II tydzień Adwentu

Zapłonęła kolejna świeca w naszym adwentowym wieńcu. Minął kolejny adwentowy tydzień. Zupełnie inny od niespiesznego, pierwszego. Wraz z powrotem do pracy i przedszkola doba nam się skurczyła. Po powrocie do domu dosłownie chwila i czas na sen. Mało czasu dla nas, o realizacji zadań z kalendarza nie wspominając. Do tego mnóstwo emocji, nerwów, zmęczenia. Mimo to były i miłe chwile. Najpierw o nich... 

Najpiękniejszym dniem była oczywiście niedziela. II niedziela Adwentu i jednocześnie Mikołajki. To wyczekiwanie na upominki od Świętego. I radość, kiedy okazało się, że już czekają. I choć Tygrys, jak sam stwierdził nie wierzy w te bzdury (czyt. Mikołaj przebieraniec, komin i takie tam historie), zna Świętego Biskupa Mikołaja. W tygodniu wrócił oburzony z religii w przedszkolu, gdzie pani katechetka zaprzeczyła, jakoby Święty przebywał w więzieniu. Synek wie skąd wziął się zwyczaj obdarowywania prezentami i cieszy się nimi ogromnie, bo te lubi i to bardzo. A kto nie lubi? Radość była tym większa, że dostał coś innego niż się spodziewał. Tylko kubek okazał się za ciężki (dla mnie również :). W niedzielę zrobiliśmy sobie seans z animacją o Świętym Mikołaju. A wieczór spędziliśmy układając koraliki. Nie inaczej :) I rysując pastelami olejnymi. Wreszcie Chłopak dojrzał. Wcześniej był problem, bo brudzą. 

Poniedziałek nie należał do najłatwiejszych. Po dwóch tygodniach przerwy od przedszkola Tygrys odzwyczaił się od wczesnego wstawania. Zmiana w naszym życiu zawodowym  również wpłynęła na Chłopaka. Wiąże się z dłuższym niż dotąd pobytem w przedszkolu. W "normalnych" czasach odbierała Go wcześniej babcia. Teraz nie chcemy jej narażać, więc Młody musi czekać w przedszkolu aż skończymy pracę. Bardzo Go to stresuje. Jest zmęczony. We wtorek padł nam praktycznie po powrocie do domu i obudził się następnego dnia. Serce mi pęka. Żałuję, że nie możemy być razem w domu. Niestety nie mogę zmienić tej sytuacji. W związku z tym minione dni były bardzo trudne. Zagubił nam się trochę kilmat oczekiwania. Mamy spore zaległości w zadaniach z kalendarz, choć nie przejmujemy się tym. Dodatkowa presja nie jest wskazana. Poza tym Tygrys wybrał inne aktywności. Koraliki rządzą. Mamo mogę? Mamo zdążę? Od razu wiem, o co chodzi. Koraliki... za chwilę będą śnić mi się po nocach. Powstaje sporo świątecznych obrazków, które będą świetnym prezentem dla bliskich. Kilka zadań udało nam się jednak zrealizować. Na szczęście, Ktoś w górze chyba wiedział, jak będzie wyglądał ten tydzień, bo zadania były jakby mniej wymagające. Te bardziej, zostawiliśmy na lepszy czas. W II tygodniu Adwentu poznaliśmy dawne świąteczne zwyczaje i przysłowia związane ze Świętami Bożego Narodzenia. A Tygrys uzupełniał plakat z książki "Wszyscy na Ciebie czekamy".

Czwartek przyniósł nam radość... znowu spadł śnieg. Sobota zamykająca II tydzień Adwentu dobre wiadomości w związku z wizytą u lekarza, a przy okazji spotkanie z białostockimi dziadkami, z którymi nie widzieliśmy się od wiosny. A wiczorem to, co Tygrysy lubią najbardziej... pierniczki. Tym sposobem udało nam się nieświadomie zrealizować zadanie z kalendarza przewidziane na ten dzień. Z wrażeń zapomnieliśmy o liściku i otowrzyliśmy dopiero w niedzielę. Synek bardzo lubi pierniki i czeka na nie cały rok i nawet te nieco spalone Mu smakowały. Nam zresztą też :)