Pierwsze Urodziny

Nasz Mały Chłopczyk skończył już roczek. Aż trudno w to uwierzyć. Muszę zapamiętać, że nie mamy już w domu niemowlaczka, a rocznego Chłopca. Oczywiście przy okazji urodzin wspominaliśmy, jak to niedawno tuliliśmy malutkie zawiniątko, żartując przy tym, że w 18 urodziny będziemy mówili dokładnie tak samo.

Tak się złożyło, że świętowaliśmy trzy  dni. Skromnie kawą i ciachem w dniu Urodzin Tygrysa, z naszą Przyjaciółką i Dziadkami. Uroczyściej w niedzielę podczas rodzinnego obiadu z Dziadkami i Chrzestnymi z małżonkami. I wreszcie z naszą szefową. Tygrys nie bardzo rozumiał, co się wokół Niego dzieje. Przychodzą ludziska, całują, śpiewają, cieszą się. Pewnie niewiele będzie pamiętał z tych dni, ale mamy zdjęcia, więc kiedyś będziemy razem wspominać te chwile.

W mieszkaniu pojawiły się  urodzinowo – samochodowe girlandy. Jedna zawisła w dużym pokoju, druga nad łóżeczkiem Młodego. I tak się pięknie prezentuje, że zostanie na dłużej. Cyfrę „1” zamienimy na inicjał Tygrysa. Girlandę zabraliśmy też do Dziadków, gdzie odbył się obiad. W naszym M2 nie pomieścilibyśmy się wszyscy i nie ukrywam, że z Tygrysem przy nodze miałbym problem ze zrobieniem obiadu. I tu podziękowanie dla mojej Mamy, na którą spadło większość przygotowań.

Partia babeczek urodzinowych. Tym razem z dekoracją z pojazdami. Dzieło Mamatu i Tatatu. Tygrys dzielnie wspierał rodziców podjadając cukier puder ze stołu. A wiecie co zrobić jak rodzice nie pozwalają na lizanie cukru? Udawać, że jest silna potrzeba postawienia klocka na stole po to, żeby go za chwilę oblizać. Mały spryciarz.

Tort w wykonaniu Cioci/Przyjaciółki, tej samej spod rąk, której wyszły babeczki na Chrzest. Dekoracja z samochodem w kolorze auta plemienia. Zimny ogień  tak bardzo spodobał się Jubilatowi, że następnego dnia odpalaliśmy kolejny na kawałku tortu, który się ostał. Tort Tygrysowi nie tylko się podobał, szczególnie brum brum, ale również smakował. Tak, jak wszystkim gościom. 

Wielką przyjemność sprawiły Tygrysowi prezenty. A wśród nich chyba cały niezbędnik rocznego dziecka. Coś do jeżdżenia – wielka wywrotka (na zdjęciu Tygrys jeszcze przed przyjęciem, stąd mało reprezentacyjny strój). Coś do bujania – drewniany łoś z ikei. Coś do ciągania – żółw fp. Coś na śnieg – sanki. Coś do przytulania – miś. Coś do układania – puzzle dźwiękowe z pojazdami  (okazały się niewypałem i chyba wrócą do sklepu). Coś do słuchania – audiobook z wierszami Brzechwy i Tuwima. I wreszcie coś do czytania:

- „Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham” (o której pisałam TU)

- nowe tytuły z serii Akademia Małego Dziecka, o których jeszcze napiszę

- „Mapy” i „Mapownik” Mizielińskich

- dwie harmonijki, małe a cieszą.

A co u nas? Trzymaliśmy się do zeszłego tygodnia. W piątek całą trójkę dopadło przeziębienie. Najgorzej było w niedzielę, ale na zmianę kurowaliśmy się i zajmowaliśmy Młodym i jakoś przetrwaliśmy, choć łatwo nie było. Tygrys ma się najlepiej, ale katar nie mijał, więc w środę byliśmy u lekarza. Przenieśliśmy Synka do pediatry w naszej przychodni. Byliśmy pierwszy raz i w porównaniu do poprzedniej lekarki, to zupełnie inna jakość. Pani Doktor oschła, ale konkretna. Nie robiła na dzień dobry (jak tamta) problemu, że zawracamy jej głowę katarem. Dokładnie sprawdziła gardło, uszy, zęby. Osłuchała. Nie irytowała się płaczem Młodego. Spokojnie wytłumaczyła, co i jak. Naprawdę jestem pod wrażeniem. Po naszych przejściach ze służbą zdrowia, to naprawdę miła odmiana. Osłuchowo w porządku. Katar i zaczerwienione gardło. Uff. Pani Doktor zmobilizowała mnie do zakupu aspiratora do odkurzacza. Jakiś czas temu MamaŁobuziaków o nim pisała i już wtedy postanowiłam, że się w ten sprzęt zaopatrzymy. Płaczu przy nim tyle samo, ale efekt lepszy. I mnie gardło już nie boli. Lekarz potwierdziła moje przypuszczenia – oczyszczając nosek rurką przez usta, ciągnęłam wszystkie zarazki. Dawno gardło mnie tak nie bolało. Poza tym koniec roku, więc Tatautu mimo choroby ciągle w pracy. I nadgodziny i cały przyszły weekend. Musimy to przetrwać. Odbijemy sobie w okolicy Świąt.