo ciekawych gier i książek. I okazała się rewelacją dla każdego z nas. Przy pierwszych próbach Przedszkolak trochę się zniechęcił, ale już następnego dnia układał kolejne wzory. Wśród książek znalazły się zadaniowe. Polecam Wam teczkę z zadaniami "Odkoduj". Przyznam, że cena nieco za wysoka, jak na takie wydanie, ale zadania są ciekawe, a sposób rozwiązanie przez odkodowanie sprawia, że są jeszcze bardziej atrakcyjne. Przerobiliśmy już niemal wszystkie 40. Nie mogło też zabraknąć puzzli. Jako, że mitologia grecka u nas ciągle na czasie, dodałam do zamówienia układankę w temacie. Na zdjęciu może nie prezentują się za ciekawie, może nie jest tak dobrze wydana, jak te wiodących puzzlowych firm, ale są idealne dla miłośników mitologii. Świetny sposób na uporządkowanie wiedzy. Do tego jest plakat z obrazkiem i krótkimi opisami na odwrocie do poszczególnych scen. 

Wreszcie przyszedł wtorek i powrót do pracy. Nie na długo, jak się okazało, ale zanim to... przyjemniejsze rzeczy. Kwiaty od kolegów, ciasto od babci Tygrysa i pachnąca, smaczna i piękna przesyłka od Tynki. Tyle serca od innych. Dziękujemy.

Wtorek był zwariowany w pracy. Poniekąd spowodowałam sytuację, że jeden z kolegów z pracy dość spontanicznie zdecydował się pójść na test. Specjalnych objawów nie miał, ale tak jakoś wyszło. Myślę, że nie bez znaczenia była też informacja o temperaturze i złym samopoczuciu koleżanki. Czekaliśmy na wyniki. W sumie bez nerwów, bo nic nie wskazywało na to, iż w nasze skromne progi wkroczy korona. A jednak... Oba testy pozytywne. Żartujemy sobie gdzie Ci nasi koledzy razem imprezowali, bo objawy dopadły ich w tym samym momencie. Cóż, otworzyliśmy się na ludzi i nie tylko, jak widać. Tym sposobem jesteśmy na kwarantannie. I czekamy. Zawsze mieliśmy maseczki. Nie robiły na nas wrażenia zachęty wspomnianej osoby, żebyśmy je zdjęli. I jak się okazuje słusznie, ale stresik jest. Każdy nerwoból i ból gardła (od suchego powietrza :) to już to. Póki, co jest dobrze, a najbliższe dni pokażą, co i jak. Także dziś to już nasz trzeci dzień. Jeszcze siedem. Układamy sobie plan dnia. To ważne przy Młodzieńcu, który cały dzień spędziłby na zabawie najchętniej w wojnę, a wszelkie próby oporu rodziców wywołują kolejną wojnę, która zabawą już nie jest. To nie jest tak, że nie spędzamy z naszym Dzieckiem czasu. W zasadzie większość chwil spędzamy razem. Tyle, że dla Tygrysa wspólny czas=zabawa. Najlepiej od rana do wieczora. Czytanie, zadania, gry itp. są ok, ale nie wliczają się do zabawy, której Chłopak ma niedosyt. My wręcz przeciwnie. Śmiało mogę napisać, że od lat uczymy Młodego, żeby potrafił zająć się chwilę sobą. Raz jest lepiej, raz gorzej. Ale jeszcze sporo pracy (i nerwów) przed nami. Obyśmy nie skończyli, jak Tygrys, w  którejś tam wojnie, jak na zdjęciu. 

Kończąc proszę o modlitwy/dobre myśli (co kto może), coby obyło się bez koronacji. I niech wiosna powoli się rozgaszcza. Klucze już latają na naszym niebie, a i bociany podobno pojawiają się w okolicy. Więc idzie ku dobremu.