Styczniowe opowieści #1

Za nami połowa pierwszego miesiąca nowego roku. I choć zaczął się dla nas całkiem poważną awarią w domu, należał do całkiem przyjemnych. Trwaliśmy w świątecznej radości. Do tego w połowie stycznia świat za sprawą mrozu i śniegu nabrał wreszcie zimowego klimatu. Zrobiło się jeszcze przyjemniej. Co prawda bałwana nie udało się ulepić, ale w ruch poszły sanki i inne zimowe atrakcje (orły/anioły, śnieżki i tropy). Radość na twarzy Tygrysa bezcenna. Cieszę się, że choć przez kilka dni dzieciaki miały prawdziwą zimę.

Na zewnątrz mróz, w domu ciepło od ognia. Rozpalanie kozy i podkładanie kolejnych drewienek to sama przyjemność. Na szczęście choinka na wyższe temperatury nie protestuje i towarzyszy nam nadal. W tym roku ustawiliśmy ją w takim miejscu, że nie zabiera nam zbytnio przestrzeni do życia i będzie nam towarzyszyła pewnie do ostatniego styczniowego weekendu. Na choince oczywiście barwne lampki, a w tle kolędy. Tylko pierniki  szybko się skończyły. Ostatnimi, które wypełniły nasze łakome brzuchy były piękności i słodkości od Tynki. "Gdzie nie ugryzę tam lukier" cieszył się Tygrys. 

Tata Tygrysa sprawił nam równie wielką kulinarną przyjemność. W Nowy Rok na stół wjechało sushi, co prawda w wersji ubogiej, bo wybraliśmy się po produkty w późne sylwestrowe popołudnie i ciężko było cokolwiek dostać, ale i tak było pyszne. A pod koniec stycznia zrobiliśmy powtórkę zaopatrując się wcześniej w różności, które urozmaiciły danie. 

Mimo, że w ferie przedszkole pracowało normalnie (poza świętami prawosławnymi) i o dziwo nie było łączonych grup, postanowiliśmy zatrzymać Tygrysa w domu. Spędził kilka dni z mamą i tatą. Myślę, że każdemu z nas taki czas był potrzebny. W związku z tym, że istniało mniejsze ryzyko przywleczenia czegoś z zewnątrz, spotkaliśmy się z dziadkami na obiedzie 6 stycznia, a na koniec ferii oddaliśmy Chłopaka dziadkom na trzy godzinki i my mieliśmy tą chwilę tylko dla siebie. Synek bardzo się za dziadkami stęsknił. My również, ale dawkujemy wspólny czas z troski o nich i o samych siebie. Sporo nam odbiera ta pandemia jeśli chodzi o relacje. Ominęły nas chrzciny u przyjaciół. Normalnie świętowalibyśmy razem, a tak mieliśmy tylko relację ustną i fotograficzną. Kiedy poznamy malutką? Nie wiemy. 

Połowa stycznia minęła nam na bólu ząbków Tygrysa. Kilka na raz zaczęło się ruszać. Zanim te wypadły pojawiły się stałe. Wycierpiał się Chłopak. Nie pozwalał sobie wyrwać i ostatecznie dentystka pozbyła się dwóch naraz (ku pamięci 18.01). Było trochę płaczu, ale raczej ze strachu i zaskoczenia, niż z bólu. 

Wraz z Nowym Rokiem Tygrys powrócił do aktywności, które wiosną poszły w zapomnienie. Ponownie zaczął układać puzzle. Mieliśmy w domu puzzlowe dywany. Przybyły dwa nowe pudełka. Do tego lego. Ciocia J. z rodzinką na święta obdarowała Tygrysa zestawem lego creator. Tak się Chłopak wkręcił, że zaczął rozkładać i układać zestawy Lego Arctic, które chyba rok kurzyły się na półce. Po prostu przyszedł ten czas. Z własnych oszczędności zakupił nowy zestaw. Zrezygnował z kolejnego wymarzonego auta, na które zbierał i część pieniążków przeznaczył na lego. Fajne to były zakupy. Chłopak wybrał dość drogi zestaw, ale kiedy zorientował się, że poświęci prawie wszystkie swoje oszczędności, zrezygnował i zakupił całkiem fajny za 1:3 tej kwoty. Rozpakowywanie zmywarki za 2 zł przyniosło efekty. Synuś ma świadomość ile wysiłku musi włożyć, żeby znowu nazbierać wydaną kwotę. 

Tata Tygrysa wciągnął się ostatnio w szachy i zakupiliśmy piękne drewniane. Sama przyjemność gra na takiej planszy. 

W dalszym ciągu w użyciu mamy koraliki. Nie w tak częstym, jak przed Bożym Narodzeniem, ale kilka obrazków powstało. Tygrys stwierdził, że nie licząc stycznia, do Wielkanocy pozostało tylko dwa miesiące, więc mamy już kilka prac w temacie. Pokaźny koszyk, krzyż i Chrystusa Zmartwychwstałego. Przed nami koralikowe upominki na Dzień Babci i Dziadka. 

Ulubionym tematem czytelniczym stycznia okazała się mitologia. Przeczytaliśmy kilka świetnych tytułów dla dzieci, które zainspirowały nas do zrobienia naszego pierwszego lapbooka w temacie. Prace trwają. 

Mało mieliśmy wieczorów tylko dla siebie. Na feriach Tygrys siedział długo, miał też kilka trudncyh dni, kiedy wieczorami nie odchodziłam do niego. Ale jak mieliśmy chwilę dla siebie, Tata szlifował szachy na aplikacji, a ja chwyciłam za szydełko. Zachwyt męża nad świątecznymi zazdrostkami, zachęcił mnie do wydziergania nowych na wielkanoc. Czas jest krtóki, więc niestety zaniedbuję książki, ale wieczorami staram się przeczytać choć kilka stron. 

Kochani, życzę Wam udanej końcówki stycznia. W zdrowiu i spokoju.