Kajakiem przez Bug

Wakacje wypełniały nam wyjazdy w bliższą i nieco dalszą okolicę. Odkrywaliśmy znane nam i nowe zakątki Podlasia. Tak samo postanowiliśmy zakończyć ten czas, który był nam darowany. Zaplanowaliśmy krótki wypad do Drohiczyna. Co prawda to urokliwe miasteczko odwiedziliśmy całkiem niedawno (O TUTAJ :), ale jest to urokliwe miejsce to którego z chęcią wracamy. Mimo, że liczy sobie zaledwie 2000 mieszkańców, można w Drohiczynie spędzić naprawdę przyjemny czas. Oferuje coś dla małego i dużego, z piękną przyrodą w tle. I choć są rzeczy, które kłują w oczy (chociażby koszmarna zabudowa rynku), to widać, że włodarze dbają o turystów i z każdym rokiem atrakcji przybywa. Wróciliśmy do Drohiczyna po raz kolejny w tym roku za sprawą otwartego tuż po naszej wizycie w lipcu Nadbużańskiego Centrum Turystyki Kajakowej. 

Tygrysowi pomysł niekoniecznie się spodobał. Oznajmił, że przecież nie interesuje się kajakami, ale nie zmieniliśmy kierunku wyjazdu i okazało się, że Chłopiec przepadł. I ja, choć nie po drodze mi z wodą, tym bardziej z wszelkimi wodnymi sportami, byłam zauroczona tym nowym miejscem na mapie turystycznej Podlasia. Tata Tygrysa jeszcze bardziej zafascynowany, bo chętnie już tego samego dnia udałby się na spływ kajakiem. Ale namiastkę takiej atrakcji miał w Centrum. O tym za chwilę.

Nadbużańskie Centrum Turystyki Kajakowej to efekt projektu "Łączy nas Bug - utworzenie dwóch transgranicznych kajakowych szlaków turystycznych". Jego najważniejszym i najciekawszym dla nas elementem jest Muzeum Kajakarstwa. Nie jest to nowa placówka, ale nigdy o niej nie słyszeliśmy. Za to dotarliśmy do muzeum w nowej siedzibie i nowym wydaniu. Już po przekroczeniu drzwi wiedzieliśmy, że to będzie dobrze spędzony czas. Byliśmy pod wrażeniem liczby zgromadzonych eksponatów. Niby każdy to kajak, ale nawet taki laik w temacie, jak ja widział różnorodność sprzętu. Najstarsze kajaki pochodzą z lat 50 i 60 XX w. Do tego liczne pamiątki związane z turystyką kajakową, literatura tematu, fotografie, dokumenty oraz inne elementy wyposażenia kajakarza. Co mnie cieszy - zabytek w tym muzeum gra najważniejszą rolę, a multimedia są tylko dopełnieniem całości.  

Bardzo się cieszę, że autorzy wystawy w Muzeum Kajakarstwa pomyśleli o swoich najmłodszych gościach i przygotowali elementy ekspozycji specjalnie dla nich. Tygrys nie mógł oderwać się od stanowiska imitującego kajakarstwo górskie. Na górskiej rzece puszczał plastikowe kajaki z pasażerami. Ileż emocji temu towarzyszyło... Takie wydawałoby się proste rzeczy czasem mogą zrodzić przyszłą pasję, choć nie wiem czy moje matczyne nerwy to wytrzymają :) 

W Muzeum zobaczyliśmy sprzęt i poznaliśmy tragiczną historię pary kajakarzy Celiny Mróz i Jarosława Frąckiewicza zamordowanych w Peru. Perełką muzealnych zbiorów jest z pewnością kajak PAX, którego jednym z użytkowników był prawdopodobnie Karol Wojtyła. 

W drugiej części budynku podziwialiśmy współczesny sprzęt kajakarski. W hali znajduje się również basen do testowania kajaków, a może też do okazjonalnych pokazów umiejętności kajakarzy. 

I wreszcie punkt, na który czekali moi panowie. Jedyny w Polsce multimedialny symulator pływania kajakiem po Bugu. W końcu jesteśmy w Drohiczynie. Miejscu oferującym wprost idealne warunki do turystyki kajakowej. Tata pierwszy zasiadł w kajaku, żeby Synek mógł zobaczyć, o co w tym wszystkim chodzi. Po czym dumnie wszedł do kajaka i dwukrotnie próbował swoich sił na symulatorze. Dał radę i ciągle było Mu mało. To niezapomniana przygoda. Kto wie? Może za kilka lat Tata znajdzie w Tygrysie towarzysza spływów. 

A to nie był koniec przygody na Bugu. Dalszej części wycieczki nie planowaliśmy. Pomysł był spontaniczny i przyniósł frajdę naszej trójce. Przepłynęliśmy Bug. Co prawda nie kajakiem, ale promem, ale emocji też było sporo. 

A co było po drugiej stronie? Potrzymam Was Kochani Czytelnicy w niepewności. Zdradzę tylko, że spełniłam takie swoje małe marzenie, które miałam od bardzo dawna. Do zobaczenia wkrótce.